P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wadowicach działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia 10.11.2005 r. (data wpływu 14.11.2005 r.) uzupełnionego pismem z dnia 21.12.2005 r. (data wpływu 22.12.2005 r.) w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko nie jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym w ww. wniosku: sprzedał Pan wierzytelność wynikającą z faktury VAT, wystawionej za usługi budowlane opodatkowane stawką VAT 22%. Wartość netto z faktury była zaliczona jako przychód należny i opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Dane z faktury VAT za sprzedane usługi budowlane, z której wierzytelność została sprzedana, przedstawiały się następująco: wartość brutto 58.531,55 zł, wartość netto 47.976,68 zł, kwota podatku VAT należnego 10.554,87 zł. Sprzedał Pan część wierzytelności wynikającej z powyższej faktury, a wartości odpowiadające kwocie sprzedanej wierzytelności wynosiły:
a) kwota wierzytelności brutto będąca przedmiotem sprzedaży 53.733,88 zł,
b) kwota wierzytelności netto będąca przedmiotem sprzedaży 44.044,16 zł,
c) kwota podatku VAT odpowiadająca różnicy pomiędzy wartością brutto i netto kwot wierzytelności będącej przedmiotem sprzedaży 9.689,72 zł.
Przychód uzyskany z tytułu sprzedaży wierzytelności wyniósł 51.584,52 złW związku z powyższym zdaniem Pana strata poniesiona na sprzedaży tej wierzytelności, stanowiąca różnicę pomiędzy kwotą uzyskaną ze sprzedaży 51.584,52 zł a wartością sprzedanej wierzytelności 53.733,88 zł, będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu w takiej części, która odpowiada udziałowi w sprzedanej wierzytelności wartości kwoty przychodu, który został zarachowany jako przychód należny. W omawianym stanie faktycznym poszczególne wartości wyliczył Pan odpowiednio: udział przychodu należnego w sprzedanej wierzytelności – 81,97%, wartość straty stanowiącej koszt uzyskania przychodu – 1.761,83 zł, wartość straty nie stanowiącej kosztu uzyskania przychodu – 387,53 zł.

Zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat z odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność ta uprzednio na podstawie art. 14 została zarachowana jako przychód należny.
Jeżeli zatem wierzytelność stanowiła uprzednio przychód należny w rozumieniu art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to ma Pan prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów straty poniesione z tytułu sprzedaży tej wierzytelności.
Jednakże w myśl powołanego wyżej przepisu art. 23 ust. 1 pkt 34 w powiązaniu z art. 14 ust. 1, stanowiącym, iż u podatników opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód ze sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług, oraz w powiązaniu z art. 23 ust. 1 pkt 43, stanowiącym generalnie, iż podatku od towarów i usług nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, stwierdzić należy, że do kosztów uzyskania przychodów nie można zaliczyć zawartego w kwocie wierzytelności należnego podatku VAT, który nie stanowił przychodu należnego.

W opisanym we wniosku stanie faktycznym kwota wierzytelności brutto wynosząca 53.733,88 zł, pomniejszona o kwotę należnego podatku od towarów i usług, który nie był przychodem należnym, tj. 9.689,72 zł, daje kwotę, która była przychodem należnym - 44.044,16 zł i ta kwota stanowić będzie koszt uzyskania przychodu. Pomniejszenie przychodu w kwocie 51.584,52 zł uzyskanego ze sprzedaży tej wierzytelności o kwotę 44.044,16 zł spowoduje powstanie dochodu w ujęciu podatkowym w kwocie 7.540,36 zł, który podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Powyższa interpretacja:
-dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
-nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

Z posiadanych danych przez tut. organ podatkowy wynika, iż w dacie wydania niniejszego postanowienia nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa, postępowanie przed sądem administracyjnym za 2005 r.

Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Wadowicach w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.