P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w związku z wnioskiem z dnia 23.02.2006 r. (data wpływu do tutejszego organu 27.02.2006 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Podatnika za prawidłowe

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Podatnik świadczy usługi telekomunikacyjne w zakresie telefonii komórkowej w systemie abonamentowym i przedpłaconym. Podstawą świadczenia usług w systemie abonamentowym jest zawarta z klientem (abonentem) umowa. Należność za wykonane usługi klient reguluje na podstawie faktur VAT wystawianych za każdy okres rozliczeniowy. Na należność składają się: abonament w stałej wysokości oraz opłaty za faktyczną realizację usług zgodnie z cennikiem usługi. Zawierając umowę z abonentem Strona przedstawia ofertę promocyjną (umowa o świadczenie usług + aparat telefoniczny w atrakcyjnej cenie) jednocześnie oczekując zobowiązania ze strony klienta, że będzie on korzystał z usług przez określony minimalny okres czasu. W trakcie trwania umowy mogą wystąpić zdarzenia, które zakłócają możliwość korzystania przez abonenta z usług telekomunikacyjnych, takie jak:

• utrata, kradzież, zniszczenie aparatu,

• uszkodzenie aparatu nieobjęte gwarancją czy rękojmią wymagające kosztownej naprawy lub wymiany aparatu,

• nieuprawnione korzystanie przez osoby trzecie z telefonu w okresie od utraty aparatu do momentu zablokowania karty SIM.

Strona przeprowadziła wśród abonentów badania, w wyniku których stwierdzono zapotrzebowanie na ubezpieczenie przed negatywnymi konsekwencjami finansowymi opisanych zdarzeń. Podatnik zamierza wprowadzić rozwiązanie polegające na zawarciu przez niego z ubezpieczycielem umowy ubezpieczenia grupowego, na podstawie której ma prawo zgłosić osoby, które zostaną objęte ubezpieczeniem. Strona ma obowiązek wnosić składkę ubezpieczenia za każdą zgłaszaną osobę. Następnie Podatnik oferuje abonentom usługę telekomunikacyjną, wzbogaconą o możliwość zawarcia umowy ubezpieczenia. Zdaniem Strony oferowana usługa ma charakter złożony, bowiem oprócz typowego elementu telekomunikacyjnego, jest w niej zawarty element ubezpieczeniowy, ale element telekomunikacyjny ma dominujący charakter. Opłata za usługę ubezpieczeniową będzie ujmowana jako odrębna pozycja na fakturze VAT dotyczącej usługi telekomunikacyjnej za dany okres rozliczeniowy. W przedstawionej strukturze Strona ponosi koszty w postaci składki ubezpieczeniowej, a uzyskuje przychody ze sprzedaży usług telekomunikacyjnych. Klient zawierający umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych i nabywający nowy aparat telefoniczny będzie miał prawo skorzystać z oferty ubezpieczeniowej. W opinii Strony usługa ubezpieczeniowa ma charakter pomocniczy. Dodatkowa oferta ubezpieczeniowa będzie kierowana tylko do abonentów. Bez świadczenia zasadniczego, jakim jest usługa telekomunikacyjna, świadczenie dodatkowe nie będzie występować.

W kontekście powyższego stanu faktycznego Strona stoi na stanowisku, iż świadczenie złożone z usługi telekomunikacyjnej (mającej charakter zasadniczy) i usługi ubezpieczeniowej (jako elementu wzbogacającego usługę zasadniczą) powinno być traktowane jako jedna usługa. W związku z powyższym zastosowanie znajdą tu zasady opodatkowania usługi zasadniczej (usługi telekomunikacyjnej), a moment powstania obowiązku podatkowego należy określić opierając się na przepisie art. 19 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ustosunkowując się do stanowiska Strony Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego informuje jak niżej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zasada ta jest odzwierciedleniem art. 2 (1) VI Dyrektywy w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U.UE.L.77.145.1), cyt: “Następujące czynności podlegają opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej: dostawa towarów i świadczenie usług wykonywane za wynagrodzeniem na terytorium kraju przez podatnika występującego w takim charakterze”.

Kwestia świadczenia złożonego, na które składa się kilka różnych świadczeń prowadzących do jednego celu, nie została wprost uregulowana przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, ani zapisami VI dyrektywy. Niemniej Europejski Trybunał Sprawiedliwości wypowiadał się w takich sprawach. W powołanym przez Stronę wyroku w sprawie C-349/96 pomiędzy Card Protection Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Customs and Excise (Wielka Brytania) ETS wskazał, że zgodne z artykułem 2 (1) VI Dyrektywy, co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne. Jednocześnie, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.

W opisanym we wniosku stanie faktycznym dochodzi do świadczenia usługi telekomunikacyjnej jako usługi zasadniczej. Elementem dodanym do takiej usługi jest usługa ubezpieczeniowa, która jest świadczona przez Stronę wyłącznie w związku z usługą zasadniczą. Klient Strony nie może nabyć samej usługi ubezpieczeniowej – jest ona związana i występuje wyłącznie z usługą telekomunikacyjną. W związku z powyższym stanowisko Strony należy uznać za prawidłowe.

W przypadku świadczeń złożonych o zasadach opodatkowania usług pomocniczych decyduje zawsze charakter usługi zasadniczej. Zgodnie z przepisem art. 19 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminu płatności, jeżeli został on określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych.

Należy również podkreślić, iż z uwagi na fakt, że w omówionym przypadku dochodzi do świadczenia jednej usługi złożonej, opłata za usługę ubezpieczeniową nie powinna być ujmowana jako osobna pozycja na fakturze VAT.

Odpowiedź w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie udzielona odrębnym postanowieniem.