POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 Nr 8 poz. 60, ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław - Śródmieście stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2005, który wpłynął 9 listopada 2005 r., o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej miejsca opodatkowania usługi impresariatu, tj. usługi polegającej na wynajęciu modelki z agencji Wnioskodawcy na rzecz zagranicznej agencji modelek jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 9 listopada 2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław - Śródmieście wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Następnie w dniach 5 stycznia 2006 r. (pismo z dnia 2 stycznia 2006) i 1 lutego 2006 r. (pismo z dnia 25 lutego 2006), na wezwanie tut. Organu Podatkowego, wniosek został uzupełniony.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14 a § 4 cyt. ustawy udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą - agencję modelek. Pytanie dotyczy miejsca opodatkowania usługi polegającej na wynajęciu modelki z agencji Wnioskodawcy na rzecz zagranicznej agencji modelek. W zamian z tę usługę, nazwaną impresariatem (zgoda na pracę modelki i na wykorzystanie jej wizerunku w katalogach mody, czasopismach, występy modelki na pokazie mody) Wnioskodawca otrzymuje prowizję agencyjną. Dodatkowo podano PKWiU świadczonych usług: 74.40.12 - usługi planowania, opracowywania i zamieszczania reklam, wycofując się jednocześnie z podanego jako drugie grupowania 74.87.16 (usługi doradztwa innego niż techniczne, gdzie indziej nie sklasyfikowane).
Według Wnioskodawcy do faktur wystawianych dla zagranicznych agencji za impresariat nie powinien być doliczany VAT.
Zdaniem Naczelnika tut. Urzędu stanowisko Podatnika należy uznać za prawidłowe.
Podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostały wykonane w danym państwie a ściślej te czynności, które zostały uznane za wykonane w danym miejscu. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania. Określenie miejsca świadczenia jest szczególnie istotne w przypadku usług, których świadczenie odbywa się pomiędzy podmiotami z różnych państw. Miejsce świadczenia w takiej sytuacji wskazuje jednocześnie państwo, w którym dana czynność winna zostać opodatkowana.
Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności;
w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28. Od tej ogólnej zasady regulującej miejsce powstania obowiązku podatkowego przewidziano w ustawie o podatku od towarów i usług szereg odstępstw, w zależności od rodzaju wykonywanej usługi.
Szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia dotyczą między innymi wymienionych w art. 27 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług niematerialnych - wśród których wymieniono usługi reklamy (art. 27 ust. 4 pkt 2) - w przypadku, gdy usługi te są świadczone na rzecz:
� osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego lub
� podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania (art. 27 ust. 3 ustawy).
Ustawa o podatku od towarów i usług ani inne przepisy podatkowe nie definiują pojęcia reklamy. Według Słownika języka polskiego reklamą jest rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwości nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś. Pojęcia reklamy nie zdefiniowano również w VI Dyrektywie. Natomiast orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wskazuje, iż usługi reklamowe należy rozumieć w sposób szeroki i obejmują one wszelką działalność promocyjną tzn. taką, której celem jest informowanie odbiorców o istnieniu firmy oraz jakości oferowanych produktów lub usług w celu zwiększenia sprzedaży.
Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego przedstawiony przez Wnioskodawcę należy stwierdzić, że stanowisko zaprezentowane we wniosku jest prawidłowe. Miejscem opodatkowania usług reklamy świadczonych na rzecz zagranicznych agencji modelek, (tj. podatników z krajów unijnych i innych, wymienionych w art. 27 ust. 3 pkt 1 ustawy, podmiotów z krajów trzecich) nie jest Polska lecz kraj, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania (art. 27 ust. 3 ustawy o VAT).
W nawiązaniu do podniesionej przez Wnioskodawcę kwestii wystawiania faktur VAT należy dodać, że zgodnie z art. 106 ust. 2 ustawy o VAT, podatnicy zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, świadczący usługi z miejscem opodatkowania poza terytorium Polski i nie zidentyfikowani w miejscu świadczenia tych czynności dla potrzeb podatku od wartości dodanej, są obowiązani dokumentować wykonywane czynności fakturami VAT. Szczególne cechy takich faktur określa § 27 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U z 2005 r. Nr 95 poz. 798). Faktura dokumentująca świadczenie usług z miejscem opodatkowania poza terytorium Polski powinna zawierać wszystkie dane, jakie zawiera faktura krajowa (tj. dane określone w § 9 ww. rozporządzenia), z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.
Dodatkowo podkreślić należy, że zastosowanie właściwej stawki podatku od towarów i usług uzależnione jest od klasyfikacji danej usługi do odpowiedniego grupowania w świetle norm statystycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Tut. Organ Podatkowy informuje, że prawidłowe zakwalifikowanie świadczonej usługi lub określonego wyrobu do właściwego grupowania PKWiU jest obowiązkiem Podatnika.
Zarządzeniem Nr 5 z dnia 05.11.2002 r. (Dz. Urz. GUS Nr 12, poz. 67) Prezes GUS postanowił, że od dnia 01.01.2003 r. do wydawania opinii interpretacyjnych podstawowych standardów klasyfikacyjnych (PKWiU, PKOB, PCN) właściwy jest tylko jeden organ statystyczny - Urząd Statystyczny w Łodzi - Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych, 97-176 Łódź, ul. Suwalska 29.
Organ podatkowy przy udzielaniu interpretacji przepisów w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej nie jest władny rozstrzygać, czy klasyfikacja statystyczna usługi dokonana i stosowana przez podatnika jest prawidłowa.
Zgodnie z art. 14 a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja, nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.
Zażalenie podlega opłacie skarbowej.