Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r.- Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr. 8, poz.60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

uznać stanowisko Strony w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych za nieprawidłowe

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że przedmiotem statutowej działalności gospodarczej Spółki (Finansującego) jest świadczenie usług leasingowych. Finansujący zawiera umowy leasingu, których opodatkowanie w zakresie podatku dochodowego regulują odpowiednio:w odniesieniu do Finansującego przepisy art.17a-17l ustawy z dnia 15.02.1992 r o podatku dochodowym od osób prawnych (zwanej dalej ustawą o pdop),w odniesieniu do Korzystającego będącego osobą fizyczną art.23a-23l ustawy z dnia 26.07.1991r o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwanej dalej ustawą o pdof).

Spółka zawiera dwa rodzaje umów leasingu: operacyjny i finansowy. W przypadku umów leasingu, określonych zwyczajowo "leasingiem operacyjnym", w których przedmiot leasingu amortyzowany jest przez finansującego, spełnione są kryteria określone w art.17b ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art.23b ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).Umowy określone zwyczajowo "leasingiem finansowym", w których odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu leasingu dokonuje korzystający, spełniają warunki określone w art.17 f ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art.23 f ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).Spółka zawiera umowy leasingu z konsumentami w rozumieniu art.2 ust.4 ustawy o kredycie konsumenckim, czyli z osobami fizycznymi. W przypadku tych umów przedmiotem leasingu są rzeczy ruchome, których wartość jednostkowa nie przekracza 80.000,00 zł. Na podstawie zawartej umowy rzeczy te są oddawane do używania lub do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony w celu bezpośrednio niezwiązanym z działalnością gospodarczą (umowy te we wniosku Spółka nazywa umowami leasingu konsumenckiego finansowego).Spółka ma wątpliwości przy określeniu skutków podatkowych umowy leasingu konsumenckiego finansowego w rozumieniu art.17f ust.1 ustawy o pdop ( art.23 ust.1 ustawy o pdof). Wątpliwości Spółki dotyczą w szczególności, czy fakt, że korzystający-konsument nie użytkuje przedmiotu leasingu dla potrzeb działalności gospodarczej i nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu leasingu, nie stoi na przeszkodzie stosowania do rozliczania opłat leasingowych zasad określonych w w/w przepisach. Spółka wnosi o potwierdzenie, że w przypadku leasingu konsumenckiego finansowego:do przychodów finansującego (tu:Spółki) i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się tej części opłat leasingowych, która stanowi spłatę wartości początkowej netto przedmiotu leasingu.

Zdaniem Spółki leasing jest rodzajem kredytu konsumenckiego w rozumieniu ustawy o kredycie konsumenckim. Przewidziana w umowie leasingu opcja nabycia przedmiotu leasingu, po zakończeniu umowy leasingu, powoduje że jest ona umową o odpłatne korzystanie z rzeczy, przewidującą przejście własności rzeczy na konsumenta, o której mowa w art.3 ust.2 pkt 2 ustawy o kredycie konsumenckim.Opcja nabycia przedmiotu leasingu, po zakończeniu umowy leasingu występuje zarówno przy umowach leasingu operacyjnego, jak i przy umowach leasingu finansowego.W ocenie Spółki umowa leasingu konsumenckiego, z podatkowego punktu widzenia, może być umową tzw. leasingu finansowego, pod warunkiem, że spełnia wymogi określone w art.17 f ustawy o pdop.

Zawierane przez Spółkę umowy leasingu konsumenckiego, jej zdaniem, mogą spełniać warunki określone w powołanym przepisie, a mianowicie:mogą być zawierane na czas oznaczony;suma ustalonych w nich opłat pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, będzie odpowiadać co najmniej wartości początkowej przedmiotu leasingu;mogą zawierać postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu leasingu dokonuje korzystający.Fakt zawarcia w umowie leasingu, że odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu leasingu dokonuje korzystający nie przesądza o tym, że drugą stroną umowy może być jedynie podmiot prowadzący działalność gospodarczą.Postanowienia umowy leasingu dot. możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych przez korzystającego przy równoczesnym wykluczeniu tej możliwości przez finansującego, w ocenie Spółki jest jedynie prawem korzystającego, nie zaś obowiązkiem. Z tego też względu korzystający, mimo iż posiada prawo dokonywania odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu leasingu, faktycznie z tego prawa nie korzysta, nie powinien skutkować tym, że dla tego rodzaju umów leasingu, zawieranych z osobami fizycznymi nie prowadzącymi działalności gospodarczej, nie ma możliwości zastosowania zasad określonych w art.17 f ustawy o pdop.Zdaniem Spółki w przypadkach umów leasingu finansowego konsumenckiego, do przychodów Spółki podlegających opodatkowaniu nie zalicza się tej części opłat leasingowych, która odpowiada spłacie wartości początkowej netto przedmiotu leasingu. Przychód dla Spółki w tym przypadku stanowi ta część opłat, która przewyższa spłatę wartości początkowej netto przedmiotu leasingu.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie stwierdza, co następuje:Zasady opodatkowania umów leasingu podatkiem dochodowym od osób prawnych regulują przepisy art.17 a-17l ustawy z dnia 15 lutego 1992 r o podatku dochodowym od osób prawnych ( Dz.U.z 2000 r, Nr 54,poz.654 ze zm).

