P O S T A N O W I E N I E

Działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Tarnowie po rozpatrzeniu Podatnika wniosku z dnia 24-02-2006 r. (uzupełnionego w dniu 08-03-2006 r.) w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie możliwości odliczenia od dochodu kwoty opłaty za pobyt matki w Domu Pomocy Społecznej jako wydatków na cele rehabilitacyjne stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Stosownie do postanowień art. 14a § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, Naczelnik Urzędu Skarbowego na pisemny wniosek podatnika ma obowiązek udzielić pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Składając przedmiotowy wniosek podatnik jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.

W dniu 24-02-2006 r. zwrócił się Podatnik do tutejszego organu z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. We wniosku przedstawił Podatnik następujący stan faktyczny:
Podatnika matka, która ma 80 lat i jest inwalidą I grupy, umieszczona została w Domu Pomocy Społecznej dla Osób Przewlekle Somatycznie Chorych w ........ Z pobieranej przez nią emerytury z ZUS (której wysokość w skali roku wyniosła 8 675,42zł ) 70% potrącane jest na opłatę za pobyt w DPS. Pozostałą część opłaty za jej pobyt ponosi Podatnik, jako jedyna córka i członek rodziny.
Podatnika zdaniem, ponoszone wydatki stanowią wydatki na cele rehabilitacyjne i w związku z tym ma Podatnik prawo do odliczenia tych wydatków od dochodu jako wydatków na cele rehabilitacyjne, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do w/w art. 26 ust.1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2005 r., podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 28-30 oraz art. 30a-30c, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych, poniesionych przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.,br>Ust. 7 art. 26 stanowi, że wysokość wydatków na cele określone w ust. 1 ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt. 6 w/cytowanej ustawy za wydatki na cele rehabilitacyjne uważa się między innymi wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego , za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno - opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.Warunkiem odliczenia wydatków o których mowa w ust. 7a art. 26 jest posiadanie przez osobę której wydatek dotyczy orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach lub decyzji przyznających rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy. Według art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczanych do I grupy inwalidztwa należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których na podstawie odrębnych przepisów orzeczono całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo znaczny stopień niepełnosprawności.

Domy Pomocy Społecznej powołane zostały do życia ustawą z dnia 19 października 2005 r. w sprawie domów pomocy społecznej (Dz. U. Nr 217, poz. 1837) w wykonaniu delegacji ustawowej zawartej w art. 57 ust. 8 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 ze zm). Zgodnie z art. 54, 55 i 56 powyższej ustawy o pomocy społecznej osobie wymagającej całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, niemogącej samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, której nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych, przysługuje prawo do umieszczenia w domu pomocy społecznej. Dom pomocy społecznej świadczy usługi bytowe, opiekuńcze, wspomagające i edukacyjne na poziomie obowiązującego standardu, w zakresie i formach wynikających z indywidualnych potrzeb osób w nim przebywających, zwanych dalej "mieszkańcami domu".
Art. 60 ust.1 tej ustawy stanowi, iż pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania. Osobami obowiązanymi do wnoszenia opłat za pobyt w domu pomocy społecznej, zgodnie z art 61, są w kolejności:
1.mieszkaniec domu,
2.małżonek, zstępni przed wstępnymi,
3.(..)
przy czym osoby (...)określone w pkt. 2 nie mają obowiązku wnoszenia opłat, jeżeli mieszkaniec domu ponosi pełną odpłatność. Ust. 2 art 61 stanowi, iż opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wnosi mieszkaniec domu, nie więcej jednak jak niż 70% swojego dochodu , a małżonek lub zstępni przed wstępnymi, zgodnie z umową zawartą w trybie art. 103 ust. 2 powyższej ustawy.

Zgodnie z cytowanym powyżej art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako wydatki na cele rehabilitacyjne można uznać odpłatność za pobyt zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych.
Z art. 2 ust. 1 pkt. 1 i art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408 ze zm.) wynika, iż zakładem opieki zdrowotnej jest szpital, zakład opiekuńczo-leczniczy, zakład pielęgnacyjno-opiekuńczy, sanatorium, prewentorium (..), które podejmują działania służące zachowaniu , ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania, w szczególności związane z (...) 4) rehabilitacją leczniczą, (...) 8) pielęgnacją chorych, 9) pielęgnacją niepełnosprawnych i pieką nad nimi, (..). Odpłatność za pobyt w tych placówkach uregulowana jest art. 34a w/w ustawy o zakładach opieki zdrowotnej i stanowi on, że osoba przebywająca w zakładzie opiekuńczo-leczniczym i pielęgnacyjno-opiekuńczym ponosi koszty wyżywienia i zakwaterowania. Miesięczną opłatę ustala się w wysokości odpowiadającej 250% najniższej emerytury, z tym że opłata nie może być wyższa niż kwota odpowiadająca 70% miesięcznego dochodu, w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej, osoby przebywającej w zakładzie opiekuńczo-leczniczym i pielęgnacyjno-opiekuńczym.

Tak więc mimo podobnych zapisów regulujących funkcjonowanie Domów Pomocy Społecznej oraz zakładów opiekuńczo-leczniczych i zakładów pielęgnacyjno-opiekuńczych, jak również podobnego zakresu usług świadczonego przez te placówki, nie można uznać, iż Dom Pomocy Społecznej jest zakładem opiekuńczo-leczniczym lub zakładem pielęgnacyjno-opiekuńczym.

W związku z powyższym Podatnika stanowisko w powyższej sprawie nie jest słuszne.

Powyższa interpretacja:
-dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę , traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
-nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Tarnowie w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.