Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 25.06.2007 r. Zakładu Komunikacji na postanowienie Naczelnika Lubuskiego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze z dnia 13.06.2007 r., nr LUS/I-3/423/16-N/07/AŻ w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych Dyrektor Izby Skarbowej w Zielonej Górze:

- odmawia zmiany zaskarżonego postanowienia.

Zakład Komunikacji pismem z dnia 15.03.2007 r. wystąpił do Naczelnika Lubuskiego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze z zapytaniem co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w którym wskazał, że jest zakładem budżetowym działającym na podstawie uchwały nr XII/68/91 Rady Miejskiej z 30.01.1991 r. w sprawie przekształcenia Przedsiębiorstwa Komunikacji Miejskiej. Jednocześnie zgodnie z uchwałą nr LXXII/868/2006 z 28.06.2006 r. w sprawie nadania statusu Miejskiemu Zakładowi Komunikacji mienie Zakładu jest mieniem komunalnym. Szczegółowe zasady gospodarki finansowej Zakładu reguluje ustawa z 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 ze zm.) oraz przepisy wykonawcze wydane w oparciu o niniejszą ustawę. Zgodnie z art. 24 ust. 2 ustawy o finansach publicznych do przychodów własnych zakładów budżetowych nie zalicza się dochodów z najmu i dzierżawy składników majątkowych odpowiednio Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego. W myśl § 46 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2006 r. w sprawie gospodarki finansowej jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych oraz trybu postępowania przy przekształceniu w inną formę organizacyjno-prawną (Dz. U. Nr 116, poz. 783) wpływy z tytułu dochodów z najmu i dzierżawy składników majątkowych Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego oraz innych umów o podobnym charakterze w pobranych kwotach są przekazywane przez zakład budżetowy odpowiednio na dochody budżetu państwa lub na dochody budżetu jednostki samorządu terytorialnego. W świetle powyższego, uzyskane przez Zakład wpływy z tytułu najmu i dzierżawy składników majątkowych – pomniejszone o koszty ich uzyskania takie jak: podatek od nieruchomości, woda, ogrzewanie, energia – stanowią dochody Gminy, ZK wystawia faktury VAT z tytułu najmu i dzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze składników majątkowych (np. pomieszczeń, wynajem autobusu), a przychody te księguje na konto rozrachunkowe (230 – przychody do przekazania) z Urzędem Miasta. Zapłata za najem i dzierżawę składników majątkowych wpływa na konto Zakładu, a następnie zgodnie z § 46 ust. 3 ww. Rozporządzenia Ministra Finansów przekazywana jest na konto budżetu Gminy. Przychód Zakładu do wysokości poniesionych kosztów jest opodatkowany podatkiem dochodowym od osób prawnych a koszty stanowią koszty uzyskania przychodu.

Przedstawiając wyżej opisany stan faktyczny wnioskodawca zadał pytanie, czy dochody z najmu i dzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze dotyczące składników majątkowych jednostki samorządu terytorialnego przekazywane na rzecz Urzędu Miasta zgodnie z ustawą o finansach publicznych stanowią przychód podatkowy Zakładu. Zdaniem Podatnika dochody z najmu i dzierżawy składników majątkowych przekazywane na konto budżetu Gminy nie stanowią przychodu podatkowego Zakładu Komunikacji.

Naczelnik Lubuskiego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze postanowieniem z dnia 13.06.2007 r. nr LUS/I-3/423/16-N/07/AŻ uznał za nieprawidłowe stanowisko Podatnika. W ocenie organu I instancji z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wynika, że dochody Podatnika, jako zakładu budżetowego, uzyskane z najmu i dzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze dotyczące składników majątkowych jednostki samorządu terytorialnego przekazywane na rzecz Urzędu Miasta, zgodnie z ustawa o finansach publicznych, nie stanowią przychodu podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych.

W dniu 26.06.2007 r. (pismo z 25.06.2007 r.) Podatnik złożył zażalenie na ww. postanowienie Naczelnika Lubuskiego Urzędu Skarbowego, w którym wniósł o „uzupełnienie wydanej interpretacji, co do zakresu i sposobu stosowani prawa podatkowego z uwagi na pominięcie w niej problematyki kosztów”. Zdaniem Podatnika Lubuski Urząd Skarbowy w zaskarżonym postanowieniu uzasadnia dlaczego przychody z najmu i dzierżawy stanowią przychód podatkowy ZK, natomiast pomija kwestię kosztów z tym związanych – wniosek dotyczył dochodów. W tej sytuacji, zdaniem Zakładu, powstaje następne pytanie – czy kwoty dochodu przekazywane przez ZK na rzecz Urzędu Miasta stanowią dla zakładu budżetowego koszt uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych i w jakim momencie memoriałowo czy kasowo. Brak bowiem jest podstaw do przyjęcia założenia, że przychody z najmu i dzierżawy stanowią samoistny tytuł do opodatkowania zakładu budżetowego. Wnoszący zażalenie wyraził również przekonanie, że w powyższej sytuacji prezentowane przez Zakład stanowisko było prawidłowe, bowiem niezależnie od przyjętej techniki ewidencyjnej nie powodowało wzrostu obciążeń podatkowych Zakładu ponad poziom określony w prawie podatkowym i wniósł o ponowne rozważenie przedstawionej kwestii.

