POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Podatnika z dnia 03.11.2005r. (data wpływu do tut. Urzędu 09.11.2005r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie wysokości stawki podatku VAT dla dostawy nowego środka transportu na rzecz kontrahenta z Hiszpanii, który nie został zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, w świetle ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT

stwierdza, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego

Uzasadnienie

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji nowych autobusów, które sprzedawane są na rynek krajowy oraz do krajów Unii Europejskiej i do krajów trzecich. Podatnik jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE w Polsce.

We wrześniu 2005r. Podatnik sprzedał autobus kontrahentowi z Hiszpanii, który jest podatnikiem podatku od wartości dodanej (posiada numer VAT nadany w Hiszpanii, ale nie został zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych). Podatnik wystawił z tego tytułu fakturę ze stawką VAT 0%, na której zamieszczono dane nabywcy i sprzedawcy, NIP UE sprzedawcy, NIP nabywcy, nazwę towaru, datę dopuszczenia nowego środka transportu (autobusu) do użytku, przebieg pojazdu, numer silnika, numer podwozia i datę produkcji.

Jednakże przed złożeniem deklaracji VAT-7 za wrzesień 2005r. Podatnik nie posiadał dokumentów wywozu przedmiotowego autobusu z kraju, o których mowa w art. 42 ustawy o VAT. W związku z powyższym w ewidencji sprzedaży oraz w deklaracji VAT-7 za wrzesień 2005r. dostawę autobusu wykazano ze stawką 22%.

Podatnik zwraca się z zapytaniem czy prawidłowe będzie zastosowanie stawki 22%, a po otrzymaniu dokumentów, o których mowa w art. 42 ustawy o VAT, skorygowanie deklaracji VAT-7 za wrzesień 2005r. i wykazanie przedmiotowej transakcji jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów ze stawką 0% pomimo, że nabywca nie jest zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium innego państwa członkowskiego.

Zdaniem Podatnika opisane powyżej postępowanie jest prawidłowe.

W uzasadnieniu swojego stanowiska Podatnik podkreśla, iż pomimo faktu, że nabywca autobusu nie jest podatnikiem unijnym, to w art. 13 ust. 2 pkt 4 ustawy o VAT określono przypadki, dla których dostawa nowych środków transportu uważana jest za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, mimo że nabywca jest osobą prawną nie będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej - art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT. W opinii Podatnika dostawa nowego środka transportu opodatkowana jest zawsze w Polsce stawką 0% w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, a jego nabycie opodatkowane jest zawsze w kraju przeznaczenia przez nabywcę w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Po przeanalizowaniu wniosku Podatnika, mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa, tut. Organ podatkowy stwierdza, co następuje:

Zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług został określony w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2. eksport towarów,
3. import towarów,
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z treścią art. 13 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Jednakże w myśl art. 13 ust. 2 ustawy o VAT, cyt. powyżej przepis stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe zharmonizowane, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Podatnik dokonuje na rzecz kontrahenta z Hiszpanii dostawy autobusu, który spełnia definicję nowego środka transportu w rozumieniu art. 2 pkt 10 ustawy o VAT, przy czym kontrahent z Hiszpanii nie jest podatnikiem podatku od wartości dodanej, który został zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, chociaż posiada numer VAT nadany w Hiszpanii.

Tut. Organ zauważa, iż kontrahent z Hiszpanii posiada numer VAT nadany w tym państwie. Zgodnie z brzmieniem art. 2 pkt 11 ustawy o VAT przez podatek od wartości dodanej rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą.

Z powyższego wynika zatem, iż kontrahent ten jest podatnikiem podatku od wartości dodanej. Natomiast kwestia identyfikacji na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych stanowi odrębny problem. Posiadanie statusu podatnika podatku od wartości dodanej nie jest uzależnione od faktu, czy dany podmiot jest również zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Tut. Organ wskazuje w tym miejscu - przez analogię - na regulacje ustawy o VAT - podatnik VAT czynny (art. 96) oraz podatnik VAT UE (art. 97) jak również zestawienie w art. 13 ust. 2 podatnika podatku od wartości dodanej zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych (art. 13 ust. 2 pkt 1) oraz podatnika podatku od wartości dodanej niewymienionego w pkt 1 (art. 13 ust. 2 pkt 3). A zatem stanowisko Podatnika o tym, że kontrahent z Hiszpanii nie jest podatnikiem podatku od wartości dodanej tut. Organ uznaje za bezpodstawne.

