P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 04.04.2006 r., znak: FGG/3422/656/2006, (data wpływu 10.04.2006 r.), uzupełnionego pismami z dnia 19.04.2006 r., znak: FGG/3422/696/2006 oraz z dnia 06.07.2006 r., znak: FG/FGG/3422/1056/06, o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej zasad opodatkowania odsprzedaży kolonii i wczasów nabytych w ramach Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych od przedsiębiorstw stosujących procedurę opodatkowania marży, jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 10.04.2006 r. do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Wniosek uzupełniono i doprecyzowano pismami z dnia 19.04.2006 r., znak: FGG/3422/696/2006 oraz z dnia 06.07.2006 r., znak: FG/FGG/3422/1056/06.

Jak stanowi art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stan faktyczny opisany przez wnioskodawcę.

Spółka w ramach prowadzonej działalności socjalnej zakupuje kolonie i wczasy dla swoich pracowników i członków ich rodzin. Zakup ten zostaje potwierdzony fakturą VAT lub fakturą VAT-marża. Spółka także odsprzedaje kolonie i wczasy osobom, które nie są jej pracownikami. Odsprzedaży tej Spółka dokonuje po cenie nabycia, z tym że w przypadku usług, których zakup udokumentowany został fakturą VAT-marża, Spółka wystawia fakturę VAT powtarzającą kwotę brutto z takiej faktury jako kwotę netto i nalicza podatek stosując stawkę w wysokości 22% (stawka od usługi odsprzedaży).

Pytania wnioskodawcy.

Czy sprzedaż kolonii i wczasów, których zakup udokumentowany został fakturą VAT-marża, osobom, które nie są pracownikami firmy, podlega opodatkowaniu VAT na zasadach ogólnych wg stawki 22%? Czy Spółka może również w takiej sytuacji stosować procedurę opodatkowania marży?

Stanowisko wnioskodawcy w sprawie.

Spółka uważa, że jej postępowanie jest prawidłowe, gdyż Spółka nie prowadzi profesjonalnej działalności w zakresie usług turystycznych, wobec czego nie może stosować procedury określonej w art. 119 ustawy o VAT.

Ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

Przypadki dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych w ramach zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, zwanego dalej Funduszem, za pełną lub częściową odpłatnością, regulują przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT. Stosownie do tych przepisów przez odpłatną dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast przez odpłatne świadczenie usług rozumie się każde odpłatne świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również m.in. świadczenie usług zgodnie z nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przepisami tymi objęte są zatem także odpłatne świadczenia finansowane z Funduszu–mimo wyodrębnienia środków finansowych Funduszu, świadczenia z nich opłacane są czynnościami wykonywanymi przez pracodawcę, o czym przesądza treść przepisu art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 04.03.1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm.). Fundusz ten nie jest wyodrębnioną jednostką wykonującą samodzielnie działalność handlową lub usługową, w związku z czym nie ma podmiotowości podatkowej w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.

W konsekwencji wymienione świadczenia podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w ustawie o VAT, wg właściwej dla danego świadczenia stawki podatku. Dotyczy to także odsprzedaży świadczeń innym podmiotom i osobom nieuprawnionym do korzystania z Funduszu Spółki.

Do odpłatnego przekazywania nabytych kolonii i wczasów, w tym ich odsprzedaży innym podmiotom, Spółka będzie mogła stosować szczególną procedurę opodatkowania marży, określoną w art. 119 ustawy o VAT. Procedura ta, wbrew sugestii Spółki, nie jest bowiem zastrzeżona wyłącznie dla typowych biur podróży, dla których organizowanie (oferowanie) imprez turystycznych jest pierwszorzędnym przedmiotem działalności. Jedyne warunki, jakie muszą być spełnione przez podatnika chcącego skorzystać z tej procedury, określone są w przepisie art. 119 ust. 3 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę podatku należnego, z zastrzeżeniem usług wykonywanych we własnym zakresie. Z kolei przez marżę w tym przypadku rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca, a ceną nabycia przez podatnika podatku od towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ustawy o VAT).

W myśl art. 119 ust. 3 ustawy o VAT procedurę opodatkowania marży przy wykonywaniu usług turystyki stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

1) ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju,

2) działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek,

3) przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty,

4) prowadzi ewidencję, z której wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiada dokumenty, z których wynikają te kwoty.

Jeżeli zatem Spółka będzie prowadziła ewidencję, o której mowa w art. 119 ust. 3 pkt 4 ustawy o VAT (ze stanu faktycznego wynika, że pozostałe warunki, wymienione w pkt 1-3, są spełnione), odsprzedając kolonie i wczasy (również na zewnątrz przedsiębiorstwa) będzie mogła opodatkowywać tylko marżę. W sytuacji, gdy do przekazywanych usług-wczasów i kolonii nie jest doliczana marża (wysokość ponoszonej przez pracownika odpłatności jest niższa lub równa cenie nabycia usługi, usługa odsprzedawana jest innym podmiotom w cenie nabycia), prowadzi to do tego, że nie wystąpi podstawa opodatkowania i usługi te nie zostaną opodatkowane.

Podatnikom stosującym szczególną procedurę opodatkowania marży przy świadczeniu usług turystyki nie przysługuje jednak, na zasadzie wyjątku od ogólnej zasady określonej w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty (art. 119 ust. 4 ustawy o VAT).

Świadczenia w zakresie turystyki i wypoczynku (również marża w procedurze określonej art. 119 ustawy o VAT) zasadniczo podlegają opodatkowaniu podstawową stawką podatku w wysokości 22%. Są jednak wyjątki, np. usługi świadczone przez obozowiska dla dzieci, klasyfikowane do grupowania PKWiU 55.23.11. Usługi te wymienione są w poz. 140 załącznika nr 3 do ustawy o VAT (usługi świadczone przez obiekty noclegowe turystyki oraz inne miejsca krótkotrwałego zakwaterowania /PKWiU ex 55.2/ z wyłączeniem usług zakwaterowania w bursach, internatach i domach studenckich) i zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 7%. Jeżeli nabywane przez Spółkę kolonie mieszczą się w podanym grupowaniu, wówczas przy ich odsprzedaży Spółka będzie miała prawo zastosować obniżoną stawkę podatku.

Wobec powyższego, mając na uwadze obowiązujące przepisy, uznaje się stanowisko zaprezentowane przez Spółkę, w zakresie, w jakim dotyczy to pytania (odsprzedaż wczasów i kolonii osobom, które nie są pracownikami Spółki), za nieprawidłowe.

Jednocześnie odstąpiono od udzielenia odpowiedzi na pytanie „Czy Spółka może odliczyć podatek VAT od faktury zakupu w części, którą odsprzedaje podmiotom obcym?”, gdyż w tej kwestii Naczelnik Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu postanowieniem z dnia 09.06.2006 r. nr PSUS/PP-OIO/443-59/06/MS/62449 udzielił już Spółce stosownej interpretacji, z którą Spółka się zgodziła nie wnosząc zażalenia. W związku z tą okolicznością Spółka w piśmie z dnia 06.07.2006 r. znak: FG/FGG/3422/1056/06 wycofała się z powyższego pytania jako już nieaktualnego.