POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 Nr 8, poz. 60 - z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z datą wpływu do tut. organu - 20.03.2006r., uzupełnionego pismem z dnia 12.05.2006r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i stosowania prawa podatkowego w sprawie nie zaliczania do przychodów z działalności gospodarczej kwoty uzyskanej ze sprzedaży zastawionego towaru

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług spedycyjnych, ewidencjonując zdarzenia gospodarcze w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Firma grecka, dla której podatnik świadczył usługi, nie zapłaciła w wyznaczonym terminie należności wynikających z zaległych faktur, które w księdze podatkowej zaewidencjonowane zostały jako przychód należny.

W związku z brakiem zapłaty oraz niemożnością skontaktowania się z firmą, która opuściła dotychczas zajmowaną siedzibę, celem zabezpieczenia zaległych roszczeń podatnik zastosował przepisy art. 57 i 58 ustawy Prawa Przewozowego, biorąc bieżącą przesyłkę w zastaw. Następnie przesyłkę tę za pośrednictwem niezależnego biegłego zlikwidował w drodze sprzedaży, udokumentowanej fakturą VAT.

Ponieważ uzyskane ze sprzedaży towarów środki nie pokryły w całości wymaganych należności, podatnik celem wyegzekwowania pozostałej kwoty, tj. kwoty pomniejszonej o wartość sprzedanego towaru, podjął działania w sprawie wydania sądowego nakazu płatniczego. W przypadku uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności, pozostała kwota zostanie ujęta w kosztach uzyskania przychodów jako wierzytelność nieściągalna.

Podatnik uważa, iż uzyskane ze sprzedaży towarów środki finansowe pomniejszają jedynie jego dotychczasowe wymagalne należności, a zatem nie stanowią przychodu, który należy wykazać w księdze podatkowej.

Do przedstawionego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące przepisy:

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz.176 - z późn. zm.) za przychód z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zatem, uzyskana z tytułu likwidacji - w drodze sprzedaży zastawionego towaru kwota, zarachowana uprzednio jako przychód należny na podstawie wystawionych faktur, nie stanowi dodatkowego przychodu z działalności gospodarczej. Przychód ten traktowany jest na równi z zapłatą należności zaliczonej już wcześniej do przychodów.

Natomiast, z dyspozycji art. 23 ust. 1 pkt 20 w/cyt. ustawy o podatku dochodowym wynika, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona.

Jeżeli udokumentowanie to nastąpi w sposób określony w ust 2 ww. art. 23, to pozostała wartość wierzytelności będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu.