POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8 poz. 60, z późn. zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w związku z wnioskiem z dnia 10.03.2006r. (wpływ do tut. Urzędu 13.03.2006r.), uzupełnionym pismami z dnia 12.04.2006r., 04.05.2006r., 15.05.2006r., 18.05.2006r. w sprawie interpretacji co do sposobu i zakresu zastosowania przepisów prawa podatkowego w przedmiocie podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim wniosek dotyczy momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu nabycia od kontrahenta z Niemiec programu komputerowego wraz z usługą serwisu

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Stan faktyczny: Spółka w roku 2005 zamówiła w dwóch etapach, a następnie nabyła od niemieckiej firmy na własny użytek program komputerowy wraz z rocznym serwisem. Umowa zawarta z kontrahentem nie dopuszczała możliwości rozpowszechniania, modyfikacji, zwielokrotniania programu. Oprogramowanie zakupione zostało na określoną liczbę stanowisk wyłącznie na wewnętrzne potrzeby Spółki związane z jej działalnością gospodarczą. Wszelkie naprawy, korekty, usprawnienia w ramach umowy serwisu kontrahent z Niemiec wykonuje w swojej siedzibie i przesyła za pośrednictwem sieci internetowej. Z tytułu tych usług firma niemiecka wystawiła w miesiącu styczniu za cały rok 2006 jedną fakturę z podziałem na dwanaście miesięcy. Pod datą pierwszego dnia każdego miesiąca podano kwotę opłaty miesięcznej, a przy poszczególnej kwocie uwidoczniono żądany termin zapłaty. Opłata za serwis została ustalona na kwotę 1,5 % miesięcznie od sumy należności za wszystkie zakupione do tej pory u niemieckiego kontrahenta programy komputerowe.Stanowisko Strony: Spółka uważa, że momentem powstania obowiązku podatkowego przy nabyciu programu komputerowego jest przekazanie całości lub części zapłaty, nie później niż termin płatności określony na fakturze. Natomiast przy zakupie usługi serwisu obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przekazania całości lub części zapłaty, nie później niż termin płatności opłaty miesięcznej określony na fakturze dla danego miesiąca.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), importem usług jest świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, czyli osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej oraz osoba fizyczna, będąca usługobiorcą usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. Pojęcie importu usług dotyczy zatem zarówno transakcji wewnątrzwspólnotowych, jak i transakcji z krajami trzecimi. Kluczowe znaczenie dla zaliczenia wykonanej usługi do importu usług ma ustalenie miejsca świadczenia, które jest zarazem miejscem opodatkowania danej transakcji. Należy przy tym zauważyć, iż w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zawartym w art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług wymienione jest odpłatne świadczenie usług na terytorium, brak jest natomiast importu usług. Z powyższego wynika, że tylko usługi, które są świadczone na terytorium kraju, a właściwie tylko te, dla których terytorium kraju określone jest jako miejsce świadczenia, podlegać będą opodatkowaniu polskim podatkiem od towarów i usług.

Miejsce świadczenia usług uregulowane zostało w art. 27 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy, jako miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługę - miejsce gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Od tej ogólnej zasady ustawodawca przewidział kilka wyjątków, które w zależności od charakteru usługi, określają miejsce jej świadczenia w odmienny sposób. Szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia dotyczą m.in. usług niematerialnych ujętych w art. 27 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług. W myśl art. 27 ust. 3 powołanej ustawy, w przypadku, gdy usługi te są świadczone na rzecz:

1) osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego lub

2)podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę

- miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Podatnik nabył oprogramowanie komputerowe na podstawie umowy określającej jednocześnie sposób eksploatacji tego oprogramowania. Strona uzyskała prawo do korzystania z programu tylko na własny użytek, bez możliwości rozpowszechniania, modyfikacji i zwielokrotniania. Zatem zawarta przez Strony umowa zawiera elementy licencji na użytkowanie programu - przyznaje Spółce prawo do korzystania z programu w zakresie określonym w tej umowie. Na podstawie art. 27 ust. 4 pkt 1 miejsce świadczenia usług polegających na udzieleniu licencji ustala się według zasad określonych w przytoczonym wyżej art. 27 ust. 3. W omawianym przypadku miejscem świadczenia będzie Polska. Tam też winno nastąpić opodatkowanie usługi na zasadach określonych dla importu usług. Spełnione są bowiem przesłanki z art. 2 pkt 9 omawianej ustawy, niezbędne do uznania tych usług jako importowych. Oznacza to, że usługa kontrahenta zagranicznego na rzecz podatnika polskiego w przedmiotowym zakresie, opodatkowana jest w Polsce na zasadach importu usług, a zobowiązanym do obliczenia i odprowadzenia podatku jest polski podatnik.

