INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 08 grudnia 2007 r. (data wpływu do tut. Biura 14 grudnia 2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawidłowego dokumentowania poniesionych kosztów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2007 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawidłowego dokumentowania poniesionych kosztów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Kluczowy dostawca z Austrii zwrócił się z pismem do wnioskodawcy, dotyczącym akceptacji wystawianych faktur w formie elektronicznej za dostarczane towary i świadczone usługi. Faktury te będą przesyłane na wskazany przez wnioskodawcę adres poczty elektronicznej. Dostawca przesłał podatnikowi wzór faktury elektronicznej. Posiada ona zabezpieczenia – bezpieczny podpis elektroniczny z widoczną ikoną kłódki. Wnioskodawca posiada standardowe oprogramowanie systemowe typu Windows, Outlook.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle obowiązujących przepisów po otrzymaniu faktury w formie elektronicznej i jej wydrukowaniu jako oryginał może stanowić koszt uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych jako koszt prawidłowo udokumentowany...

Zdaniem wnioskodawcy, z uwagi na istnienie przepisu prawnego w postaci Rozporządzenia Ministra Finansów wdrażającego postanowienia Rady Unii Europejskiej w celu uproszczenia i ujednolicenia warunków fakturowania wnioskodawca uważa, że otrzymane faktury w formie elektronicznej stanowią koszt uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych jako prawidłowo udokumentowany.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W świetle powyższych uregulowań podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą lub inną działalnością zarobkową, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Aby dany wydatek mógł być zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodów, musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, a jego poniesienie musi zmierzać do osiągnięcia przychodów. Jednakże, wydatek taki musi być właściwie udokumentowany. Brak stosownych dokumentów uniemożliwia zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów. Powołany wyżej przepis art. 15 ust. 1 ustawy nie określa zasad dokumentowania wydatków zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów. Jednakże na podstawie art. 9 ust. 1 w/w ustawy, na podatnika został nałożony obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Tymi odrębnymi przepisami jest ustawa z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (Dz.U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 ze zm.), która w art. 20 ust. 2 stanowi, iż podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane dalej “dowodami źródłowymi”, wśród nich zewnętrzne obce – otrzymane od kontrahentów. Jednocześnie w art. 21 ust. 1 ww. ustawy o rachunkowości określono, iż dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:

1. określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego,
2. określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej,
3. opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach naturalnych,
4. datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą - także datę sporządzenia dowodu,
5. podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów,
6. stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania.
   
   

Szczególne zasady dotyczące postępowania z fakturami określone zostały w rozporządzeniu z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2005r. Nr 95, poz. 798 ze zm.).

Zasady te dotyczą zarówno faktur wystawianych w formie papierowej jak i elektronicznej, przy czym ta druga forma wymaga wypełnienia dodatkowych warunków, wynikających z rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur (Dz. U. z 2005r. Nr 113, poz. 1119).

„Faktura papierowa” i „faktura elektroniczna” to dwie różne formy tego samego bytu prawnego. Dotyczą ich te same prawa i obowiązki. Dokumenty te muszą zawierać takie same dane, tak w zakresie danych dotyczących sprzedawcy i nabywcy, jak i danych dotyczących przedmiotu transakcji. Różnicą między obiema fakturami jest to, że faktura papierowa musi być wystawiona w dwóch egzemplarzach, tj. w oryginale i z kopią, a faktura elektroniczna, oryginału i kopii mieć nie będzie. Faktury przesłane drogą elektroniczną winny być przez odbiorcę przechowywane w formie elektronicznej, w formacie, w którym zostały przesłane.

Podsumowując powyższe stwierdzić należy, że faktura otrzymana drogą elektroniczną i przechowywana zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur stanowi podstawę do uznania jej za dokument – dowód księgowy potwierdzający dokonanie operacji gospodarczej.

Nieprawidłowe jest jednak stanowisko wnioskodawcy odnośnie, iż wydrukowana e-faktura jako oryginał będzie stanowić dokument potwierdzający dokonanie operacji gospodarczej. Faktury przesłane w formie elektronicznej nie mają oryginałów ani kopii, winny być przechowywane przez odbiorcę w formie elektronicznej w formacie, w którym zostały przesłane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.