INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 03 grudnia 2007 r. (data wpływu do tut. BKIP 11 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązków podatkowych związanych z czynszem dzierżawczym wpłacanym do depozytu sądowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązków podatkowych związanych z czynszem dzierżawczym wpłacanym do depozytu sądowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Dzierżawcy targowiska, będącego własnością Zakładu, na mocy postanowienia Sądu Rejonowego o zezwoleniu na wpłacanie czynszu do depozytu sądowego, wpłacają czynsz za dzierżawę stanowisk handlowych do depozytu sądowego – nie zaś do kasy Zakładu. Sumy gromadzone w depozycie sądowym z tytułu czynszu dzierżawnego będą wypłacone dopiero, gdy w postępowaniu sądowym zostanie ustalony podmiot uprawniony do pobierania tego czynszu (istnieje spór pomiędzy Zakładem a Spółką z o.o. – oba podmioty uważają się za uprawnione do pobierania czynszu dzierżawnego od dzierżawców handlujących na targowisku). Część dzierżawców, którzy wpłacają czynsz dzierżawny do depozytu sądowego, nie łączy z Zakładem żadna umowa – albowiem dzierżawcy ci uchylili się od skutków prawnych oświadczenia woli o zawarciu z Wnioskodawcą umowy.Natomiast pozostała część dzierżawców pomimo tego, iż ma ważne umowy z Zakładem, wpłaca czynsz dzierżawny do depozytu sądowego.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wobec faktu wpłacania przez dzierżawców stoisk handlowych czynszów dzierżawnych do depozytu sądowego gdy w chwili obecnej nie można ustalić, czy Zakład będzie mógł odebrać z depozytu sądowego (i ewentualnie kiedy) wpłacone tam sumy, Zakład powinien wystawić dla dzierżawców, którzy wpłacają czynsz dzierżawny do depozytu sądowego, faktury – powodujące konieczność uiszczenia m.in. podatku dochodowego od osób prawnych...

Dzierżawcy targowiska, będącego własnością Zakładu, na mocy postanowienia Sądu Rejonowego o zezwoleniu na wpłacanie czynszu do depozytu sądowego, wpłacają czynsz za dzierżawę stanowisk handlowych do depozytu sądowego – nie zaś do kasy Zakładu. Sumy gromadzone w depozycie sądowym z tytułu czynszu dzierżawnego będą wypłacone dopiero, gdy w postępowaniu sądowym zostanie ustalony podmiot uprawniony do pobierania tego czynszu (istnieje spór pomiędzy Zakładem a Spółką z o.o. – oba podmioty uważają się za uprawnione do pobierania czynszu dzierżawnego od dzierżawców handlujących na targowisku). Część dzierżawców, którzy wpłacają czynsz dzierżawny do depozytu sądowego, nie łączy z Zakładem żadna umowa – albowiem dzierżawcy ci uchylili się od skutków prawnych oświadczenia woli o zawarciu z Wnioskodawcą umowy.Natomiast pozostała część dzierżawców pomimo tego, iż ma ważne umowy z Zakładem, wpłaca czynsz dzierżawny do depozytu sądowego.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wobec faktu wpłacania przez dzierżawców stoisk handlowych czynszów dzierżawnych do depozytu sądowego gdy w chwili obecnej nie można ustalić, czy Zakład będzie mógł odebrać z depozytu sądowego (i ewentualnie kiedy) wpłacone tam sumy, Zakład powinien wystawić dla dzierżawców, którzy wpłacają czynsz dzierżawny do depozytu sądowego, faktury – powodujące konieczność uiszczenia m.in. podatku dochodowego od osób prawnych...

Zdaniem Zakładu, z uwagi na fakt, iż indywidualni dzierżawcy stanowisk handlowych wpłacają czynsz dzierżawny do depozytu sądowego, z którego zgromadzonych tam sum nie można odebrać do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia w odrębnym postępowaniu sądowym, kto jest podmiotem uprawnionym do pobierania czynszu, Zakład w chwili obecnej nie powinien wystawiać dla tych dzierżawców faktur. Część dzierżawców, którzy nie mają umowy z Zakładem, a wpłacają czynsz do depozytu sądowego korzystają z nieruchomości Zakładu na podstawie jedynie faktycznego posiadania owych stanowisk handlowych. W stosunku do tych dzierżawców według Zakładu nie istnieje tytuł prawny do wystawiana faktur. Natomiast w stosunku do dzierżawców, którzy mają ważną umowę z Zakładem, a wpłacają czynsz dzierżawny do depozytu sądowego, istnieje wprawdzie tytuł prawny do wystawienia faktury, lecz wystawianie faktur dla tych dzierżawców łączyłoby się z koniecznością odprowadzenia podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług. W sytuacji, gdy nie wiadomo, czy Zakład będzie mógł czynsz dzierżawny z depozytu kiedykolwiek odebrać, wystawienie faktur naraża Zakład na stratę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z § 18 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia gospodarki finansowej i działalności inwestycyjnej sądów powszechnych z dnia 21 grudnia 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 247, poz. 1814) sumy depozytowe są to sumy obce (środki pieniężne) przechowywane przez sądy, w szczególności kaucje, wadia oraz sumy stanowiące przedmiot sporu otrzymane w związku z postępowaniem sądowym.W myśl § 18 ust. 2 w/w Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości depozyty sądów w postaci środków pieniężnych, składane w związku z postępowaniem karnym, w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe, cywilnym oraz w sprawach o wykroczenia w wypadku konieczności zachowania konkretnych egzemplarzy środków pieniężnych sądy przekazują do przechowywania bankom w postaci depozytu zamkniętego.

W myśl art. 470 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) ważne złożenie do depozytu sądowego ma takie same skutki jak spełnienie świadczenia i zobowiązuje wierzyciela do zwrotu dłużnikowi kosztów złożenia.W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) przychodami z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Zgodnie art. 12 ust. 3 ww. ustawy za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W myśl art. 12 ust. 3a ww. ustawy za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Zakład nie jest wierzycielem sum zgromadzonych w depozycie sądowym. Kwestia ta zostanie dopiero rozstrzygnięta w postępowaniu sądowym. W związku z powyższym nie jest zoobligowany do wystawiania faktur dzierżawcom, którzy czynsz za dzierżawę stanowisk handlowych wpłacają do depozytu sadowego.

Reasumując, skoro przedmiotem sporu sądowego jest ustalenie wydzierżawiającego, należne z tytułu dzierżawy czynsze są wpłacane do depozytu sądowego to brak podstawy do uznania kwot z tego tytułu, do czasu sądowego rostrzygnięcia tego sporu za przychód należny Zakładu.

Stanowisko Zakładu zawarte we wniosku z dnia 03 grudnia 2007 r. jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.