Naczelnik Urzędu Skarbowego w Świnoujściu, dokonując – na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. – Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) – interpretacji art. 2 pkt 12, art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1, art. 41 ust. 1, art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. „a” i „b”oraz ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) na podstawie stanu faktycznego zawartego we wniosku z dnia 07.03.2006 r., uznaje przedstawione stanowisko za zgodne z prawem.

Podatnik świadczy usługi zakresie budownictwa oraz projektowania budowlanego, urbanistycznego i technologicznego. W złożonym wniosku Podatnik przedstawił stan faktyczny, z którego wynika, że w październiku ubiegłego roku rozpoczął roboty budowlane na zadaniu stanowiącym część inwestycji pn.: „Zespół obiektów hotelowo-rekreacyjnych w Ś. Zatwierdzony projekt budowlany, decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, decyzja zatwierdzająca projekt zagospodarowania terenu dla zespołu obiektów hotelowo – rekreacyjnych oraz udzielająca pozwolenia na budowę zawierają następującą treść: „udziela pozwolenia na budowę etapu inwestycji składającego się z głównego budynku hotelu na 480 łóżek, pięciu budynków pensjonatowych z usługami na 180 miejsc noclegowych, siedmiu budynków apartamentowych na 532 miejsc noclegowych – wraz z niezbędnym zakresem i uzbrojenia terenu”. Strona do wniosku załączyła również odpowiedź na wniesione zapytanie przez Inwestora do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych w Łodzi. Zgodnie z tą odpowiedzią, każdy z pięciu czterokondygnacyjnych budynków apartamentowych (willi miejskich), w których przeważająca część powierzchni użytkowej przeznaczona będzie na mieszkania jedno-, dwu- i trzypokojowe o powierzchni od 39,42 m2 do 77,30 m2, każde z łazienką i kuchnią lub aneksem kuchennym (łącznie 16 mieszkań w każdym z budynków), należy klasyfikować w grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych 112 klasa 1122 „budynki o trzech i więcej mieszkaniach”.

Podatnik ma wątpliwości w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług, wykonywanych przez niego na tych obiektach robót budowlanych.

Na tle wskazanych okoliczności faktycznych Podatnik uważa, że w opisanym przypadku ma zastosowanie stawka podatku od towarów i usług w wysokości 22%.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Świnoujściu, uznaje przedstawione przez Stronę stanowisko za zgodne z prawem.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące normy prawa podatkowego: art. 2 pkt 12, art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1, art. 41 ust. 1 oraz art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. „a” i „b”oraz ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Zastosowanie powołanych norm skutkuje dokonaniem powyższej oceny prawnej stanowiska Podatnika, uzasadnionej w następujący sposób:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług polega między innymi świadczenie usług. Z kolei przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów (art. 8 ust. 1 powołanej ustawy).

Z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego wynika, że Podatnik świadczy usługi w zakresie budownictwa. Powyższe usługi opodatkowane są podatkiem od towarów i usług w wysokości 22%.

Ustawodawca przewidział możliwość korzystania z opodatkowania podatkiem od towarów i usług w stawce 7% w przypadku, gdy powyższe usługi dotyczą budownictwa mieszkaniowego. Zgodnie bowiem z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. „a” i „b” ustawy o podatku od towarów i usług: w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007 r. stosuje się stawkę w wysokości 7% w odniesieniu do:

1. robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym infrastrukturą towarzyszącą,
2. obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych.

Zgodnie z ust. 2 art. 146 powyższej ustawy: przez roboty związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, rozumie się roboty budowlane dotyczące inwestycji w zakresie obiektów budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej oraz remontów obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Powołując definicję obiektów budownictwa mieszkaniowego zawartą w art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług – rozumie się przez to budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych: 111 – Budynku zbiorowego zamieszkania, 112 – Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, ex 113 – Budynki zbiorowego zamieszkania – wyłącznie: budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej”.

Z informacji zawartych w załącznikach do zapytania wynika, że Podatnik wykonuje roboty budowlane w budynkach „W” stanowiące część inwestycji „Zespół obiektów hotelowo – rekreacyjnych w Ś – część lądowa” w części dotyczącej działki gruntu (...) – pod zabudowę 5 budynków pensjonatowych z usługami w zespole obiektów hotelowo – rekreacyjnych. Z nazwy realizowanej inwestycji nie wynika możliwość spełnienia warunku „stałego zamieszkania”, wynikającego z powołanego wyżej przepisu charakteryzującego obiekty budownictwa mieszkaniowego. Z przepisu tego wynika jednak również, że obiektami budownictwa mieszkaniowego są budynki sklasyfikowane jako „mieszkalne” w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (111, 112, ex. 113).

