Na podstawie przepisów art. 14a, art. 216 par. 1 oraz art. 217 par. 1 i par. 2 ustawy z dnia 19.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), art. 15 ust. 6, art. 16a ust. 2 pkt 1, w związku z art. 16g ust. 7 i ust. 13 oraz art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Pabianicach, po rozpatrzeniu wniosku z dnia 07.04.2006 r. (wpływ do Urzędu w dniu 20.04.2006 r.), uzupełnionego pismem z dnia 22.05.2006 r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika, w części dotyczącej korekty kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych - uznaje za nieprawidłowe stanowisko Strony.

Wnoszący zapytanie przedstawił stan faktyczny, z którego wynika, że:

Spółka w 2003 r. prowadziła inwestycje w obcym środku trwałym, polegające na adaptacji pomieszczenia na cele działalności gospodarczej. Inwestycja została zakończona w grudniu 2003 r., a od stycznia 2004 r. podlegała amortyzacji. Za wykonane prace podatnik otrzymał fakturę VAT. Ze względu na podejrzenie zawyżenia kosztów prac budowlanych, Spółka zwróciła się do wykonawcy o sporządzenie kosztorysu za wykonane prace, jednocześnie wstrzymując zapłatę części wynagrodzenia. Wykonawca podał Spółkę do Sądu o nieuregulowanie przez nią zobowiązania. W 2005 r. Sąd wydał wyrok korzystny dla Spółki - koszt prac został przez usługodawcę zawyżony. W 2006 r. firma budowlana wystawiła na rzecz Spółki korektę faktury VAT wystawionej w 2003 r. za wykonane prace budowlane.

W związku z powyższym Strona prosi o udzielenie pisemnej interpretacji, czy powinna dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów w momencie otrzymania wyroku, czyli w 2005 r. Podatnik reprezentuje stanowisko, iż o kwotę netto wynikającą z faktury korygującej wystawionej do faktury VAT z 2003 r. powinny być pomniejszone koszty uzyskania przychodu w momencie otrzymania wyroku sądowego, czyli w 2005 r.

Po przeanalizowaniu opisanego wyżej stanu faktycznego i obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Pabianicach uznaje stanowisko strony za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisami art. 16a ust. 2 pkt 1 oraz art. 16g ust. 7 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.), amortyzacji podlegają, z wyjątkami określonymi w przepisie art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych. Wartość początkową inwestycji w obcych środkach trwałych ustala się w oparciu o przepisy art. 16 g ust. 3-5.

W art. 16g ust. 3 postanowiono, że za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Stosownie do przepisu art. 16g ust. 13, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Zgodnie natomiast z unormowaniami zawartymi w art. 16h ust. 1 pkt 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Odpisy te, na mocy przepisu art. 15 ust. 6, stanowią koszty uzyskania przychodów.

Obowiązujący do dnia 31.12.2002 r. przepis art. 16g ust 15 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowił, iż w przypadku, gdy wartość początkowa środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych ustalona została niezgodnie z odpowiednimi przepisami cytowanej ustawy, podatnik powinien ją skorygować. Korekta wartości początkowej związana była z obowiązkiem zmiany wysokości dokonanych odpisów amortyzacyjnych. W przypadku, kiedy nastąpiło zmniejszenie pierwotnie przyjętej wartości początkowej, podatnik powinien skorygować wartość należnego podatku wraz z należnymi odsetkami za poszczególne okresy sprawozdawcze, poczynając od miesiąca następującego po miesiącu oddania do używania lub ulepszenia środka trwałego. Artykuł 16g ust. 15 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych był jedynym przepisem, który dotyczył możliwości dokonania korekty w obszarze amortyzacji podatkowej.

Stwierdzić należy, że pomimo, iż obowiązek zmiany nieprawidłowo przyjętej wartości początkowej nie wynika obecnie bezpośrednio z przepisów powołanej ustawy o podatku dochodowym, to jednak podatnicy - także po 01.01.2003 r. - powinni korygować wartość początkową składników majątkowych, która została ustalona niezgodnie z przepisami prawa podatkowego.

W obecnie obowiązującym stanie prawnym przepisy art. 81 i art. 81b ustawy z dnia 29.07.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) normują zagadnienia korygowania deklaracji podatkowych. Z powołanych przepisów wynika, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z uzasadnieniem przyczyn korekty. Uprawnienia do złożenia korekt ulegają jedynie zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej - w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą i przysługują nadal po zakończeniu kontroli podatkowej, postępowania podatkowego w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego.

Przyjęte stanowisko Spółki, zgodnie z którym dokonanie korekty łącznej kwoty amortyzacji od zawyżonej części wartości początkowej środka trwałego za okresy od stycznia 2004 r. przeprowadzone zostałoby poprzez skorygowanie kosztów uzyskania przychodów w momencie otrzymania wyroku sądowego, czyli w 2005 r., nie znajduje uzasadnienia w obowiązujących przepisach w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nadmienić należy, że taka koncepcja prowadziłaby do sytuacji, w której podatnik nie miałby obowiązku uiszczania zaległości podatkowej oraz odsetek od zaległości, w przypadku wystąpienia zaliczek na podatek.

Stwierdzenie zawyżenia kosztów uzyskania przychodów, wynikającego z nieprawidłowych kwot odpisów amortyzacyjnych, wymaga skorygowania rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych za lata ubiegłe, w których powstał błąd. W przypadku Spółki nastąpiło zawyżenie kosztów uzyskania przychodów poprzez odliczanie zawyżonych odpisów amortyzacyjnych, począwszy od stycznia 2004 r., kiedy to dokonano pierwszego odpisu amortyzacyjnego od zawyżonej wartości początkowej środka trwałego.

Zatem zawyżenie kosztów uzyskania przychodów za 2004 r. i kolejne lata podatkowe, w których dokonywane były odpisy amortyzacyjne od zawyżonej wartości środka trwałego, należy skorygować w deklaracjach zgodnie z art. 81 i art. 81b ustawy - Ordynacja podatkowa.

Tak więc w świetle wyżej powołanych przepisów orzeczono jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z przepisem art. 14b par. 1 i par. 2 ustawy - Ordynacja podatkowa interpretacja powyższa nie jest wiążąca dla podatnika. Jeżeli jednak podatnik zastosuje się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej jego zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia powyższego postanowienia, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi.