P O S T A N O W I E N I E

W odpowiedzi na zapytanie sformułowane we wniosku z dnia 29 września 2005 r. (data wpływu do tutejszego Urzędu 30 września 2005 r.) dotyczące stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), działając w trybie art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oferuje Klientom różnorodne usługi, które, według Spółki, mają charakter usług złożonych - obok usługi głównej świadczone są inne usługi, spełniające rolę pomocniczą w stosunku do usługi głównej. W ramach prowadzenia rachunku bankowego (usługa główna) Spółka wydaje Klientom karty płatnicze, przesyłane drogą pocztową lub za pośrednictwem poczty kurierskiej (usługa pomocnicza) oraz tzw. portfele i klucze, umożliwiające korzystanie z funkcji depozytowej wrzutni nocnych (również usługa pomocnicza). Odpłatność za powyższe usługi może być skalkulowana jako łącznie ustalona kwota za kompleksową usługę lub szereg opłat o charakterze prowizyjnym, ustalanych odrębnie za usługę główną i usługi pomocnicze. Według Spółki usługi pomocnicze samoistnie nie mają dla Klientów żadnej wartości, ich świadczenie nie jest celem Spółki, natomiast bez usług pomocniczych niemożliwe jest wykonanie usługi głównej.

Zagadnienie, o rozstrzygnięcie którego zwraca się Spółka, dotyczy sposobu opodatkowania usług pomocniczych oraz odpłatnego wydawania w ramach usługi głównej towarów, a konkretnie tego, czy czynności te będą opodatkowane każda według stawki indywidualnej (jako czynności samoistne), czy też będą opodatkowane według takich samych zasad (tej samej stawki) jak usługa główna (jako element dodatkowy usługi głównej).

Spółka stoi na stanowisku, że skoro świadczy usługę kompleksową, to powinna być ona opodatkowana jednolicie, nawet jeżeli w ramach tej kompleksowej usługi podatnik dostarcza materiały lub świadczy kontrahentowi szereg usług ubocznych, które jako odrębne czynności opodatkowane byłyby według innych zasad. Zdaniem Spółki brak jest podstaw do traktowania czynności dodatkowych jako niezależnych od usługi głównej i odrębnego ich opodatkowywania.

Dzielenie wykonywanej, kompleksowej usługi na dwie odrębne usługi jest niezgodne z powszechnie przyjętą praktyką gospodarczą, orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości oraz orzecznictwem Sądu Najwyższego. W wyroku ETS w sprawie pomiędzy Card Protection Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Customs and Excise (sygn. C-349/96) Trybunał orzekł: "(...) Z art. 2(1) VI Dyrektywy wynika, iż każde świadczenie usług musi być zasadniczo uznawane za odrębne i niezależne i, po drugie, świadczenie obejmujące jedną usługę z ekonomicznego punktu widzenia nie powinno być sztucznie dzielone, by nie zakłócić funkcjonowania systemu VAT; należy określić zasadnicze cechy transakcji w celu ustalenia, czy podatnik świadczy na rzecz klienta, który jest typowym klientem, kilka odrębnych usług zasadniczych, czy też jedną usługę. Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowiona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej".

Stanowisko ETS podzielił Sąd Najwyższy, który w wyroku z dnia 21.05.2002 r. (sygn. akt III RN 66/01) stwierdził: "podział jednorodnej, kompleksowej usługi na dwa odrębne rodzaje jest podziałem sztucznym i nie może stanowić podstawy do podziału kwoty należnej za tę usługę na dwie części, z czego każda jest objęta inną stawką VAT". Orzeczenie to zachowuje swoją aktualność również w obowiązującym stanie prawnym.

Zgodnie z powyższym, usługi pomocnicze powinny być opodatkowane na takich samych zasadach jak usługa główna. Należy jednak zauważyć, iż będzie tak wtedy, gdy będą spełnione warunki co do możliwości uznania danej usługi za usługę pomocniczą w stosunku do innej usługi, co do której będą istniały przesłanki do uznania jej za usługę główną.

Mając na uwadze wskazane wyżej okoliczności, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie orzekł jak powyżej.