Na podstawie przepisu art. 19 ust. 13 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług, o których mowa w art. 27. ust. 4 pkt 1, powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze. W myśl art. 19 ust. 19 ww. ustawy uregulowanie powyższe stosuje się odpowiednio do importu usług. Strona zatem nieprawidłowo przyjęła w uzupełnieniu wniosku z dnia 12.04.2006r., że będzie to moment przekazania przez nabywcę całości lub części należności, nie później niż termin płatności określony w fakturze. Moment przekazania przez usługobiorcę całości lub części należności nie jest bowiem jednoznaczny z momentem otrzymania tejże należności przez usługodawcę.

Z treści wniosku wynika, że świadczona przez kontrahenta na rzecz Spółki usługa serwisowa ma charakter usługi elektronicznej. Wszelkie naprawy, korekty, usprawnienia w ramach umowy serwisu kontrahent z Niemiec wykonuje w swojej siedzibie i przesyła za pośrednictwem sieci internetowej. Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 26 omawianej ustawy przez usługę elektroniczną rozumie się usługi świadczone za pomocą Internetu lub podobnej sieci elektronicznej, których świadczenie z natury zależne jest od technologii informatycznej i z reguły usługi te są zautomatyzowane, wymagają niewielkiej interwencji człowieka, oraz niemożliwe jest ich wykonanie bez wykorzystania technologii informatycznej. Zatem przedmiotowa usługa serwisu spełnia kryteria usługi elektronicznej. Ponadto będzie ona opodatkowana na zasadzie importu usług, gdyż mieści się w katalogu usług wymienionych w art. 27 ust. 4 (pkt 9) cytowanej ustawy, a więc takich, dla których miejscem świadczenia jest siedziba nabywcy, o ile usługobiorca i usługodawca mają siedziby w różnych państwach na terytorium Wspólnoty. Tutaj miejscem świadczenia jest Polska, dlatego zobowiązanym do obliczenia i odprowadzenia podatku jest nabywca usługi serwisowej.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie określa szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego dla usług elektronicznych. Dlatego też w zakresie przedmiotowych usług należy zastosować zasady ogólne. Zgodnie z brzmieniem art. 19 ust. 1 cytowanej ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi. Z kolei ustęp 4 tegoż artykułu stanowi, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą. Na mocy art. 19 ust. 19 ww. ustawy regulacje te odnoszą się także do importu usług. Z przytoczonego przez Stronę stanu faktycznego wynika, iż zakupiona usługa serwisu ma charakter usługi ciągłej świadczonej przez okres roczny. Ustawa podatkowa nie definiuje usług o charakterze ciągłym, toteż w praktyce uznaje się za nie usługi świadczone w jednolity sposób przez dłuższy czas, kiedy określenie momentu wykonania usługi jest trudne, a czasami wręcz niemożliwe. Omawiana ustawa z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług realizując zasadę wspólnego systemu podatku od wartości dodanej opiera się na VI Dyrektywie Rady Wspólnot Europejskich (77/388/EEC), w której w art. 10 (2) zapisano, że ,,świadczenie usług, stanowiące podstawę do okresowych obciążeń lub płatności, uważa się za zakończone w momencie upływu okresów, których takie obciążenia lub płatności dotyczą." Z przedstawionego przez Spółkę uzupełnienia do wniosku z dnia 18.05.2006r. wynika, iż zawarta między stronami umowa serwisu przewiduje uiszczanie miesięcznych opłat za świadczoną usługę. Potwierdza to wystawiona przez kontrahenta w miesiącu styczniu faktura, w której wyspecyfikowano 12 miesięcznych okresów wraz z przynależnymi do tych okresów opłatami. W związku z powyższym usługę serwisu należy uznać za wykonaną w ostatnim dniu każdego miesiąca. Jeżeli wykonanie usługi powinno być potwierdzone fakturą to obowiązek podatkowy powstanie z chwilą jej wystawienia, nie później jednak niż w 7 dniu od wykonania usługi.