Poprzez umowę leasingu, zgodnie z art.17a pkt 1 w/w ustawy, rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przewidziane zostały dwa sposoby rozliczania przychodów i kosztów podatkowych wynikających z umów leasingu uzależnione od warunków zawartych w umowie.Jeżeli umowa spełnia warunki:określone w art.17 b ustawy o pdop, potocznie zwana jest "umową leasingu operacyjnego"określone w art.17 f ustawy o pdop, potocznie zwana jest "umową leasingu finansowego".Ponadto zgodnie z art.17 l w/w ustawy jeżeli umowa zawarta jest na czas nieoznaczony lub oznaczony, lecz nie spełnia warunków określonych w art.17b ust.1 pkt.2 lub art.17f ust.1, do rozliczania przychodów i kosztów stosuje się przepisy jak do umów najmu i dzierżawy.

O tym, czy dana umowa dla celów podatku dochodowego od osób prawnych jest umową określoną w art.17 f ustawy o pdop decyduje to, czy zostały spełnione łącznie wszystkie warunki wskazane w tym przepisie, a mianowicie:1)umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony,2)suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,3)umowa zawiera postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy leasingu dokonuje korzystający.

Wszystkie warunki wymienione w powyższym przepisie mają równorzędne znaczenie i muszą być spełnione łącznie. Zasada ta dotyczy w szczególności pkt 3 w/w przepisu. Mianowicie, w treści umowy ma być zawarte postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy leasingu dokonuje korzystający. Treść cytowanego przepisu nie wskazuje, aby warunek ten był spełniony wyłącznie hipotetycznie, tzn. że korzystający potencjalnie mógłby dokonywać odpisów amortyzacyjnych o ile prowadziłby działalność gospodarczą lub miał taką wolę. Taka interpretacja prowadziłaby do konkluzji, że warunek ten jest spełniony zawsze i w każdym przypadku, ponieważ przepisy dotyczące dokonywania odpisów amortyzacyjnych przez osoby fizyczne zawarte są w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, która stanowi źródło powszechnie obowiązującego prawa. Jednak należy zwrócić uwagę, że ustawa ta reguluje zasady dokonywania odpisów amortyzacyjnych wyłącznie w celu uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wartości zużywających się przedmiotów majątkowych przekazanych przez podatnika do używania w działalności stanowiącej źródło przychodów do opodatkowania. W związku z powyższym możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych w celu obciążenia kosztów podatkowych, jest faktycznie uprawnieniem, a nie obowiązkiem podatnika, jednak uprawnienie to na gruncie przepisów podatkowych dotyczy wyłącznie podatników, którzy zgodnie z art.16a ust.1 ustawy o pdop lub art.22a ust.1 ustawy o pdof wykorzystują środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne na potrzeby związane z prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą lub oddają je do używania na podstawie umów najmu, dzierżawy lub umów określonych w art.17 a pkt 1 ustawy o pdop lub art.23a pkt 1 ustawy o pdof.

Biorąc powyższe pod uwagę, osobom nabywającym przedmioty majątkowe na podstawie zawartych ze Spółką umów, których to przedmiotów nie wykorzystują na potrzeby swojej działalności gospodarczej lub nie oddają ich do używania (na podstawie umów wymienionych wyżej) nie służy prawo dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Zatem w umowie zawartej ze Spółką nie może znajdować się postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy leasingu dokonuje korzystający. Umieszczenie takiej treści w umowach przedstawionych przez Spółkę, będzie po pierwsze niezgodne ze stanem rzeczywistym, po drugie niezgodne z obowiązującymi w tym zakresie przepisami podatkowymi.Umowy zawierane z klientami, którzy zgodnie z obowiązującymi przepisami lub z innych przyczyn nie dokonują odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu umowy w podstawowym okresie umowy leasingu, nie spełniają warunków określonych w art.17 f ustawy o pdop. W związku z powyższym do przychodów i kosztów podatkowych Spółki, jako strony przedmiotowych umów nazwanych przez Spółkę "umowami leasingu konsumenckiego finansowego" nie mają zastosowania zasady określone w tym przepisie.

Biorąc powyższe pod uwagę, przedstawione przez Spółkę własne stanowisko w sprawie jest nieprawidłowe.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.