POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8 poz. 60, z późn. zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w związku z wnioskiem z dnia 10.03.2006r. (wpływ do tut. Urzędu 13.03.2006r.), uzupełnionym pismami z dnia 12.04.2006r., 04.05.2006r., 15.05.2006r., 18.05.2006r. w sprawie interpretacji co do sposobu i zakresu zastosowania przepisów prawa podatkowego w przedmiocie podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim wniosek dotyczy momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu usług świadczonych na rzecz Spółki przez kontrahenta z Litwy

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Stan faktyczny: Strona zawarła z obywatelem Litwy, prowadzącym w tym państwie działalność gospodarczą, umowę zlecenie w zakresie pośredniczenia w sprzedaży i zawieraniu umów sprzedaży wybranych towarów będących w asortymencie Spółki. Za wykonane usługi zleceniobiorca wystawia raz w miesiącu fakturę na stałą kwotę.

Stanowisko Strony: Zdaniem Spółki momentem powstania obowiązku podatkowego przy zakupie usług od obywatela litewskiego jest data wystawienia faktury przez usługodawcę.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), importem usług jest świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, czyli osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej oraz osoba fizyczna, będąca usługobiorcą usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. Pojęcie importu usług dotyczy zatem zarówno transakcji wewnątrzwspólnotowych, jak i transakcji z krajami trzecimi. Kluczowe znaczenie dla zaliczenia wykonanej usługi do importu usług ma ustalenie miejsca świadczenia, które jest zarazem miejscem opodatkowania danej transakcji. Należy przy tym zauważyć, iż w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zawartym w art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług wymienione jest odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, brak jest natomiast importu usług. Z powyższego wynika, że tylko usługi, które są świadczone na terytorium kraju, a właściwie tylko te, dla których terytorium kraju określone jest jako miejsce świadczenia, podlegać będą opodatkowaniu polskim podatkiem od towarów i usług.

Miejsce świadczenia usług uregulowane zostało w art. 27 ust. 1 ustawy, jako miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługę - miejsce gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Od tej ogólnej zasady ustawodawca przewidział kilka wyjątków, które w zależności od charakteru usługi, określają miejsce jej świadczenia w odmienny sposób. Zgodnie z art. 28 ust. 5 pkt 2 lit. c ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku usług wykonywanych przez pośredników, działających w imieniu i na rzecz osób trzecich, związanych bezpośrednio z dostawą towarów - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce dokonania dostawy towarów, z zastrzeżeniem ust. 6. Zatem w przypadku, gdy miejscem dokonania dostawy będzie Polska, to miejscem świadczenia usługi pośrednictwa również będzie Polska.

Zważywszy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie przewidują szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego dla usług pośrednictwa bezpośrednio związanych z dostawą, to w zaistniałej sytuacji należy zastosować ogólne zasady regulujące tę kwestię. Zgodnie z przepisem art. 19 ust. 1 tejże ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Ustęp 4 wyżej przytoczonego artykułu stanowi, że w przypadku gdy dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Na mocy przepisu art. 19 ust. 19 omawianej ustawy powyższe regulacje stosuje się odpowiednio do importu usług. Użyty w przepisie art. 19 ust. 4 zwrot, że ,,obowiązek podatkowy powstaje nie później niż w 7 dniu od wydania towaru lub wykonania usługi" dotyczy sytuacji, gdy:

- podatnik obowiązany do wystawienia faktury nie wystawi jej w ogóle;

- podatnik wystawi fakturę po upływie 7 dni od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Z treści przywołanego przez Stronę stanu faktycznego wynika, że rozlicza się ona z kontrahentem za okresy miesięczne. W takim przypadku usługę świadczoną przez obywatela litewskiego należy uznać za wykonaną w ostatnim dniu każdego miesiąca. Obowiązek podatkowy powstaje w takim przypadku z dniem wystawienia faktury, nie później jednak niż 7 dnia następnego miesiąca. Zatem w sytuacji, gdy kontrahent Strony wystawi fakturę po upływie 7 dni od wykonania usługi, obowiązek podatkowy powstaje 7 dnia od wykonania usługi, a nie z chwilą wystawienia faktury. Dlatego też Organ podatkowy postanowił jak w sentencji.