INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2007r. (data wpływu 3 grudnia 2007r.), uzupełnionego pismem z dnia 22 lutego 2008r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania reklamowanych towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz kosztów obsługi reklamacji - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2007r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania reklamowanych towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz kosztów obsługi reklamacji.Pismem z dnia 22 lutego 2008r. Wnioskodawca dokonał uzupełnienia stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Podatnik będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością dokonuje transakcji z podmiotami mającymi siedziby na terytoriach innych państw członkowskich Wspólnoty. Sprzedaż ta jest traktowana jako WDT. Zdarza się, że klient reklamuje otrzymane wyroby. Złomuje u siebie reklamowany wyrób i wystawia fakturę. Na fakturze tej znajdują się następujące pozycje: nazwa, ilość, cena i wartości reklamowanego detalu, koszty obsługi tej reklamacji opisane jako opłaty administracyjne lub koszty obsługi lub robocizna. Dla transakcji na fakturze Wnioskodawca podaje swój nr NIP PL. Klient nie zwraca reklamowanego wyrobu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z przedstawionym stanem faktycznym na wartość reklamowanych towarów należy wystawić korektę faktury sprzedaży (korektę WDT), natomiast koszty obsługi reklamacji (określone jako opłaty administracyjne, koszty obsługi lub robocizna) potraktować jako import usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, należy wystawić fakturę korygującą sprzedaż (korekta WDT) o wartość reklamowanych detali, natomiast koszty obsługi tej reklamacji (określone jako opłaty administracyjne, koszty obsługi, robocizna) należy potraktować jako import usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 91 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. U.E. L. Nr 347, poz. 1 ze zm.) (wcześniej art. 11C ust. 1 Szóstej Dyrektywy Rady Wspólnot Europejskich z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej; ujednolicona podstawa wymiaru podatku), państwa członkowskie mają obowiązek zapewnić podatnikom możliwość skorygowania podstawy opodatkowania w przypadku odwołania, odmowy, całkowitego lub częściowego braku zapłaty, obniżki ceny po dokonaniu dostawy towarów lub wykonaniu usługi.

Wyrazem realizacji wyżej wymienionego obowiązku są przepisy § 16 i § 17 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r., w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.). Zgodnie § 16 ust. 1 cyt. rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.ust. 2 § 16 ww. rozporządzenia określa co powinna zawierać faktura korygująca, tj.:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   a) określone w § 9 ust. 1 pkt 1-3,
   b) nazwę towaru lub usługi objętych rabatem;
3. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu; kwotę zmniejszenia podatku należnego.
   
   

Stosownie do § 16 ust. 3 cyt. rozporządzenia, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

1. zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy;
2. zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu.
   
   

Na podstawie § 16 ust. 4 cyt. rozporządzenia w przypadku wystawienia faktury korygującej dotyczącej wewnątrzwspólnotowej dostawy, sprzedawca nie jest obowiązany posiadać potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę.

Zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, w przypadku reklamacji wyrobów, które były przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów Wnioskodawca zobowiązany jest do wystawienia faktury korygującej, zgodnie z powyżej zacytowanymi przepisami dotyczącymi podatku od towarów i usług. Reklamację kontrahent dokumentuje fakturą. Reklamowanego wyrobu nie zwraca Wnioskodawcy, ponieważ wyrób ten u siebie złomuje.Natomiast w odniesieniu do pozostałych kosztów związanych z obsługą reklamowanych towarów tj. koszty obsługi reklamacji opisane jako opłaty administracyjne lub koszty obsługi lub robocizna, niezbędnym jest określenie miejsca świadczenia usług. Ogólna reguła dotycząca miejsca świadczenia usług określona została w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Przepis ten stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługę – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Odstępstwo od tej zasady przewidziane zostało między innymi w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d) ustawy, zgodnie z którym w przypadku świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym – miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28.Ruchomy majątek rzeczowy nie został zdefiniowany w ustawie o VAT, jednak należy zaliczyć do niego towary niebędące nieruchomościami oraz budowlami trwale związanymi z gruntem. Katalog usług na ruchomym majątku rzeczowym obejmuje np. naprawę rzeczy ruchomej, usługi serwisowe i gwarancyjne związane z rzeczami ruchomymi, instalację, montaż i demontaż rzeczy ruchomych, przetwarzanie i uszlachetnianie.

Wykonane przez kontrahenta czynności związane z reklamacją należy zatem potraktować jako usługi na ruchomym majątku rzeczowym, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d) ustawy o VAT, dla których miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone.

Jednakże zgodnie z art. 28 ust. 7, w przypadku usług, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. c i d, świadczonych dla nabywcy, który podał wykonującemu te usługi numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi są wykonywane, miejscem świadczenia usług jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi ten numer, pod warunkiem, że towary po wykonaniu tych usług zostaną wywiezione z terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi te zostały faktycznie wykonane.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż towary, na których zostaną wykonane usługi związane z obsługą reklamacji wraz z usługą złomowania wyrobów, nie opuszczają terytorium państwa członkowskiego, na którym są świadczone, zatem nie zostanie spełniony jeden z warunków wymienionych w powołanym przepisie art. 28 ust. 7 ustawy mówiący o tym, że towary zostaną wywiezione z terytorium państwa, na którym usługi zostały faktycznie wykonane. Wobec powyższego, pomimo iż Wnioskodawca podaje kontrahentowi numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od towarów i usług poprzedzony kodem PL, dla przedmiotowych usług świadczonych przez kontrahenta, miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone. Nie zostaje bowiem dotrzymany warunek, o którym mowa w art. 28 ust. 7 cyt. ustawy o VAT. Zatem usługi te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terenie kraju.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie nie znajdują zastosowania przepisy dotyczące importu usług. Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 9 ustawy o VAT przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4. W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. W przedmiotowej sytuacji, miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, a Wnioskodawca nie jest z tego tytułu podatnikiem.

Reasumując, Wnioskodawca zobowiązany jest do wystawienia faktury korygującej wewnątrzwspólnotową dostawę o wartość uznanej reklamacji wyrobów. Jednakże do kosztów obsługi reklamacji, w stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę, nie stosuje się przepisów dotyczących importu usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy oceniając całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.