INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2007 r. (data wpływu 8 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawiania faktur VAT przez zarejestrowanego podatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawiania faktur VAT przez zarejestrowanego podatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W sierpniu 2003 r. Wnioskodawca zawarł umowę najmu przyczepy kontenerowej typu XX. Zamiarem tej czynności prawnej była sprzedaż leasingowa. W tym celu Wnioskodawca dokonał wpłaty pierwszej raty w wysokości 30% wartości, pozostała kwota była wpłacana poprzez raty określane w otrzymywanych fakturach VAT. Tak skonstruowane zobowiązanie miało obowiązywać od sierpnia 2003 r. do października 2005 r.

Strony postanowiły w umowie również, iż ostatnia należność zostanie uregulowana na podstawie wystawionej faktury sprzedaży. Dokumentem tym miano dokonać również przeniesienia prawa własności do przedmiotowej ruchomości.

Od listopada 2005 r. zaprzestano wystawiania faktur VAT za dzierżawę przyczepy. Wnioskodawca wielokrotnie wzywał do wystawienia faktury końcowej, tj. faktury sprzedaży przenoszącej prawo własności przedmiotowej ruchomości. W odpowiedzi strona wynajmująca wystawiła notę obciążeniową za bezumowne użytkowanie przyczepy w okresie od 01 listopada 2005 r. do 31 października 2006 r.

Nadesłane do Wnioskodawcy pismo nie zawiera naliczonego podatku VAT i dotyczy okresu dwóch lat, mimo, że Strony bezumownego użytkowania są podatnikami podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy otrzymana przez Wnioskodawcę nota obciążeniowa stanowi dowód księgowy podatnika VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do zapisów art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy podatku VAT obowiązani są wystawić fakturę stwierdzającą dokonanie sprzedaży, daty dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy. W związku z powyższym, otrzymana przez Wnioskodawcę nota obciążeniowa – stosownie do powołanego przepisu – nie może stanowić dowodu księgowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 – vide art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Podatnicy, o których mowa wyżej, nie mają obowiązku wystawiania faktur osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej – vide art. 106 ust. 4 ww. ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej przyczepę kontenerową typu XX. Za możliwość taką do listopada 2005 r. uiszczał miesięczne raty – wynikające ze stosownej umowy leasingu. Po upływie tego okresu użytkował dalej ruchomość, za co strona wynajmująca wystawiła notę obciążeniową. Przedmiotowa nota obejmuje okres od listopada 2005 r. do października 2006 r., nie zawiera ona podatku VAT i definiuje należność jako bezumowne korzystanie z przyczepy.

Stosownie zatem do treści powołanych przepisów, fakt korzystania przez Wnioskodawcę z przyczepy należy w świetle art. 8 ust. 1 zakwalifikować jako usługę. Ta z kolei na mocy powołanego już art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT winna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Następstwem uznania stosunku łączącego Wnioskodawcę z najemcą za usługę jest właściwe udokumentowanie deklarowanych należności. W tym przedmiocie decydujące zdanie ma powołany już art. 106 ustawy o VAT, w myśl którego podatnicy definiowani ustawą są obowiązani wystawić fakturę - za wyjątkiem sytuacji określonych w ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Mając na względzie, iż wymienione w przepisie zastrzeżenia nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie stwierdzić należy, iż wystawienie faktury VAT dokumentującej dokonanie zdarzenia gospodarczego jest rzeczą obligatoryjną.

Zgodnie z § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2005 r. Nr 95 poz. 798 ze zm.) zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT". Elementy takiego dokumentu sprzedaży określa § 9 powołanego rozporządzenia w myśl, którego faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. dzień, miesiąc i rok albo miesiąc i rok dokonania sprzedaży oraz datę wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT"; podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym;
4. nazwę towaru lub usługi;
5. jednostkę miary i ilość sprzedanych towarów lub rodzaj wykonanych usług;
6. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
7. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
8. stawki podatku;
9. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
10. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
11. wartość sprzedaży towarów lub wykonanych usług wraz z kwotą podatku (wartość sprzedaży brutto), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku lub zwolnionych od podatku, lub niepodlegających opodatkowaniu;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem, wyrażoną cyframi i słownie.

W sytuacji natomiast gdy wynajmujący posiadałby status małego podatnika, o którym mowa w art. 2 pkt 25 ustawy o podatku od towarów i usług, wówczas biorąc pod uwagę przepis § 9 ust. 2 powołanego rozporządzenia, w wystawianych fakturach, w miejsce oznaczenia "FAKTURA VAT" stosuje się oznaczenie "FAKTURA VAT-MP" i dodatkowo zawiera się termin płatności należności określonej w fakturze.

Reasumując stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie prawidłowym postępowaniem jest wystawienie faktury VAT odpowiadającej zapisom cytowanego § 9 ust. 1 rozporządzenia z dnia 25 maja 2005 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.