Mając zatem na uwadze cyt. powyżej przepisy należy stwierdzić, iż Podatnik niewątpliwie dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Natomiast stosownie do treści art. 41 ust. 3 ustawy o VAT w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W art. 42 zostały określone warunki, od spełnienia których uzależnione jest zastosowanie stawki podatku 0%. I tak, zgodnie z ust. 1 cyt. przepisu, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego nabywca - kontrahent z Hiszpanii nie jest podatnikiem podatku od wartości dodanej, który został zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Jednakże zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT warunki, o których mowa w cyt. powyżej ust. 1 pkt 1 tego artykułu, uznaje się za spełnione również wówczas, gdy nie są spełnione wymagania w zakresie nabywcy - w przypadkach, o których mowa w art. 13 ust. 2 pkt 3 i 4 tj. m. in. w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Natomiast rodzaje dowodów, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zostały wymienione w ust. 3 i 4 oraz w ramach poszerzenia katalogu (w charakterze dopełniającym) w ust. 11 tego artykułu.

Ustawodawca nie określił szczegółów dotyczących dokumentów potwierdzających przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium innego państwa członkowskiego, jednak w ocenie organu podatkowego muszą to być dowody, które łącznie potwierdzają wywóz z kraju oraz dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy.

Ponadto, zgodnie z art. 106 ust. 6 ustawy o VAT w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu dla nabywcy, który nie podał dla tej czynności numeru identyfikacyjnego, nadanego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, podatnik wystawia fakturę w trzech egzemplarzach; oryginał faktury jest wydawany nabywcy; jedną z kopii faktury podatnik pozostawia w swojej dokumentacji, drugą przesyła w terminie 14 dni od dnia dokonania dostawy do biura wymiany informacji o podatku VAT.

Jednocześnie, w myśl art. 42 ust. 6 ustawy o VAT, w każdym przypadku, w którym ma zastosowanie art. 106 ust. 6 Podatnik wystawia dokument wywozu. Dokument ten, stosownie do art. 42 ust. 5 powinien zawierać dane umożliwiające prawidłową identyfikację podatnika dokonującego dostaw i nabywcy oraz nowego środka transportu, w szczególności:

1. dane dotyczące podatnika i nabywcy,
2. dane pozwalające jednoznacznie zidentyfikować przedmiot dostawy jako nowy środek transportu,
3. datę dostawy,
4. podpisy podatnika i nabywcy,
5. oświadczenie nabywcy o wywozie nowego środka transportu poza terytorium kraju w terminie 14 dni od dnia dostawy,
6. pouczenie nabywcy o skutkach niewywiązania się z obowiązku, o którym mowa w pkt 5.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż przed złożeniem deklaracji za właściwy okres rozliczeniowy Podatnik nie posiadał dokumentów wywozu przedmiotowego autobusu (nowego środka transportu) z kraju, określonych w art. 42 ustawy o VAT.

Stosownie do treści art. 42 ust. 12 ustawy o VAT,  jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie został spełniony przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres, podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, jako dostawę na terytorium kraju.

Mając na uwadze powyższy przepis Podatnik wykazał zatem prawidłowo przedmiotową dostawę w ewidencji oraz w deklaracji VAT-7 za wrzesień 2005r. jako dostawę opodatkowaną na terytorium kraju według stawki podatku VAT 22%.

Natomiast otrzymanie przez podatnika dowodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, w terminie późniejszym niż określony w ust. 12 upoważnia podatnika do dokonania korekty złożonej deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1, w której wykazał dostawę towarów (art. 42 ust. 13 ustawy o VAT).

A zatem po otrzymaniu stosownych dokumentów Podatnik będzie miał prawo do skorygowania deklaracji VAT-7 za wrzesień 2005r. (tj. za miesiąc, w którym wykazał przedmiotową dostawę towarów).