POSTANOWIENIE

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdyni, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku Spółki z o.o. z dnia 25 czerwca 2007r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie określenia czy poniesione przez Podatnika wydatki na publikację artykułów prasowych w czasopismach branżowych stanowią koszt uzyskania przychodu

stwierdza, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 25 czerwca 2007r. podatnik zwrócił się o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Spółka zamieszcza płatne artykuły prasowe w magazynach branżowych. Docelowy krąg odbiorców tych bezpłatnych czasopism stanowią osoby zainteresowane zagadnieniami gospodarki morskiej, gminy nadmorskie, instytucje rządowe i samorządowe, posłowie i senatorowie, spółki portowe i ich kontrahenci. Sponsorowane artykuły dotyczą działalności Spółki i mają na celu poszerzenie znajomości marki, a także zainteresowanie i przyciągnięcie nowych klientów, a co za tym idzie zwiększenie przychodów Spółki. W artykułach opisywane są: zasięg terytorialny działalności, możliwości przeładunkowe, dane dotyczące działalności w danych okresach, plany rozwojowe, posiadane certyfikaty i kwalifikacje, a także szczegółowo omówiony zakres oferowanych usług. Artykuły ukazują się zarówno w języku polskim jak i angielskim, co świadczy o międzynarodowym gronie potencjalnych odbiorców.

W tym stanie faktycznym pytanie podatnika brzmi: czy wydatki Spółki poniesione na publikację przedmiotowych artykułów prasowych można w całości zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów w roku 2007 i czy można je było zaliczać do kosztów w latach poprzednich?

Zdaniem podatnika, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotowe wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki. Wynikające z art. 16 ust. 1 tej ustawy ograniczenia nie dotyczą reklamy, która zgodnie z przepisami podatkowymi może być w całości zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, a za którą Spółka uznaje zamieszczanie artykułów opisujących Spółkę i oferowane przez nią usługi.

Przedmiotowe artykuły prasowe, skierowane do szerokiego grona potencjalnych odbiorców, opisują działalność Spółki, mają za zadanie informować i zainteresować potencjalnych klientów oferowanymi przez Spółkę usługami. Zdaniem Spółki, nie ulega też wątpliwości, że artykuły te (opisujące informacje o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia itp.) mają w efekcie doprowadzić do pozyskania nowych klientów, zawarcia nowych umów, a w rezultacie zwiększyć przychody Spółki. Spełniony jest więc warunek, iż wydatki te pozostają w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika.

W świetle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdyni stwierdza, co następuje:

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z kolei, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Do 31 grudnia 2006r. przepis ten ograniczał zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu reklamy prowadzonej w sposób inny niż w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób i reprezentacji do wysokości 0,25% przychodu osiąganego przez podatnika.

W związku z brakiem definicji reklamy w przepisach podatkowych, należy przyjąć, iż reklama to rozpowszechnianie informacji o towarach i usługach, ich zaletach, wartościach, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję, środki służące temu celowi (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.). Przez reklamę należy rozumieć także oddziaływanie producenta (sprzedawcy), polegające na perswazji za pomocą rysunku, plakatu, katalogu wyrobów, audycji radiowej i telewizyjnej, artykułów w prasie itp. oraz na kształtowaniu opinii, gustów i preferencji klienta służące poinformowaniu go o firmie, towarze czy usłudze, wzbudzaniu zainteresowania klienta oraz nakłonieniu go do zakupu reklamowanych towarów lub korzystania z reklamowanych usług.

Ponadto reklama ma również za zadanie promocję danego podmiotu gospodarczego poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy.

W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, że reklama nosi znamiona publicznej, jeżeli dotyczy ogółu ludzi jest dostępna dla wszystkich i nie ma charakteru prywatnego. Reklama publiczna to reklama skierowana do nieoznaczonego z góry adresata, anonimowego odbiorcy, prowadzona w miejscu dostępnym potencjalnie dla wszystkich, dostęp do treści reklamy nie jest ograniczony.

W przypadku przedmiotowych artykułów prasowych w magazynach branżowych mamy do czynienia z reklamą prowadzoną w sposób publiczny, kierowaną do nieograniczonego kręgu odbiorców, nie ma więc w obecnym, ani nie było w stanie prawnym obowiązującym przed 1 stycznia 2007r. przeciwwskazań do zaliczenia wydatków związanych z publikowaniem przedmiotowych artykułów do kosztów uzyskania przychodów. Wydatki na przedmiotowe artykuły, opisujące w swojej treści specyfikę i zakres działalności Spółki oraz rodzaj i zasięg świadczonych usług, spełniają również warunek celowości stawiany w cyt. art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. związek tych wydatków z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, zmierzającą do uzyskania przychodów.

W związku z powyższym postanowiono jak w sentencji.

Postanowienie niniejsze dotyczy jedynie pytania Spółki odnośnie wydatków związanych z publikacją artykułów prasowych w czasopismach branżowych. Na pytania odnośnie wydatków dotyczących umowy sponsoringu i spotkania towarzyskiego biznesu morskiego zostaną wydane odrębne postanowienia.