P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej we wniosku z dnia 13.02.2006 r. (data wpływu do tut. Urzędu 16.02.2006 r.)

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe w części dotyczącej zastosowania w przedstawionym stanie faktycznym art. 16 ust. 1 pkt 65 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

U Z A S A D N I E N I E

Zgodnie ze stanem faktycznym podanym we wniosku Podatnik (“Spółka”) w ramach umowy świadczy na rzecz spółki XXX z siedzibą w Niemczech kompleksowe usługi marketingowe w celu zwiększenia sprzedaży produktów farmaceutycznych tej spółki zagranicznej. W szczególności w ramach wykonywania usług marketingowych Spółka jest zobowiązana do publikowania i dystrybucji informacji o produktach, promowania i reklamowania produktów wśród osób upoważnionych do przepisywania leków i osób zajmujących się dostarczaniem produktów farmaceutycznych, dystrybucją próbek produktów i związanych z tym materiałów reklamowych, informacyjnych i promocyjnych. Ponadto Spółka organizuje i sponsoruje wydarzenia publiczne (targi, sympozja, itp.) oraz promuje w Polsce wizerunek i znak handlowy XXX. Spółka nie prowadzi działalności produkcyjnej ani handlowej, w szczególności nie produkuje, ani też nie dokonuje zakupu/importu produktów wytwarzanych przez XXX celem ich dalszej odsprzedaży w kraju lub za granicą.

Zgodnie z postanowieniami umowy, Spółka z tytułu wykonywanej na rzecz w/w spółki usługi, otrzymuje wynagrodzenie obliczone na zasadzie rozsądnej marży “koszt plus” w ten sposób, że do kwoty wydatków bezpośrednich i pośrednich faktycznie poniesionych w związku ze świadczeniem usługi marketingowej (tzw. baza kosztowa) doliczona jest 5% marża. W powyższej bazie kosztowej będącej podstawą wyliczenia wynagrodzenia należnego Spółce, uwzględniane są w szczególności wydatki związane m. in. z:wydawaniem prezentów o małej wartości; artykułami spożywczymi związanymi z organizowaniem spotkań promocyjno - marketingowych; kosztami reprezentacji, m. in.: koszty kwiatów, bilety na imprezy okolicznościowe, itp.; kosztami drukowanych materiałów reklamowych; darowiznami; opłacanymi składkami członkowskimi na rzecz Stowarzyszenia Przedstawicieli Firm Farmaceutycznych w Polsce; kosztami wynagrodzenia pracowników, obejmującymi również koszty konsultacji medycznych pracowników.

Wobec powyższego Spółka zwraca się z prośbą o potwierdzenie, iż:

– w związku ze stosowaną zasadą ustalania wynagrodzenia opartą na metodzie koszt plus, wszystkie wydatki ponoszone przez Spółkę w związku ze świadczonymi usługami i uwzględniane w bazie kosztowej stanowią jej koszty uzyskania przychodów w oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654. ze zm.) - w skrócie u.p.d.o.p. - ze względu na bezpośredni związek z faktycznie uzyskiwanym przychodem w postaci wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług marketingowych;

– konsekwentnie, do wydatków uwzględnianych w wynagrodzeniu za usługi marketingowe (ujmowanych w tzw. bazie kosztowej) nie mają zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 14, pkt 28, pkt 36, pkt 37 oraz pkt 65 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka stoi na stanowisku, iż w związku z tym, że wszelkie ponoszone przez nią wydatki związane ze świadczeniem usług marketingowych stanowią podstawę kalkulacji otrzymywanego przez Spółkę wynagrodzenia, czyli są w pełni pokrywane przez kontrahenta Spółki, uzasadnionym jest zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów w całości jako bezpośrednio związanych z wykonaniem zobowiązań Spółki, z tytułu wykonania których Spółka otrzymuje wynagrodzenie. Oznacza to, że każdy wydatek poniesiony przez Podatnika w związku wykonaniem przewidzianej umową usługi jest jednocześnie jego przychodem - Podatnik obciąża nim bowiem XXX dodając do w/w kosztu własną marżę. Istnieje zatem bezpośredni związek pomiędzy tymi wydatkami a uzyskanym przychodem.

Zdaniem Spółki do wydatków podlegających zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów należą również koszty wynagrodzeń, w tym także koszty konsultacji medycznych pracowników. Z uzgodnień między stronami wynika bowiem, iż wszelkie składniki wynagrodzeń pracowników pracujących przy świadczeniu usług dla XXX, będę pokrywane właśnie przez usługobiorcę.

