P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 05.05.2006 r. (wpłynęło do tut. urzędu 08.05.2006.), uzupełnione pismem z dnia 5 lipca

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Podatnika za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług telekomunikacyjnych w zakresie telefonii komórkowej jako operator sieci. Usługi w systemie abonamentowym są świadczone po podpisaniu przez klienta umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Pozyskanie klientów realizowane jest poprzez sieć sprzedaży, na którą składa się ok. 1000 punktów sprzedaży. Część z nich stanowi własność Spółki, inne stanowią własność agentów. Agenci to niezależni przedsiębiorcy, którzy prowadzą działalność gospodarczą polegającą na pośredniczeniu w zawieraniu usług telekomunikacyjnych przez Podatnika. Zawieranie umów jest realizowane przez pracowników agentów, tj. osoby które zostały przeszkolone przez Spółkę do świadczenia tego typu usług oraz uzyskały stosowne pełnomocnictwa. Z tytułu świadczenia usług agencyjnych Agenci otrzymują co miesiąc prowizję agencyjną. Zasady udzielania tej prowizji składają się z wielu elementów i zostały precyzyjnie określone w umowie agencyjnej.

W warunkach silnej konkurencji rynkowej Podatnik poszukuje rozwiązań, które pozwolą w bardziej efektywny sposób wykorzystać posiadaną sieć sprzedaży. Prowadzone badania jednoznacznie wskazują na zasadność zbudowania programu motywacyjnego nie tylko dla pracowników Spółki, ale również dla pracowników Agentów, którzy mają kontakt z klientami. Wyniki badań stanowią podstawę do skonstruowania specjalnego Programu Motywacyjnego (dalej: Program) skierowanego do pracowników Agentów zaangażowanych do bezpośrednich kontaktów z klientem i zawierania z nimi umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych w imieniu Podatnika.

Spółka podkreśla, że na mocy wspomnianych powyżej umów agencyjnych zawartych pomiędzy Podatnikiem a Agentami prowadzącymi punkty sprzedaży, wynagrodzenie Agentów (przedsiębiorców) stanowi prowizja od zawartych umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Innowacyjność Programu polega na tym, że motywuje się nie samych Agentów, a więc przedsiębiorców otrzymujących już wynagrodzenie prowizyjne od zawartych umów, ale ich Pracowników. Czyli pomimo wypłaty wynagrodzenia prowizyjnego Agentom, Podatnik zamierza dodatkowo nagradzać Pracowników agentów (dalej: Uczestnicy).

Pod pojęciem Uczestnika należy rozumieć również osoby fizyczne współpracujące z Agentami w oparciu o umowy cywilnoprawne. Pomiędzy Spółką a Uczestnikami nie istnieje obecnie, jak i nie będzie w przyszłości istnieć żadna więź prawna regulowana umową, w szczególności umową cywilnoprawną. Uczestnik programu nie będzie zobowiązany do doprowadzania do określonej liczby aktywacji ani do osiągnięcia określonego rezultatu (np. dokonanie X aktywacji w ściśle określonym czasie), a zatem pomiędzy Uczestnikiem a Podatnikiem nie dojdzie do zawarcia umowy cywilnoprawnej. Program zostanie ogłoszony i skierowany do uczestników, co będzie skutkować powstaniem jednostronnego zobowiązania z tytułu przyrzeczenia publicznego, o którym mowa w art. 919 i nast. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Podatnik przygotuje stosowny regulamin, który zawierać będzie nazwę Programu, określenie celu i przedmiotu, wskazanie adresatów, zasady prowadzenia Programu (czas trwania, zasięg terytorialny, wskazanie gratyfikacji), warunki udziału (sposób zgłoszenia chęci uczestnictwa, sposób spełniania warunków), sposób i termin przekazywania gratyfikacji, wskazania warunków wglądu do regulaminu konkursu. W regulaminie programu określone będą pułapy punktowe, które przyporządkowane będą do wartości nagród. Zbierane przez uczestników Programu punkty, przekazywane za aktywację numeru telefonicznego, wymieniane będą na nagrody. Nie przewiduje się jednej nagrody głównej. Nagrodami za udział w programie będą bony towarowe lub kwoty pieniężne. Nagrody będą wydawane (wypłacane) miesięcznie lub kwartalnie.

Spółka wnosi o potwierdzenie, że wydatki na organizację i obsługę Programu, jak również wydatki na sfinansowanie gratyfikacji Uczestnikom będą stanowić koszt uzyskania przychodu.

Zdaniem Spółki wydatki związane z organizacją Programu będą stanowić koszt działalności ogólnej dotyczący wsparcia sprzedaży, a tym samym będą kosztem uzyskania przychodu w pełnej wysokości na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Czynnościami nagradzanymi przez Podatnika w ramach Programu będzie skuteczne zachęcanie klientów przez Uczestnika do zawarcia umowy o świadczenie usług.

Z punktu widzenia Spółki liczba zawartych umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych w oczywisty sposób przekłada się na zwiększenie przychodów. Zatem głównym celem, który przyświeca wprowadzaniu programu jest intensyfikacja sprzedaży usług świadczonych przez Podatnika, czyli zwiększenie przychodów.

