Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 3.03.2006 r. (data wpływu 9.03.2006 r.) w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Tarnobrzegu postanawia uznać, że stanowisko przedstawione przez płatnika, dotyczące stosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu jest nieprawidłowe.

Pismem z dnia 3.03.2006 r. (data wpływu 9.03.2006 r.) Zakład Eksploatacji i Konserwacji w T., pełniący funkcję płatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłacanych wynagrodzeń, zwrócił się w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że pracownik zameldowany jest na pobyt stały w S., natomiast zamieszkuje w T. Miejsce świadczenia pracy zostało określone w umowie o pracę i jest to T. Zdaniem płatnika pracownikowi przysługują podwyższone koszty uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 pkt 3 i art. 32 ust. 5 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2006 r. koszty uzyskania przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę - wynoszą 127,82 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1.533,84 zł, jeżeli podatnik złoży oświadczenie o spełnieniu warunku określonego w tym przepisie. Ustawodawca wiąże prawo do podwyższonych kosztów uzyskania przychodów ze stałym lub czasowym zamieszkiwaniem w innej miejscowości niż ta, w której znajduje się zakład pracy. Istotne jest zatem miejsce położenia zakładu pracy, w którym podatnik świadczy pracę, a nie miejsce położenia siedziby przedsiębiorstwa. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji "zakładu pracy". W tej sytuacji, w przypadku naliczania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu istotne znaczenie będzie miało ustalenie miejsca położenia zakładu pracy, w którym podatnik faktycznie świadczy prace, a nie miejsca położenia siedziby.

W przypadku podatnika, który ma miejsce zamieszkania w T. i świadczy pracę w T. nie stosuje się podwyższonych kosztów uzyskania przychodów, gdyż jak wynika z brzmienia cytowanego wyżej przepisu, kluczowe znaczenie ma tutaj miejsce pracy.