Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu na podstawie art. 14b § 2 i § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60 z 2005 r. ze zm.), po wszczęciu postępowania podatkowego w sprawie ostatecznego postanowienia Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu z dnia 19.01.2006 r. Nr PP II 443/549/33/05 wydanego w sprawie pisemnej interpretacji w zakresie stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) w zakresie wskazania przez przedstawicielstwo przedsiębiorcy zagranicznego swoim kontrahentom numeru NIP nadanego przedsiębiorstwu które przedstawicielstwo reprezentuje - uchyla postanowienie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu.
UZASADNIENIE
W dniu 19.10.2005 r. do Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu wpłynął wniosek Spółki Przedstawicielstwo w Polsce dotyczący udzielenia interpretacji, co do zakresu i zastosowania prawa podatkowego.
Pytanie Spółki dotyczy m. in. wskazania przez przedstawicielstwo przedsiębiorcy zagranicznego swoim kontrahentom numeru identyfikacji podatkowej przedsiębiorstwa, które przedstawicielstwo reprezentuje.
Z opisu stanu faktycznego sprawy wynika, że wnioskodawca jest zarejestrowanym na terytorium Polski przedstawicielstwem firmy holenderskiej, któremu został nadany numer identyfikacji podatkowej. Przedstawicielstwo w związku z prowadzoną działalnością dokonuje zakupów towarów i usług. Reprezentowana przez przedstawicielstwo firma holenderska jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym w II Urzędzie Skarbowym Warszawa-Śródmieście.
W ocenie Spółki przedstawiciel dokonując wszelkich transakcji, ma prawo podawać swoim kontrahentom dane przedsiębiorstwa, które reprezentuje, a zwłaszcza numer NIP, który został nadany przedsiębiorstwu, będącemu zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Naczelnik Urzędu Skarbowego po przeanalizowaniu ww. wniosku Spółki postanowieniem z dnia 19.01.2006 r. Nr PP II 443/549/33/05 stwierdził, iż stanowisko podatnika jest nieprawidłowe.
W uzasadnieniu przedmiotowego postanowienia, organ podatkowy stwierdził m. in., iż zgodnie z art. 2 ust. 3 ww. ustawy, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek na ubezpieczenia społeczne lub ubezpieczenia zdrowotne, zwane dalej "płatnikami składek ubezpieczeniowych"; podmioty te również otrzymują NIP.
Przedsiębiorcy zagraniczni są uprawnieni do tworzenia przedstawicielstw na podstawie art. 93 ustawy z dnia 2.07.2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807 ze zm.). Zgodnie z art. 94 ww. ustawy, zakres działania przedstawicielstwa może obejmować wyłącznie prowadzenie działalności w zakresie reklamy i promocji przedsiębiorcy zagranicznego. Stosownie do art. 96 ust. 1 ww. ustawy, utworzenie przedstawicielstwa wymaga wpisu do rejestru przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych.
Wobec powyższego uznał, iż nie jest dopuszczalna sytuacja, w której podmiot posługuje się numerem identyfikacyjnym NIP nadanym innemu podmiotowi. Należy, bowiem uznać, że skoro przedstawicielstwo i reprezentowane przedsiębiorstwo mają odrębne numery NIP, a ponadto z uwagi na fakt, że przedstawicielstwo podlega odrębnemu reżimowi prawnemu (rejestracyjnemu), co wynika z przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, dla potrzeb podatku od towarów i usług przedstawicielstwo i przedsiębiorstwo należy traktować jako odrębne podmioty. Zatem dokonując zakupów Przedstawicielstwo powinno podawać kontrahentom swoje indywidualne dane (przedstawicielstwa), w tym własny numer NIP.
Po zapoznaniu się z ww. postanowieniem Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu wszczął z urzędu postępowanie w sprawie uchylenia ostatecznego postanowienia organu podatkowego I instancji.
Rozpatrując zebrany w przedmiotowej sprawie materiał dowodowy, Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu uznał, co następuje:
Zgodnie z art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
Podatnikiem jest - zgodnie z art. 7 § 1 Ordynacji podatkowej - jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie mającą osobowości prawnej, podlegającą na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu. Ustawa podatkowa w myśl art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej jest m. in. ustawa z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 ze zm.). W myśl art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Natomiast obowiązek podatkowy w myśl przepisów ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 ze zm.) powstaje w określonym czasie od wykonania czynności określonych w art. 5 ww. ustawy, tj. podlegających opodatkowaniu, przez podmiot określony w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.
Zatem dopiero z wykonaniem ww. czynności przez podatnika, ustawa o podatku od towarów i usług wiąże powstanie obowiązku podatkowego.
W myśl art. 94 ustawy z 2.07.2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807 ze zm.) zakres działania przedstawicielstwa może obejmować wyłącznie prowadzenie działalności w zakresie reklamy i promocji przedsiębiorstwa zagranicznego.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż przedstawicielstwu nadano numer NIP, równocześnie wnioskodawca nie złożył zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R dla potrzeb podatku od towarów i usług oraz nie został zarejestrowany jako "czynny podatnik VAT".
Natomiast - co podano we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji - dla potrzeb podatku od towarów i usług rejestracji dokonało przedsiębiorstwo zagraniczne, którego przedstawiciel złożył wniosek będący przedmiotem postanowienia PP II/443/549/33/05. tym samym, w ocenie organu odwoławczego, skoro przedsiębiorstwu zagranicznemu - został nadany numer identyfikacji podatkowej na mocy ustawy z 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U z 2004 r., Nr 269, poz. 2681) oraz przedsiębiorca dokonał rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług, zgodnie z postanowieniami art. 96 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) to wówczas brak jest przeszkód przy dokonywaniu zakupów do posługiwania się tym numerem przez przedstawicielstwo przedsiębiorcy zagranicznego.
Mając, zatem na uwadze treść art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej oraz fakt, iż udzielona interpretacja przepisów prawa podatkowego jest nieprawidłowa należało uchylić przedmiotowe postanowienie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu z urzędu i orzec jak w sentencji.