Wszelkie wydatki na organizację Programu stanowią koszt działalności dotyczącej wsparcia sprzedaży, w tym między innymi: (i) wydatki na organizację i obsługę Programu, jak również (ii) wydatki na sfinansowanie gratyfikacji Uczestnikom.

W uzupełnieniu stanu faktycznego Spółka wyjaśniła m. in., że pod pojęciem Uczestnika należy rozumieć pracowników, w tym pracowników czasowych Agenta oraz osoby fizyczne współpracujące w oparciu o umowy cywilnoprawne (np. umowy zlecenia, umowy o dzieło). Uczestnikami będą osoby nieprowadzące działalności gospodarczej. Spółka nie zatrudnia Uczestników w żadnej formie, zatrudniają ich Agenci Spółki. Podatnik przeszkolił Uczestników w zakresie standardów oferowanych usług oraz udzielił im pełnomocnictwa do reprezentowania podczas podpisywania umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

Zamiarem Spółki jest, aby każdy Uczestnik otrzymał gratyfikację w zamian za pozyskanie nowego klienta. Jedynie wysokość gratyfikacji jest zależna od zaangażowania i ostatecznego rezultatu osiągniętego przez uczestnika. Im więcej umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawrze Uczestnik, tym więcej punktów zostanie mu przyznane, a w konsekwencji tym wyższa będzie gratyfikacja.

Zdaniem Spółki Program nie mieści się w zakresie przedmiotowym konkursów czy loterii. Nagrody nie są przyznawane tylko niektórym osobom biorącym w nim udział, a przeciwnie - wszyscy otrzymają gratyfikację o różnej wartość. Wobec czego program motywacyjny nie jest konkursem. Nie jest również loterią, bowiem o wygranej nie decyduje przypadek, ale spełnienie warunków regulaminowych (zgłoszenie uczestnictwa w Programie motywacyjnym i finalizacja transakcji sprzedaży aktywacji w sieci telefonii komórkowej Podatnika).

Zdaniem Spółki istnieje bezpośredni związek pomiędzy wydatkami na organizację i obsługę Programu (w tym wypadku na gratyfikację) a osiąganymi przez Spółkę przychodami. Liczba zawartych umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych w oczywisty sposób przekłada się na zwiększenie przychodów. Celem programu jest intensyfikacja sprzedaży usług.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego po zapoznaniu się z przedstawionym stanem faktycznym zauważa, co następuje:

Generalnie aby dany wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien spełniać stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) łącznie następujące warunki:

- pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu,

- nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 powyższej ustawy.

Aby podatnik mógł określony wydatek zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów winien wykazać bezpośredni związek tego wydatku nie tylko z prowadzoną działalnością, ale przede wszystkim to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego w roku podatkowym przychodu. Oznacza to, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wymienionych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, jeżeli pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie wyłącza z koszów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę na rzecz osób fizycznych, które nie są z nią związane stosunkiem prawnym lub inną umową cywilnoprawną.

Istotne jest natomiast, aby dany wydatek poniesiony został w związku z prowadzoną działalnością. Spółka musi wykazać, że wydatek był związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym, w tym przypadku ze sprzedażą telefonów komórkowych Spółki. Przy czym ciężar dowodu co do wykazania istnienia związku przyczynowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a osiągniętym przychodem spoczywa na podatniku.

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka opisuje program motywacyjny, który służyć ma zwiększeniu przychodów. Wydatki poniesione na organizację i obsługę Programu Motywacyjnego zaadresowanego dla pracowników Agentów Spółki, a także osób fizycznych współpracujących z nim w oparciu o umowy cywilnoprawne oraz wydatki na sfinansowanie gratyfikacji dla Uczestników Programu mają zawiązek z prowadzoną działalnością Spółki.

W ocenie tutejszego organu podatkowego Podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w/w wydatki związane z Programem Motywacyjnym, gdyż istnieje związek miedzy przedmiotowymi wydatkami a możliwością osiągnięcia dzięki nim przychodów. Związek ten ma racjonalne i gospodarcze uzasadnienie związane z prowadzoną działalnością Spółki, bowiem to pracownicy Punktów sprzedaży mają najczęstszy kontakt z klientem, a Program Motywacyjny może zintensyfikować ich działania, co w konsekwencji może mieć wpływ na ilość podpisywanych przez nich umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Zatem przedmiotowe działania Uczestników mogą mieć wpływ na generowanie przychodów.

Odpowiedź w zakresie podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie udzielona odrębnymi postanowieniami.

Niniejsza interpretacja co do zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego została dokonana dla stanu faktycznego opisanego we wniosku i w oparciu o przepisy obowiązujące w dniu jej udzielenia. Zmiana poszczególnych elementów stanu faktycznego może mieć wpływ na zmianę praw i obowiązków Podatnika.

Zgodnie z art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie Spółce służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia (art. 236 i art. 239 w związku z art. 14a § 4 ustawy Ordynacja Podatkowa). Do zażalenia należy załączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 zł (ustawa z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej - t. j. z 2004 r. Dz. U. Nr 253, poz. 2532 ze zm.).