P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego w G. działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 26.04.2006 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych,

stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy w tej sprawie jest nieprawidłowe

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 02.05.2006 roku do tutejszego Urzędu wpłynął wniosek podatniczki z dnia 26.04.2006 r. (uzupełniony w dniu 22.05.2006 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, dotyczącej kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że podatniczka poniosła stratę w środkach trwałych, powstałą w wyniku kradzieży samochodu marki Volkswagen Caravelle. Śledztwo w sprawie zostało umorzone przez prokuraturę z powodu braku ustalenia sprawcy.Wymieniony pojazd o wartości początkowej 15.000 zł był amortyzowany przez podatniczkę, a amortyzacja od marca do kwietnia 2006 r. w wysokości 20% wyniosła 500 zł. Samochód nie był objęty ubezpieczeniem dobrowolnym.
W złożonym wniosku podatniczka zawarła pytanie, jaka powinna być procedura postępowania w kwestii ujęcia powstałej straty w kosztach uzyskania przychodu z działalności gospodarczej.
Zdaniem podatniczki strata z tytułu kradzieży samochodu stanowi koszt uzyskania przychodu.

Po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego przez podatnika organ podatkowy wyjaśnia co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodu z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Straty powstałe w samochodach, zarówno osobowych jak i ciężarowych, będących środkami trwałymi uznane są za koszty uzyskania przychodów na zasadach wynikających z art. 23 ust. 1 pkt 5 powołanej ustawy z uwzględnieniem art. 23 ust. 1 pkt 48 tej ustawy. Wynika z niego, że straty powstałe w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz koszty ich napraw powypadkowych nie są uznawane za koszt uzyskania przychodów, jeżeli samochody nie zostały objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.
W świetle powyższego nie objęcie samochodu, osobowego czy też ciężarowego, stanowiącego, stanowiącego środek trwały ubezpieczeniem dobrowolnym (AC) stanowi przesłankę uniemożliwiającą uznanie strat powstałych w wyniku ich utraty oraz kosztów napraw powypadkowych za koszt uzyskania przychodu.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak w sentencji.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.

Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

Na postanowienie niniejsze służy podatnikowi prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w K. Ośrodek Zamiejscowy w N. za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w G., w terminie 7 dni od dnia otrzymania postanowienia (art. 236 § 2 Ordynacji podatkowej).