P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego w G. działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 25.04.2006 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych,

stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy w tej sprawie jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 28.04.2006 r. wpłynął do tutejszego organu podatkowego wniosek podatnika, w sprawie udzielenia informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, dotyczącej amortyzacji lokali użytkowych.
Spółka cywilna (...) prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych.
Z treści pisma wynika, że od kilkunastu lat firma prowadzi budowę pawilonu handlowo - usługowo - mieszkalnego. W okresie realizacji inwestycji spółka odliczała i odlicza nadal podatek VAT od faktur dotyczących wymienionej budowy. Pawilon został podzielony na sześć odrębnych, samodzielnych lokali. Projekt podziału pawilonu został zatwierdzony przez właściwy organ, a następnie aktem notarialnym ustanowiono odrębną własność lokali użytkowych i mieszkalnych. Dla każdego lokalu została założona księga wieczysta. W bieżącym roku lokale oznaczone w projekcie podziału lokali i zapisane w akcie notarialnym jako lokal nr 2 i lokal nr 5 zostały zatwierdzone do użytku przez nadzór budowlany. W 2006 roku wspólnicy podpisali umowę dotyczącą wynajmu wymienionych lokali. Wniosek dotyczy możliwości amortyzacji wymienionych lokali użytkowych jako odrębnych środków trwałych i ustalenia wartości początkowej według wyceny biegłego.
W ocenie wnioskodawcy z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że każdy lokal stanowiący odrębną wartość jako kompletny i zdatny do użytku powinien zostać wprowadzony do ewidencji środków trwałych jako odrębny środek trwały w miesiącu przekazania ich do używania przez nadzór budowlany i z chwilą podpisania umowy najmu dokonywać odpisów amortyzacyjnych.
Zdaniem wnioskodawcy wycena biegłego może być podstawą do dokonywania amortyzacji, między innymi z uwagi na niemożliwość wydzielenie w sposób bezbłędny faktur zakupu materiałów i usług użytych bezpośrednio do budowy każdego lokalu odrębnie. Problem stanowi także rozliczenie faktur dotyczących budowy dachu czy fundamentów. Ponadto według wyjaśnień podatnika część faktur dotyczących budowy do roku 2000 została zniszczona omyłkowo razem z innymi dokumentami księgowymi, których przetrzymywanie nie było już konieczne ze względu na obowiązujące przepisy.

W przedmiotowej sprawie organ podatkowy stwierdza, co następuje :

Przepisy art. 22a - 22o ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) dotyczące amortyzacji mają zastosowanie wyłącznie do nieruchomości uznanych za środek trwały i wprowadzonych do ewidencji środków trwałych. Według art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z uwagami szczegółowymi dotyczącymi grupy I - Budynki i lokale, zawartymi w części III rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 122, poz. 1317 ze zm.) samodzielnym środkiem trwałym jest budynek posadowiony na stałym fundamencie, wraz z wszystkimi do niego przybudówkami i pomieszczeniami pomocniczymi, oraz lokal. W przypadku budynków (lokali) o różnym przeznaczeniu o zaliczeniu obiektu do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje głównie jego przeznaczenie.
Z powyższego wynika, że lokale mogą jako część budynku stanowić odrębne nieruchomości, jeżeli zostały prawnie wyodrębnione. W przedstawionym stanie faktycznym lokale zostały wyodrębnione z nieruchomości, z lokalami związany jest udział w prawie własności części wspólnych oraz w prawie własności działki gruntu.

Według art. 22g ust. 1 pkt 2 ustawy wartość początkową środków trwałych wytworzonych we własnym zakresie ustala się według kosztów wytworzenia. Stosownie do art. 22g ust. 4 powołanej ustawy za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych rzeczowych składników majątku i wykorzystywanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w pewnych tylko okolicznościach zezwalają na ustalanie wartości początkowej w wysokości określonej przez biegłego.
Stosownie do treści art. 22g ust. 9 ustawy, jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w ust. 8, przez biegłego, powołanego przez podatnika. Sytuacje takie mogą mieć miejsce, gdy przykładowo podatnik wybuduje budynek gospodarczy dla celów prywatnych, a następnie podejmie decyzję, że wykorzystywać go będzie dla celów działalności gospodarczej.

W przedstawionym stanie faktycznym art. 22g ust. 9 ustawy o podatku dochodowym nie znajduje zastosowania gdyż wnioskodawca realizował inwestycję w związku z prowadzoną działalnością, czego dowodem jest między innymi fakt odliczania podatku VAT od zakupów inwestycyjnych. Ze względu na rodzaj budynku, od początku inwestycji wiadomym było, ze budynek przeznaczony jest między innymi do prowadzenia działalności gospodarczej, zatem podatnik był obowiązany zbierać i przechowywać dokumenty umożliwiające ustalenie wartości początkowej wytworzonego środka trwałego. Trzeba podkreślić, że w rozumieniu przepisów powołanej ustawy Ordynacja podatkowa przedawnienie dotyczy prawa i określonych skutków prawnych pewnych faktów a nie samych faktów, które mogą być ustalane i wyjaśniane niezależnie od upływu czasu.

W umowie najmu z dnia 29.08.2005 r. jako wynajmujący przedmiotowy lokal figuruje Sklep (...) spółka cywilna (...) z siedzibą w (...) przy ul. (...). Natomiast z przedłożonych dowodów wynika, że opisane nieruchomości nie stanowią własności spółki cywilnej, lecz są własnością prywatną poszczególnych wspólników.

W związku z tym Naczelnik Urzędu Skarbowego w G. wyjaśnia, iż w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej podmiotem gospodarczym nie są poszczególni wspólnicy jako podatnicy podatku dochodowego, lecz spółka jako jednostka organizacyjna utworzona zgodnie z przepisami prawa cywilnego. W związku z tym, aby środek trwały podlegał amortyzacji w spółce cywilnej, musi wchodzić w skład majątku spółki. Z chwilą wniesienia do spółki rzecz ruchoma lub nieruchomość staje się wyodrębnionym majątkiem wspólników stanowiącym ich współwłasność łączną, odrębnym od ich majątku osobistego (współwłasność w częściach ułamkowych poszczególnych wspólników).
Wspólnicy spółki chcąc zatem, aby dany składnik majątku stanowiący ich współwłasność był amortyzowany przez spółkę, powinni wnieść go do spółki jako wkład, przy czym wniesienie wkładu do spółki w postaci własności nieruchomości następuje w formie aktu notarialnego. Dopiero z chwilą dokonania tej czynności nastąpi przesunięcie wymienionych składników majątkowych z majątku poszczególnych wspólników do majątku spółki, która będąc właścicielem nieruchomości może wprowadzić je do ewidencji środków trwałych spółki i ujmować w kosztach uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych. W tym też momencie spółka uprawniona jest do zawierania właściwych umów najmu, których przedmiotem są lokale będące własnością spółki.

Mając na uwadze powyższe postanowiono jak w sentencji.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę

Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla niego organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

Na postanowienie niniejsze służy podatnikowi prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w K. Ośrodek Zamiejscowy w N. za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w G., w terminie 7 dni od dnia otrzymania postanowienia (art. 236 § 2 Ordynacji podatkowej).