INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 02 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty z tytułu nienależnie pobranej zaliczki na podatek dochodowy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 kwietnia 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty z tytułu nienależnie pobranej zaliczki na podatek dochodowy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 18 czerwca 2010 r. podatnik otrzymał z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych zapomogę losową w związku ze skutkami powodzi w wysokości 10.000 zł. Zakład pracy zaniechał poboru podatku dochodowego od zapomogi do kwoty 8.280 zł a pozostała część została opodatkowana na zasadach ogólnych (kwota 1.720 zł).

Po wypłaceniu zapomogi losowej weszły w życie przepisy ustawy z dnia 24 czerwca 2010 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z usuwaniem skutków powodzi z maja i czerwca 2010 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy po zakończeniu roku podatkowego 2011 wypełniając zeznanie roczne na druku PIT podatnik może zwrócić się o zwrot pobranej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych uznając kwotę 1.720 zł jako kwotę zwolnioną od podatku dochodowego...

Zdaniem Wnioskodawcy, może on jako podatnik ubiegać się o zwrot zapłaconej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w rozliczeniu rocznym PIT za 2010 r. W momencie wypłaty zapomogi losowej zakład pracy – płatnik rozliczył wypłaconą zapomogę zgodnie z przepisami obowiązującymi w momencie wypłaty zapomogi losowej. W terminie późniejszym ukazała się ustawa z dnia 24 czerwca 2010 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z usuwaniem skutków powodzi z maja i czerwca 2010 r., która dotyczy zdarzeń z maja i czerwca 2010 r. Zwolnienie od podatku dochodowego zapisane w art. 30 ww. ustawy stosuje się od 01 maja 2010 r. do 31 grudnia 2012 r. (art. 30 ust. 5).

Na podstawie przepisów ww. ustawy Wnioskodawca uważa, iż powinien dokonać korekty druku rocznego rozliczenia PIT wskazując kwotę wypłaconej przez pracodawcę zapomogi losowej od której pobrano zaliczkę na podatek dochodowy (1.720 zł) jako zwolnioną od podatku dochodowego tym samym wskazując kwotę zapłaconej zaliczki jako nadpłatę podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 72 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) za nadpłatę uważa się kwotę:

1. nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku;
2. podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
3. zobowiązania zapłaconego przez płatnika lub inkasenta, jeżeli w decyzji, o której mowa w art. 30 § 4, określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
4. zobowiązania zapłaconego przez osobę trzecią lub spadkobiercę, jeżeli w decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej.
   
   

Nadpłata powstaje m.in. z dniem złożenia zeznania rocznego – dla podatników podatku dochodowego (art. 73 § 2 Ordynacji podatkowej).

W myśl art. 75 § 1 ww. ustawy jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. Ponadto z § 2 pkt 1 lit. a) powyższego przepisu wynika, iż uprawnienie to przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania, jeżeli w zeznaniach (deklaracjach) rocznych, o których mowa w art. 73 § 2 Ordynacji podatkowej (czyli m.in. w zeznaniu rocznym) wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej. Zgodnie natomiast z art. 75 § 3 Ordynacji podatkowej podatnik równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty obowiązany jest złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Przepis art. 81 § 2 ww. ustawy stanowi, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Korekta deklaracji ma na celu umożliwienie podatnikom, płatnikom i inkasentom poprawienia błędu, który został popełniony przy jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Błędnie mogła zostać określona m.in. wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku albo wysokość przychodu podlegającego opodatkowaniu, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym, poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Zgodnie z treścią art. 79 § 2 Ordynacji podatkowej prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wygasa po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

W myśl art. 70 § 1 powołanej ustawy zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Stosownie do uregulowań art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

W terminie określonym w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7, podatnicy są obowiązani wpłacić różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania, o którym mowa w ust 1, a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również sumą zaliczek pobranych przez płatników – art. 45 ust. 4 pkt 1 cyt. ustawy.

Powyższe oznacza, iż - co do zasady - obowiązek uregulowania należnego zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za dany rok podatkowy upływa z dniem 30 kwietnia następnego roku podatkowego. Tym samym prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty (i korekty zeznania) wygasa z upływem 5 lat liczonych od końca roku podatkowego, w którym należało zapłacić podatek za poprzedni rok podatkowy, gdyż z tym dniem następuje również przedawnienie zobowiązania.

Z treści wniosku wynika, iż w dniu 18 czerwca 2010 r. podatnik otrzymał z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych zapomogę losową w związku ze skutkami powodzi w wysokości 10.000 zł. Zakład pracy zaniechał poboru podatku dochodowego od zapomogi do kwoty 8.280 zł, a pozostała część została opodatkowana na zasadach ogólnych (kwota 1.720 zł). Po wypłaceniu zapomogi losowej weszły w życie przepisy ustawy z dnia 24 czerwca 2010 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z usuwaniem skutków powodzi z maja i czerwca 2010 r., która dotyczy zdarzeń z maja i czerwca 2010 r. Zwolnienie od podatku dochodowego zapisane w art. 30 ww. ustawy stosuje się od 01 maja 2010 r. do 31 grudnia 2012 r. (art. 30 ust. 5 tej ustawy).

Zgodnie z art. 10 ustawy z dnia 24 czerwca 2010 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z usuwaniem skutków powodzi z 2010 r. (Dz. U. Nr 123, poz. 835 ze zm.) środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych mogą być przeznaczone na cele związane z pomocą dla poszkodowanych zatrudnionych u pracodawcy, który utworzył fundusz, a także dla poszkodowanych zatrudnionych u innego pracodawcy.

Przepis art. 30 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy stanowi, iż zwalnia się od podatku dochodowego przychody poszkodowanego otrzymane na podstawie art. 10-13 i art. 17-19; wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z tych przychodów nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z kolei zaś ust. 5 powyższego artykułu stanowi, iż zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się od dnia 1 maja 2010 r. do dnia 31 grudnia 2012 r.

Jak wynika z wniosku, w momencie wypłaty zapomogi losowej zakład pracy jako płatnik rozliczył wypłaconą zapomogę zgodnie z przepisami obowiązującymi w momencie jej wypłaty. Jednakże w terminie późniejszym ukazała się ustawa z dnia 24 czerwca 2010 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z usuwaniem skutków powodzi z maja i czerwca 2010 r., która w art. 30 ust. 1 pkt 2 zwalnia od podatku dochodowego przychody poszkodowanego otrzymane na podstawie art. 10-13 i art. 17-19 tej ustawy, tj. m.in. środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych – czyli takie jakie od swojego pracodawcy otrzymał Wnioskodawca.

Zatem biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny jak i powołane powyżej regulacje prawne należy stwierdzić, iż Wnioskodawcy przysługuje prawo do złożenia we właściwym urzędzie skarbowym korekty zeznania podatkowego za 2010 r. jak i wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku dochodowego, w związku z kwotą wypłaconej przez pracodawcę zapomogi losowej ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, od której pobrano zaliczkę na podatek dochodowy, tj. kwotą 1.720 zł jako zwolnioną od podatku dochodowego. Tym samym w korekcie zeznania Wnioskodawca winien wskazać kwotę pobranej zaliczki od ww. zapomogi i od łącznych dochodów uzyskanych w 2010 r. – podlegających opodatkowaniu, a więc pomniejszonych o kwotę zapomogi, która korzysta ze zwolnienia – obliczyć należy podatek dochodowy wykazując tym samym kwotę nadpłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przy czym, powyższego należy dokonać przed upływem terminu przedawnienia zobowiązania, o którym mowa szczegółowo powyżej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.