POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku działając na podstawie art. 14a §1 i §4 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz art. 4 ustawy z dnia 16.11.2006r. o zmianie ustawy-Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 217, poz. 1590), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), w sprawie koszty uzyskania przychodów – koszty dofinansowania modernizacji zakładowej stacji paliw poniesione jako warunek udziału w przetargu nieograniczonym

stwierdza, że stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

W roku 2006 Spółka z o.o. otrzymała propozycję przystąpienia do przetargu nieograniczonego na sukcesywną dostawę oleju napędowego wraz z transportem dla X w okresie od 01.01.2007r. do 31.12.2009r. Przetarg ogłoszono w ramach zamówień sektorowych na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia 2004r. Prawo zamówień publicznych (Dz.U. z 2006r. Nr 164, poz. 1163 z późn. zm.). Specyfikacja istotnych warunków ww. zamówienia sektorowego zawierała m.in. wykaz oświadczeń i dokumentów, jakie mają dostarczyć wykonawcy w celu potwierdzenia spełniania warunków udziału w postępowaniu. W szczególności oferent przystępujący do przetargu zobowiązany był do złożenia oświadczenia o zapewnieniu wkładu inwestycyjnego polegającego na dofinansowaniu modernizacji zakładowej stacji paliw X. Kryterium wyboru najkorzystniejszej dla zamawiającego oferty stanowiły podane w specyfikacji dwa warunki: cena oraz oferowana kwota na dofinansowanie inwestycji, zaś końcową ocenę danej oferty stanowiła suma punktów uzyskanych dla każdego z kryteriów oddzielnie.

W wyniku ogłoszonego przetargu nieograniczonego zamawiający za najkorzystniejszą dla siebie ofertę uznał ofertę złożoną przez Podatnika. W konsekwencji w dniu 21.12.2006r. pomiędzy Podatnikiem a X doszło do podpisania umowy na sukcesywną dostawę oleju napędowego wraz z transportem. Z treści paragrafu 3 zawartej umowy wynika, że dostawca w określonym terminie dokona wpłaty określonej kwoty na dofinansowanie modernizacji zakładowej stacji paliw. Zakładowa stacja paliw, której dotyczy zapytanie jest własnością X. Wnioskodawca nie jest jej właścicielem, ani udziałowcem. Stacja w chwili obecnej jest modernizowana, a po modernizacji będzie składała się z dwóch części: jednej – przeznaczonej dla taboru X i drugiej – przeznaczonej dla klientów zewnętrznych. Modernizacja jest konieczna ze względu na warunki określone w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 21.11.2005r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać bazy i stacje paliw płynnych... (Dz.U. Nr 243, poz. 2063), które przewiduje konieczność doprowadzenia istniejących stacji do parametrów przewidzianych w tych przepisach w terminie do 31.12.2007r. Brak modernizacji stacji wiązałby się z koniecznością jej zamknięcia z dniem 01.01.2008r.

Wątpliwości Podatnika budzi, czy wydatek na dofinansowanie modernizacji stacji paliw należącej do X, którego poniesienie stanowiło jeden z warunków udziału w przetargu nieograniczonym na sukcesywną dostawę oleju napędowego w ramach zamówień sektorowych stanowi koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Podatnika, wydatek poniesiony na dofinansowanie modernizacji zakładowej stacji paliw X stanowi koszt uzyskania przychodów, bowiem poniesienie tego wydatku wynikało bezpośrednio z warunków zamówienia publicznego, a odmowa jego realizacji mogłaby przyczynić się do utraty przez Spółkę źródła przychodów z tytułu umowy na sukcesywną dostawę oleju napędowego.

Na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Zasady udzielania zamówień publicznych reguluje ustawa z dnia 29.01.2004r. Prawo zamówień publicznych (Dz.U. z 2006r. nr 164, poz. 1163 z późn. zm.). Zgodnie z art. 134 ust. 1 ww. ustawy zamawiający może udzielić zamówienia sektorowego (m.in. w zakresie obsługi sieci świadczących publiczne usługi w zakresie transportu autobusowego) w trybie przetargu nieograniczonego, przetargu ograniczonego oraz negocjacji z ogłoszeniem.