Organ odwoławczy po rozpatrzeniu zebranych w sprawie dokumentów stwierdza, że zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej stosownie do swej właściwości naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Składając wniosek, podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie. Zgodnie z § 3 wskazanego przepisu udzielenie interpretacji wnioskodawcy polega na dokonaniu oceny prawnej stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa. W wydanej interpretacji organ podatkowy odnosi się zatem tylko do przedstawionego stanowiska wnioskodawcy. W przypadku wniesienia zażalenia na wydane w tym zakresie postanowienie zgodnie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa organ odwoławczy w drodze decyzji zmienia albo uchyla postanowienie zawierające interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie jeżeli uzna, że zażalenie wniesione przez podatnika zasługuje na uwzględnienie. Zażalenie podatnika musi zatem wskazywać na takie okoliczności, które w świetle przedstawionego stanu faktycznego wskazują, że wydane postanowienie winno zostać zmienione. Podstawa do zmiany postanowienia powinna wynikać z treści zażalenia, a organ odwoławczy ocenia czy przedstawione w zażaleniu argumenty dają podstawę do jego zmiany. Przedmiotem analizy w trakcie postępowania zażaleniowego jest dokonana przez organ I instancji ocena stanowiska wnioskodawcy w świetle przedstawionego stanu faktycznego.

Zakład we wniosku zadał pytanie, czy dochody z najmu i dzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze dotyczące składników majątkowych jednostki samorządu terytorialnego przekazywane na rzecz Urzędu Miasta zgodnie z ustawą o finansach publicznych stanowią przychód podatkowy Zakładu i na to pytanie uzyskał odpowiedź Naczelnika LUS w zaskarżonym postanowieniu. W złożonym zażaleniu nie przedstawiono natomiast żadnych innych argumentów, które w świetle przedstawionego stanu faktycznego uzasadniałyby zmianę wydanego postanowienia. Z treści zażalenia wynika, że wnioskodawca co do zasady zgadza się z argumentacją organu I instancji przedstawioną w zaskarżonym postanowieniu. Uważa jednak, że nie wyczerpuje ona całości problemu i rodzi kolejne pytania dotyczące skutków podatkowych dla zakładu budżetowego w zakresie kosztów uzyskania przychodu.

Mając na uwadze treść art. art. 14b § 5 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa wskazane żądanie Podatnika nie może być uwzględnione. Przedstawione w zażaleniu nowe zagadnienie może być przedmiotem wydania przez właściwy organ odrębnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Natomiast to zagadnienie nie może być rozstrzygnięte w niniejszej decyzji, ponieważ przedmiotem analizy w trakcie postępowania zażaleniowego jest dokonana przez organ I instancji ocena stanowiska wnioskodawcy w świetle przedstawionego zapytania i stanu faktycznego.

Rozważając natomiast ponownie kwestię stanowiącą przedmiot wniosku Podatnika w ocenie organu odwoławczego organ I instancji zasadnie uznał, iż w przedstawionym przez Zakład stanie faktycznym dochody Wnioskodawcy, jako zakładu budżetowego, uzyskane z najmu i dzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze dotyczące składników majątkowych jednostki samorządu terytorialnego przekazywane na rzecz Urzędu Miasta, zgodnie z ustawą o finansach publicznych, stanowią przychód podatkowy Zakładu. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Przychodem dla celów podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 są otrzymane pieniądze i wartości pieniężne. Podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych mogą także korzystać, bądź ze zwolnień podmiotowych przewidzianych w art. 6 ww. ustawy, bądź ze zwolnień przedmiotowych zawartych w art. 17. Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy zwolnione z podatku dochodowego są tylko jednostki budżetowe. Natomiast „zakład budżetowy” jako odrębna od „jednostki budżetowej” forma organizacyjno-prawna sektora finansów publicznych nie jest objęta wskazanym zwolnieniem. Wskazane we wniosku Zakładu wpływy nie korzystają również ze zwolnień przedmiotowych określonych w art. 17 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W powyższej sytuacji brak jest podstaw do uznania, że dochody Podatnika, jako zakładu budżetowego, uzyskane z najmu i dzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze, dotyczące składników majątkowych jednostki samorządu terytorialnego przekazywane na rzecz urzędu Miasta, zgodnie z przepisami ustawy o finansach publicznych, nie stanowią przychodu podatkowego Zakładu Komunikacji Miejskiej w Gorzowie Wlkp.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji. Decyzja niniejsza jest ostateczna. Na decyzję niniejszą przysługuje prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp., za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Zielonej Górze, w terminie 30 dni od dnia doręczenia niniejszej decyzji.