Podatnik dowodzi, że w przedstawionej sytuacji art. 16 ust. 1 pkt 65 u.p.d.o.p. nie ma zastosowania, gdyż przepis ten mówi o świadczeniach finansowanych przez pracodawcę. Zgodnie ze słownikową definicją podaną przez Spółkę “finansowanie” oznacza “dostarczanie środków pieniężnych na coś, pokrycie kosztów jakiegoś przedsięwzięcia, jakiejś działalności” Użyte w w/w przepisie sformułowanie nie jest w opinii Podatnika tożsame z zapłatą czy z fizycznym przekazaniem środków pieniężnych, ale z ponoszeniem ekonomicznego ciężaru jakiegoś przedsięwzięcia. Zatem ponoszenie wydatku przez Spółkę nie znaczy, iż to ona finansuje świadczenia zdrowotne. Zdaniem Spółki w omawianym przypadku przedmiotowe świadczenia zdrowotne finansowane są przez XXX, która faktycznie ponosi ich ciężar ekonomiczny, a zatem nie mieszczą się w hipotezie art. 16 ust. 1 pkt 65 u.p.d.o.p. i mogą stanowić koszt uzyskania przychodu.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie po zapoznaniu się z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym stwierdza co następuje:

Przesłanki zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów zawarte zostały w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.. Przepis ten stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16. Podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów kosztów ich uzyskania, pod tym jednak warunkiem, że koszty te spełniają dwie przesłanki:

– mają one bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu (przesłanka pozytywna);

– nie są zawarte w katalogu wydatków wymienionych w art. 16, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (przesłanka negatywna).

Jak wynika z wniosku Podatnika, ponoszone przez niego wydatki, uznane przez strony umowy o świadczenie usług marketingowych za związane z jej wykonywaniem, stanowią składnik wynagrodzenia uzyskiwanego z tytułu tej umowy. Zatem należy uznać, że wydatki te są związane w sposób bezpośredni z przychodem w postaci wynagrodzenia. Spełniają one zatem pozytywną przesłankę zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów zawartą w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Jeżeli chodzi natomiast o drugą z przesłanek wymienionych w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., należy zauważyć, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 65 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów związanych z finansowaniem świadczeń zdrowotnych przez pracodawcę na rzecz pracowników, z wyjątkiem poniesionych kosztów świadczeń zdrowotnych, do których ponoszenia zobowiązują pracodawcę przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw.

W cytowanym przepisie jest wyraźnie mowa o kosztach ponoszonych przez pracodawcę na rzecz pracowników. Nie ulega wątpliwości, że to właśnie Spółka jako pracodawca ponosi przedmiotowe koszty. Trudno uznać, że koszty te są ponoszone bezpośrednio w celu wykonania umowy o świadczenie usług na rzecz XXX. Koszty te są bowiem związane z samym faktem wykonywania działalności gospodarczej przez Spółkę, niezależnie od tego, na rzecz jakich podmiotów Spółką tę działalność wykonuje.

Zdaniem Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie bez znaczenia pozostaje fakt, że w/w koszty ponoszone przez Podatnika wchodzą w skład bazy kosztowej będącej podstawą wyliczenia wynagrodzenia należnego Spółce. Strony zawierające umowę mogą ustalać stosunek prawny (w tym należne wynagrodzenie)według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości stosunku, ustawie, ani zasadom współżycia społecznego. Strony mogą określić sposób ustalenia wynagrodzenia w sposób dowolny, mając jednak na uwadze treść art. 11 i 14 u.p.d.o.p.

Należy zatem rozdzielić fakt poniesienia przez Podatnika kosztów związanych z wykonywaniem przez niego usług na rzecz XXX od faktu otrzymywania z tytułu tych usług należnego wynagrodzenia. Wynagrodzenie to nie jest zwrotem kosztów poniesionych przez Spółkę, jest natomiast świadczeniem ekwiwalentnym za świadczenia wykonane przez Spółkę w ramach istniejącego zobowiązania.

Argument, że w przedstawionej sytuacji art. 16 ust. 1 pkt 65 u.p.d.o.p. nie ma zastosowania, gdyż przepis ten mówi o świadczeniach finansowanych przez pracodawcę jest wewnętrznie sprzeczny i niezgodny z potocznym rozumieniem pojęcia “finansowanie”, co wykazał sam Podatnik utożsamiając finansowanie m. in. z pokryciem kosztów jakiegoś przedsięwzięcia, jakiejś działalności, a więc również z zapłatą. Tak więc taki sposób argumentacji nie wyjaśnia w sposób logiczny stanowiska Podatnika.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.