Zgodnie z art. 91 ust. 1-3 ustawy Prawo zamówień publicznych zamawiający wybiera ofertę najkorzystniejszą na podstawie kryteriów oceny ofert określonych w specyfikacji istotnych warunków zamówienia. Kryteriami oceny ofert są cena albo cena i inne kryteria odnoszące się do przedmiotu zamówienia, w szczególności jakość, funkcjonalność, parametry techniczne, zastosowanie najlepszych dostępnych technologii w zakresie oddziaływania na środowisko, koszty eksploatacji, serwis oraz termin wykonania zamówienia. Kryteria oceny ofert nie mogą dotyczyć właściwości wykonawcy, a w szczególności jego wiarygodności ekonomicznej, technicznej lub finansowej.

Kwestię kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów normują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. w brzmieniu obowiązującym od 01.01.2007r. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle powołanego uregulowania, aby dany wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu zaistnieć muszą kumulatywnie dwa warunki:

• po pierwsze celem poniesienia wydatku (bezpośrednim lub pośrednim) powinno być osiągnięcie przychodu, lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• po drugie wydatek ten nie może być wymieniony w zawartym w art. 16 ust. 1 katalogu wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto uwzględniając wynikający z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązek szczegółowego dokumentowania zdarzeń gospodarczych trzecim ustawowym warunkiem uzależniającym możliwość zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe udokumentowanie jego poniesienia.

Na podstawie art. 16a ust. 2 pkt 1 -2 ustawy z dnia 15.02.1992r. amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania: przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych", budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie (...) - zwane także środkami trwałymi.

Jak stwierdziło Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 14.07.2006r., nr DD6-8213-43/WK/06/249 „ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, podobnie zresztą jak i ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie definiuje wprawdzie wprost pojęcia „inwestycji w obcym środku trwałym”, to jednak w praktyce przyjmuje się, że taką inwestycją są nakłady poniesione na ulepszenie środka trwałego, który używany jest na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Są to zatem poniesione wydatki mające na celu przystosowanie środka trwałego do używania go przez podatnika”.

W świetle powyższego do zakwalifikowania nakładów na modernizację zakładowej stacji paliw X jako inwestycji w obcym środku trwałym konieczne byłoby legitymowanie się przez Podatnika tytułem prawnym do gruntu lub środka trwałego, uprawniającym inwestora do korzystania z niego z wyłączeniem innych osób. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie wynika, by umowa zawarta dniu 21.12.2006r. pomiędzy Wnioskodawcą a X była umową, na podstawie której zakładowa stacja paliw została przyjęta do używania przez Podatnika. Z tego też względu, zdaniem tut. Organu podatkowego, wydatki na modernizację sfinansowane przez Podatnika nie stanowią inwestycji w obcym środku trwałym, a tym samym nie mogą być zaliczane do kosztów w formie odpisów amortyzacyjnych. Wydatki te mogą natomiast stanowić koszt podatkowy w oparciu o art. 15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o ile poniesione świadczenie zostało wypłacone podmiotowi niepowiązanemu, a Podatnik wykaże, iż poniósł koszt celowy i racjonalny z punktu widzenia jego wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych między poniesionym kosztem a zasadnie oczekiwanym przychodem.

Reasumując, w ocenie tut. Organu podatkowego, prawidłowe jest stanowisko Podatnika, iż wydatek poniesiony na dofinansowanie modernizacji zakładowej stacji paliw X stanowi koszt uzyskania przychodów, bowiem poniesienie tego wydatku wynikało bezpośrednio z warunków zamówienia, a odmowa jego realizacji mogłaby przyczynić się do utraty przez Spółkę źródła przychodów z tytułu umowy na sukcesywną dostawę oleju napędowego.