W tym zakresie Naczelnik Urzędu Skarbowego w Świnoujściu wskazuje, że nie jest organem właściwym do dokonania takiej klasyfikacji, gdyż – zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) - zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi) według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem o wydanie opinii klasyfikacyjnej do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Z załączonych do wniosku dokumentów wynika, że Inwestor inwestycji zwrócił się do wskazanego Ośrodka z zapytaniem w tej sprawie i uzyskał odpowiedź, zgodnie z którą przedmiotowe budynki mieszczą się w grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych 112 klasa 1122 „Budynki o trzech i więcej mieszkaniach”.

Należy jednak w tym miejscu zaznaczyć, że organ statystyczny nie wydaje opinii na podstawie ustalonego stanu faktycznego, lecz w oparciu o informacje podane przez wnioskodawców. Opinia tego organu jest zatem wiążąca wyłącznie w sytuacji, w której informacje na podstawie których została ona wydana, są kompletne i zgodne ze stanem faktycznym.

Strona nie załączyła do wniosku dokumentu stanowiącego zapytanie skierowane przez Inwestora do organu statystycznego, stąd nie jest w stanie stwierdzić, czy przedstawiono cały stan faktyczny, który mógłby mieć znaczenie.

Jednakże z innych dokumentów załączonych przez Podatnika do wniosku wynika, iż warunki wynikające z ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla realizowanej inwestycji są następujące:

„Teren dzielnicy nadmorskiej (jednostki strukturalnej A) Ś. Zapisy ustaleń szczegółowych dla tego terenu brzmią:

A20 UT - „istniejący nieużytek w pasie zieleni – teren usług przyplażowych”

A21 UT - „istniejące tereny nieużytków i zieleni wysokiej. Teren zabudowy hotelowej o wysokim standardzie. Powierzchnia niezabudowana i nieutwardzona – co najmniej 50% powierzchni terenu”

A6 UTp - „tereny usług wypoczynku i turystyki – teren plaży. Podtrzymanie, z dopuszczeniem realizacji mola”

A7.ZO - „teren zieleni. Przewidywane wykształcenie ciągu pieszego utwardzonego w strefie krawędziowej wydm oraz modernizacji istniejących przejść”.”

Zgodnie z powyższymi zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, na terenie tym nie została przewidziana funkcja budownictwa mieszkaniowego.

Zgodnie z zapisami decyzji z dnia 01.12.2005 r., która przenosi sie na rzecz Inwestora decyzje zatwierdzające projekt zagospodarowania terenu dla zespołu obiektów hotelowo – rekreacyjnych w Ś – część lądowa oraz udzielające pozwolenia na budowę etapu inwestycji składającego się z głównego budynku hotelu na 480 łóżek, pięciu budynków pensjonatowych z usługami na 180 miejsc noclegowych, siedmiu budynków apartamentowych na 532 miejsc noclegowych – w części dotyczącej działki gruntu (...) – pod zabudowę 5 budynków pensjonatowych z usługami w zespole obiektów hotelowo – rekreacyjnych - inwestycja nie ma charakteru mieszkaniowego, ma natomiast charakter hotelowo – rekreacyjny. Podstawową funkcją tego terenu są usługi przyplażowe, a funkcja pensjonatowo – apartamentowa jest wyłącznie elementem uzupełniającym dla programu usług przyplażowych.

Ponadto, zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych – hotele, motele, gospody, pensjonaty i podobne budynki oferujące zakwaterowanie, z restauracjami lub bez zostały umieszczone w dziale 12 – Budynki niemieszkalne, grupie 121, klasie 1211 – budynki hoteli. Podobnie, zgodnie z załącznikiem do ustawy z dnia 07 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tj. z 2003 r. Dz. U. Nr 207, poz. 2016 ze zm.) pensjonaty zostały ujęte w kategorii XIV obiektów budowlanych, obejmującej budynki zakwaterowania turystycznego i rekreacyjnego, jak: hotele, motele, pensjonaty, domy wypoczynkowe, schroniska turystyczne.

Mając na uwadze powyższe, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Świnoujściu stoi na stanowisku, że w przypadku świadczenia usług budowlanych wykonywanych w budynkach stanowiących część inwestycji – zespół obiektów hotelowo – rekreacyjnych, opisanych we wniosku Strony, zastosowanie ma stawka podatku od towarów i usług w wysokości 22%, gdyż z dokumentów opisujących inwestycję wynika, iż nie są to budynki mieszkaniowe. Nie ma natomiast możliwości zweryfikowania przedstawionego stanowiska faktycznego zawartego w zapytaniu złożonym do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych w Łodzi, w celu stwierdzenia czy udzielona odpowiedź opiera sie na kompleksowo przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja jest aktualna według stanu prawnego na dzień jej dokonania do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez pytającego.

Interpretacja ta odnosi sie wyłącznie do przedstawionego przez wnioskodawcę i przytoczonego w treści stanu faktycznego.

Interpretacja niniejsza nie jest wiążąca dla Strony, wiąże natomiast – do czasu jej zmiany lub uchylenia przez organ podatkowy oraz organ kontroli skarbowej.

Na postanowienie – zgodnie z art. 14a § 4 i art. 236 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej – przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie, za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Świnoujściu, w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia Stronie.