INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2007r. (data wpływu do tut. BKIP– 3 grudnia 2007r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 grudnia 2007r. (wpływ do tut. BKIP- 31 grudnia 2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia pożyczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2007r. wpłynął do tut. Biura Krajowej Informacji Podatkowejww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowegow indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia pożyczki.Z uwagi na braki formalne wniosku, wnioskodawca pismem z dnia 17 grudnia 2007r. znak: IBPB2/415-479/HK został wezwany do ich usunięcia. W dniu 31 grudnia 2007r. pismemz dnia 28 grudnia 2007r. wniosek został uzupełniony.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Na podstawie regulaminu Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych wnioskodawca udzielił pracownikowi pożyczki na cele mieszkaniowe. W dniu 31 sierpnia 2007r. została rozwiązana umowa o pracę w związku z przejściem pracownika na emeryturę od dnia 1 września 2007r. Dnia 12 września 2007r. były już pracownik zmarł. Pozostała do spłaty kwota 2.153,00zł pożyczki. Zgodnie z zapisem regulaminu „w przypadku śmierci pożyczkobiorcy niespłacona część pożyczki zostaje umorzona”. Umowa zawartaz pożyczkobiorcą nie odnosi się do przypadku, gdy zmarł on przed spłatą całego zobowiązania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy można uznać, że wartość tego świadczenia nie jest dziedzicznym prawem majątkowym wynikającym ze stosunku pracy (w tym wypadku wcześniejszego stosunku pracy), nie przechodzi na spadkobierców zmarłego świadczeniobiorcy i tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych...

Co w przypadku, gdy spadkobierca nie wiedział o zaciągniętej pożyczce i dlaczego ma być obciążony podatkiem...

Czy spadkobiercy powinni otrzymać deklarację PIT-8C i zapłacić podatek od umorzonej części świadczenia...

Wnioskodawca uważa, iż w przypadku umorzenia pożyczki, która została udzielona zmarłemu byłemu pracownikowi (w chwili śmierci był już emerytem), wartość tego pozostałego świadczenia nie jest dziedzicznym prawem majątkowym ze stosunku pracy i nie przechodzi na małżonka czy innych spadkobierców zmarłego. Wobec tego, zdaniem wnioskodawcy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jak wynika z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), prawa i obowiązki zmarłego przechodzą z chwila śmierci na spadkobierców.Z kolei w myśl art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tą sama ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Przychód po stronie pożyczkobiorcy pojawia się w momencie, kiedy dochodzi do umorzenia pożyczki lub jej części. Przy czym w przypadku umorzenia pożyczki za życia pracownika wartość umorzonej pożyczki stanowi przychód pracownika, o którym mowaw art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.Jeżeli umorzenie pożyczki następuje po śmierci pożyczkobiorcy (pracownika),a w regulaminie Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub w umowie o udzielenie pożyczki zawarto zapis o obowiązku uregulowania niespłaconych rat pożyczki przez spadkobiercę (w tym współmałżonka) po śmierci pożyczkobiorcy, to udzielona pożyczka umorzona zostaje spadkobiercy, a nie pracownikowi. W tej sytuacji przychód w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzyskuje spadkobierca, przejmujący obowiązki dłużnika, a pożyczkodawca ma obowiązek wystawić PIT-8C na podstawie art. 42a ustawy. Podsumowując w przypadku, gdy po śmierci pożyczkobiorcy, dochodzi do umorzenia pożyczki spadkobiercy, który przejął obowiązki dłużnika, u tego spadkobiercy powstaje przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten odpowiada wartości umorzonej pożyczki.

Natomiast w sytuacji, gdy żadne zapisy umowy pożyczki lub regulaminu, nie precyzują obowiązku uregulowania niespłaconych rat pożyczki przez spadkobierców (w tym współmałżonka), a zaciągnięte zobowiązanie wygasa z chwilą śmierci pracownika (byłego pracownika), pracodawca nie jest zobowiązany do wystawienia PIT-8C spadkobiercom lub osobom zobowiązanym do zapłaty za życia zmarłego. Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że pracownikowi uprawnionemu do korzystania ze świadczeń z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych udzielono pożyczki mieszkaniowej, którą po jego śmierci umorzono do wysokości niespłaconej kwoty.

Co do zasady, pożyczki udzielane pracownikowi przez zakład pracy z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przychodem takim jest jednak umorzona kwota pożyczki (jako nieodpłatne lub częściowo odpłatne świadczenie). W przypadku pracowników kwota powyższa stanowi przychód ze stosunku pracy opodatkowany na analogicznych zasadach jak pozostałe przychody z tego źródła.

Z kolei pożyczka umorzona byłemu pracownikowi, obecnie emerytowi jest przychodem z innego źródła przychodu podlegającym opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 10 %, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z wniosku nie wynika, żeby umowa pożyczki lub treść regulaminu zawierała zapisyo obowiązku uregulowania niespłaconej części pożyczki przez spadkobierców w razie śmierci spadkodawcy. Wynika natomiast, że z chwilą śmierci pożyczkobiorcy doszło do umorzenia pożyczki. Skoro zatem z chwilą śmierci pożyczkobiorcy dochodzi do wygaśnięcia zobowiązania nie można uznać, że po stronie spadkobierców powstał przychód, a tym samym po stronie pożyczkodawcy obowiązek wystawienia PIT-8C. Przychód do opodatkowania powstanie wyłącznie w razie umorzenia pożyczki spadkobiercy. Jeżeli zatem umorzenia nie dokonano konkretnej osobie nie można twierdzić, że po stronie jakiegokolwiek podmiotu powstał przychód. Należy się również zgodzić z wnioskodawcą, że umorzona cześć pożyczki stanowiąca przychód ze stosunku pracy, ale wyłącznie pracownika, nie jest dziedzicznym prawem majątkowym wynikającym ze stosunku pracy i nie przechodzi na małżonka lub innych spadkobierców zmarłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.