Na podstawie art. 14a § 4 i art. 216 i 217 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), w związku z wnioskiem pełnomocnika spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z dnia 14 lutego 2007 r. (sporządzonym w dniu 12 lutego 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie obowiązku rozliczenia podatkowych różnic kursowych w przypadku wykupu obligacji II emisji, które zostały nabyte od emitenta z zastosowaniem instytucji przekazu, o której mowa w art. 921,1 Kodeksu cywilnego,

Naczelnik Lubuskiego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze podziela stanowisko Wnioskodawcy w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym

Spółka z o.o. zwana dalej Spółką dokonała w dniu 08 września 2003 r. emisji imiennych obligacji na kwotę 25 mln € - I emisja, które zostały w całości objęte przez bank z siedzibą we Francji zwany dalej bankiem francuskim. Należność z tytułu nabycia obligacji została przekazana przez bank francuski na rachunek bankowy Spółki. Termin wykupu obligacji został ustalony na dzień 10 marca 2006 r. Na mocy umowy zawartej pomiędzy Spółką a RS.A., spółka akcyjna dokonała wykupu od banku francuskiego obligacji I emisji, stając się tym samym wierzycielem Spółki. Wartość długu Spółki wobec RS.A. z tytułu wykupu obligacji wyniosła 25 mln €. Jednocześnie w dniu 10 marca 2006 r. Spółka dokonała kolejnej emisji obligacji na kwotę 25 mln € - II emisja. Obligacje te zostały objęte ponownie przez bank francuski w dniu 10 marca 2006 r., po cenie emisyjnej. Bank stał się zatem dłużnikiem Spółki z tytułu nabycia powyższych obligacji. W celu uproszczenia rozliczeń w dniu 10 marca 2006 r. Spółka dokonała przekazu wierzytelności przysługującej jej do banku francuskiego na rzecz RS.A. wykorzystując uregulowaną w Kodeksie cywilnym instytucję przekazu. – art. 9211 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z treścią przywołanego powyżej artykułu, kto przekazuje drugiemu (odbiorcy przekazu) świadczenie osoby trzeciej (przekazanego), upoważnia tym samym odbiorcę przekazu do przyjęcia, a przekazanego do spełnienia świadczenia na rachunek przekazującego. W wyniku przekazu bank francuski dokonał zapłaty bezpośrednio na rzecz RS.A. co w konsekwencji zwolniło bank francuski z długu wobec Spółki, jednocześnie zwalniając Spółkę z długu jaki miała wobec RS.A. Konsekwencją powyższej transakcji jest stan, w którym bank francuski stał się właścicielem obligacji II emisji wyemitowanych przez Spółkę, a w ramach dokonanych rozliczeń Spółka nie dokonała żadnej płatności pieniężnej ani nie otrzymała żadnej kwoty.

Czy Spółka będzie zobowiązana do rozliczenia różnic kursowych z tytułu wykupu obligacji II emisji? Jakie kursy walut (z jakich dni) będzie musiała zastosować Spółka w chwili wykupu obligacji II emisji dla potrzeb rozliczenia ewentualnych różnic kursowych?

Zdaniem Wnioskodawcy - Od 01 stycznia 2007 r. obowiązują nowe regulacje dotyczące rozliczania różnic kursowych. Zgodnie z art. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie: a) art. 15a, albo b) przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez płatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania. Spółka, jako metodę rozliczania różnic kursowych, wybrała zasady określone w art. 15a. Z gospodarczego punktu widzenia, emisja obligacji stanowi udzielenie pożyczki emitentowi tych obligacji przez podmiot obejmujący obligacje. Moment wykupu obligacji przez emitenta będzie stanowił moment spłaty pożyczki oraz ewentualnych odsetek. Dokument obligacji stanowi jedynie papier wartościowy potwierdzający fakt udzielenia pożyczki. Powyższe stanowisko potwierdza również interpretacja Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 23 stycznia 2004 r. dotycząca zastosowania przepisów o niedostatecznej kapitalizacji w stosunku do emisji obligacji: „Z uwagi na przedstawione zbieżne cechy umowy pożyczki z obligacją a przede wszystkim z uwagi na to, że zarówno pożyczkobiorca jak i emitent obligacji są zobowiązani do zwrotu otrzymanej od pożyczkodawcy czy posiadacza obligacji kwoty oraz to, iż celem zawarcia umowy pożyczki jak i emisji obligacji jest pozyskanie pieniędzy między innymi na wskazany w zapytaniu cel inwestycyjny, do obligacji mają zastosowanie ograniczenia wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.” Oznacza to, że w tym stanie rzeczy, w stosunku do transakcji emisji i wykupu obligacji należy stosować przepisy art. 15a ust. 2 pkt 4 i 5 oraz ust. 3 pkt 4 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które regulują zasady obliczania różnic kursowych w przypadku pożyczek oraz kredytów. W związku z powyższym, w przypadku wykupu przez Spółkę obligacji, których wartość została wyrażona w EURO, spółka będzie zobowiązana do rozliczenia różnic kursowych. Art. 15a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3. Zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 4 i 5 dodatnie różnice kursowe powstają m.in. jeżeli wartość:

- kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jej udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,

- kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Natomiast zgodnie z art. 15a ust. 3 pkt 4 i 5 ujemne różnice kursowe powstają m.in., jeżeli wartość:

- kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,

- kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Powyższe normy prawne wskazują, iż w przypadku wykupu obligacji II emisji po stronie Spółki powstaną:

- dodatnie różnice kursowe – jeżeli wartość pożyczki w dniu jej otrzymania (emisji obligacji) będzie wyższa od wartości pożyczki w dniu jej spłaty (wykupu obligacji),

- ujemne różnice kursowe – jeżeli wartość pożyczki w dniu jej otrzymania (emisji obligacji) będzie niższa od wartości pożyczki w dniu jej spłaty (wykupu obligacji).

Wartość różnic kursowych będzie zatem uzależniona od kursów walut z dwóch momentów czasowych – dnia otrzymania pożyczki (emisji obligacji) oraz dnia spłaty pożyczki (wykupu obligacji).Dniem otrzymania pożyczki (emisji obligacji) przez Spółkę będzie dzień, w którym bank francuski, w ramach instytucji przekazu, o której mowa w art. 9211 Kodeksu cywilnego, świadczenie należne Spółce przekazał na rzecz RS.A., co w efekcie zlikwidowało dług Spółki wobec RS.A. z tytułu wykupu obligacji I emisji. Za dzień spłaty pożyczki (wykupu obligacji) należy uznać dzień, w którym Spółka dokona wypłaty należnych środków finansowych z tytułu wykupu obligacji II emisji (ewentualnie dokona potrącenia tego długu z wierzytelnością wobec podmiotu uprawnionego do wypłaty). Mając na uwadze przedstawioną powyżej wykładnię przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy uznać, iż w chwili wykupu obligacji II emisji Spółka będzie zobowiązana do rozliczenia różnic kursowych. Dla rozliczenia powyższych różnic kursowych Spółka winna zastosować kurs EURO z dnia przekazania środków finansowych przez bank francuski na rzecz RS.A. oraz z dnia wykupu obligacji.

Spełniając wymogi formalne wniosku o interpretacje co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego wynikające z art. 14a ust. 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Wnioskodawca oświadczył, że w stosunku do niego nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa, kontrola skarbowa, jak również postępowanie przed sądem administracyjnym.

Odpowiadając na wniosek, w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny, Naczelnik Lubuskiego Urzędu Skarbowego informuje:

