P O S T A N O W I E N I E

W odpowiedzi na zapytanie sformułowane we wniosku z dnia 27 lutego 2006 r. (data wpływu do tutejszego Urzędu 27 luty 2006 r.) dotyczące stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), działając w trybie art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka otrzymała w miesiącu czerwcu 2005 r. zaliczkę od kontrahenta zagranicznego, z siedzibą na terytorium Wspólnoty, w pełnej wysokości opłaty za sprzedawany towar (samochód specjalny). Z tego tytułu Spółka wystawiła fakturę zaliczkową (na sumę 47.500,00 EURO) i rozliczyła tę fakturę w deklaracji VAT-7 za miesiąc czerwiec 2005 r. jako dostawę towarów na terytorium kraju, opodatkowane stawką 0% (w pozycji 21 deklaracji VAT-7). W sierpniu 2005 r. nastąpiła faktyczna dostawa wewnątrzwspólnotowa towaru, a kontrahent zażądał od Spółki faktury ostatecznej na samochód, niezbędnej mu do zarejestrowania samochodu. Spółka wystawiła fakturę korygującą do faktury zaliczkowej, zmniejszając wartość zaliczki do zera, a następnie wystawiła fakturę ostateczną na całość transakcji (na 47.500,00 EURO). Pomimo faktu, iż wartość transakcji wyrażona w walucie EURO się nie zmieniła, to różnica wysokości średniego kursu NBP między dniem wystawienia faktury zaliczkowej a dniem wystawienia faktury ostatecznej spowodowała, że powstała różnica w wysokości wartości transakcji określonej w walucie PLN. Różnicę tę Spółka wykazała w deklaracji VAT-7 za miesiąc sierpień 2005 r. Spółka wykazała tę transakcję w całości w deklaracji VAT-UE za trzeci kwartał 2005 r., argumentując, iż to właśnie wtedy nastąpiła wewnątrzwspólnotowa dostawa towaru.

Zagadnienie, o rozstrzygnięcie którego zwraca się Spółka, dotyczy prawidłowości powyżej opisanej procedury.

Spółka stoi na stanowisku, iż zastosowana procedura jest prawidłowa oraz zgodna z wymienionymi przepisami: art. 20 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, przepisem § 17 ust. 1 rozporządzenia MF z dnia 25 maja 2005 r. oraz przepisem art. 2 ust. 2 Dyrektywy Rady 2001/115/WE z dnia 20 grudnia 2001 r. zmieniająca dyrektywę 77/388/EWG w celu uproszczenia, modernizacji i harmonizacji warunków fakturowania w zakresie podatku od wartości dodanej.

Stosownie do przepisów art. 20 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów powstaje 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów. Natomiast w przypadku, gdy przed upływem tego terminu podatnik wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. Przepis art. 20 ust. 3 ww. ustawy brzmi: "3. Jeżeli przed dokonaniem dostawy, o której mowa w ust. 1, otrzymano całość lub część ceny, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury potwierdzającej otrzymanie całości lub części ceny". Na mocy przepisu art. 5 ust. 5 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, nie zaś samo otrzymanie zaliczki z tego tytułu. Mimo to ustawodawca przewidział, że w razie otrzymania części należności na poczet wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, obowiązek podatkowy powstanie zanim nastąpi wydanie towarów. W przedmiotowej sprawie do zaliczki, jako elementu ww. transakcji, należy zastosować stawkę właściwą dla tej czynności, czyli 0%. Podkreślić należy, iż skorzystanie ze stawki podatku w wysokości 0% będzie możliwe jeżeli zaliczka faktycznie będzie dotyczyła późniejszej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, czego potwierdzeniem powinny być dowody, o których mowa w art. 42 ww. ustawy, przy czym muszą być spełnione warunki, o których mowa w art. 42. ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania normuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2005 r., Nr 95, poz. 798). Przepis § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia brzmi: "1. Jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2". W przedmiotowej sprawie Spółka, chcąc wystawić fakturę, której domagał się kontrahent, powinna odpowiednio zastosować przepis § 14 ust. 4 ww. rozporządzenia. W sytuacji opisanej we wniosku Spółka powinna była wykazać i rozliczyć przedmiotową transakcję w deklaracji VAT-7 za miesiąc, w którym wystawiła fakturę zaliczkową.

Przypadki, w których podatnicy powinni wystawiać faktury korygujące określone są w przepisach § 16 i § 17 ww. rozporządzenia. W przedmiotowej sprawie nie wystąpiły przesłanki określone w tych przepisach, a zatem Spółka nie miała podstaw prawnych do wystawienia faktury korygującej w celu skorygowania prawidłowo wystawionej faktury zaliczkowej tylko po to, aby wystawić fakturę dokumentującą całość transakcji, której zażyczył sobie kontrahent Spółki.

Mając na uwadze wskazane wyżej okoliczności, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie orzekł jak powyżej.