Obowiązująca od 01 stycznia 2007 r. nowelizacja ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, wprowadziła istotne zmiany w zasadach ustalania różnic kursowych. Podatnik – zgodnie z art. 9b - ma możliwość wyboru metody ustalania różnic kursowych, w oparciu o zasady zawarte w art. 15a lub zasady wynikające z przepisów ustawy o rachunkowości, pod warunkiem, że w okresie, o którym mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, sporządzane przez podatnika sprawozdania finansowe będą podlegały badaniu przez podmioty uprawnione do ich badania. W przypadku wskazania jako metody ustalaniu różnic kursowych przy zastosowaniu zasad zawartych w art. 15a – a jak oświadczono we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji, taką metodę wybrała Spółka - różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnic między wartościami określonymi w ust. 2 i 3 – art. 15a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji, Spółka dokonała dwukrotnej emisji obligacji: - pierwszą emisję w dniu 11 września 2003 r. na kwotę 25 mln EURO, nabytą przez bank francuski. Termin wykupu obligacji został ustalony na dzień 10 marca 2006 r.; - drugą emisję w dniu 10 marca 2006 r. na kwotę 25 mln. EURO, którą również nabył bank francuski.Na mocy umowy zawartej pomiędzy RS.A. a Spółką, RS.A. dokonała wykupu obligacji I emisji od banku francuskiego. W celu uproszczenia rozliczeń z tytułu wykupu przez Spółkę od RS.A. obligacji I emisji oraz sprzedaży obligacji II emisji bankowi francuskiemu, zastosowano instytucję przekazu z art. 921,1 Kodeksu cywilnego. Instytucja przekazu oparta jest na podwójnym upoważnieniu:1) przekazujący upoważnia przekazanego do spełnienia świadczenia na rzecz odbiorcy przekazu, a jednocześnie2) przekazujący upoważnia odbiorcę przekazu do przyjęcia świadczenia od przekazanego na rachunek przekazującego.Jeżeli w wyniku tych upoważnień przekazany spełni świadczenie do rąk odbiorcy przekazu, wówczas to świadczenie, prawnie świadczone będzie przekazującemu, a z drugiej strony to co odbiorca przekazu otrzyma od przekazanego, prawnie odbierze od przekazującego. W efekcie świadczenie w ramach instytucji przekazu zastępuje dwa pośrednie świadczenia pomiędzy przekazanym i przekazującym oraz przekazującym i odbiorcą przekazu. Spełnienie świadczenia pomiędzy przekazanym i przekazującym odbywa się w ramach stosunku pokrycia, a pomiędzy przekazującym a odbiorcą przekazu w ramach stosunku waluty.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach (Dz.U. z 2001 r. Nr 120, poz. 1300 ze zm.), obligacja jest papierem wartościowych emitowanym w serii, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem właściciela obligacji (obligatariusza) i zobowiązuję się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia. Obligacja winna zawierać m.in. wartość nominalną, opis świadczeń emitenta ze wskazaniem w szczególności wysokości tych świadczeń lub sposobu ich ustalania, terminów, sposobów i miejsc ich spełniania, datę od której nalicza się oprocentowanie, wysokość oprocentowania, terminy jego wypłaty i miejsce płatności – jeżeli warunki emisji przewidują oprocentowanie, oraz warunki wykupu – art. 5 ustawy o obligacjach. Zarówno powyższa definicja jak i stanowiska wyrażone w doktrynie wskazują, iż emisja obligacji jest formą zaciągnięcia kredytu, w którym kredytobiorcą jest emitent obligacji, natomiast obligatariusz jako właściciel obligacji jest kredytodawcą. Dniem udzielenia kredytu będzie dzień nabycia obligacji (czynność stricte emisyjna) przez obligatariusza. Natomiast dniem spłaty kredytu będzie data określona w warunkach wykupu. W przypadku kredytu, zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 15a ust. 2 pkt 4 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli jego wartość: a) - w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, b) - w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.Natomiast ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość: a) - kredytu w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni; b) - kredytu w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Przy ustalaniu różnic kursowych należy się oprzeć na faktycznie zastosowanym kursie waluty przez podatnika (np. kurs waluty banku obsługującego daną transakcję). Kurs ten jednak nie może być niższy od 95% i wyższy od 105% wartości kursu średniego NBP dla danej waluty. Bowiem zgodnie z treścią ust. 5 powyższego artykułu jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. Z przedstawionych powyżej uregulowań prawnych wynika, iż Spółka dokonując wykupu obligacji II emisji, zobligowana będzie do ustalenia różnic kursowych. Dla ustalenia ich wysokości Spółka winna oprzeć się na faktycznie zastosowanym kursie EURO z dnia emisji obligacji oraz na faktycznie zastosowanym kursie EURO z dnia ich wykupu, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 15a ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Obliczone w ten sposób różnice kursowe zwiększą przychód Spółki w przypadku dodatnich różnic kursowych, o których mowa w art. 15a ust. 2 pkt 5 albo zwiększą koszty uzyskania przychodów w przypadku ujemnych różnic kursowych, o których mowa w art. 15a ust. 3 pkt 5. Dniem II emisji obligacji będzie dzień spełnienia świadczenia w ramach instytucji przekazu z art. 9211 Kodeksu cywilnego przez przekazanego, którym jest bank francuski, na rzecz RS.A. występującej w tym stosunku prawnym jako odbiorca przekazu. Natomiast dniem wykupu obligacji będzie dzień, dokonania przez Spółkę wypłaty środków finansowych na rzecz właściciela obligacji zgodnie z warunkami wykupu – w tym również poprzez potrącenie w/w długu z posiadanej przez Spółkę wierzytelności w stosunku do właściciela obligacji.Organ podatkowy w oparciu o przedstawiony stan faktyczny oraz na podstawie przytoczonych powyżej norm prawnych podziela stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Naczelnik Lubuskiego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze informuje, że przedmiotowa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.Stosownie do przepisów art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej, interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe Wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowe do czasu jej zmiany lub uchylenia.Na niniejsze postanowienie Podatnikowi przysługuje prawo wniesienia zażalenia za pośrednictwem Naczelnika Lubuskiego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze do Dyrektora Izby Skarbowej w Zielonej Górze w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).