Postanowienie

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Toruniu działając na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Pana z dnia 15.05.2006 roku w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na spłaty zasądzone przez Sąd związane ze zniesieniem współwłasności prawa wieczystego użytkowania gruntów

uznaje za prawidłowe stanowisko Pana przedstawione w powyższym wniosku.

Uzasadnienie

W dniu 15.05.2006 roku wpłynęło do tutejszego organu podatkowego pismo Pana (uzupełnione w dniu 22.06.2006 roku) o udzielenie interpretacji w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, dotyczące zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zasądzoną przez Sąd spłatę współwłaścicieli w związku ze zniesieniem współwłasności prawa wieczystego użytkowania gruntu.

Stan faktyczny przedstawiony został następująco ;

W 1996 roku spółka zakupiła od Cukrowni ... jako odrębny od gruntu przedmiot własności magazyn nasion wraz z udziałem w prawie wieczystego użytkowania gruntów.

Prawo wieczystego użytkowania gruntu, na którym znajdował się magazyn nasion, jak i grupa ponad 70 garaży stanowiło współwłasność.

Zakupiony magazyn przeznaczony został na magazyn materiałów budowlanych, lecz prawo o współwłasności stanowiło zaporę na dokonanie znaczących inwestycji w zakupionym obiekcie oraz zaciągnięcie kredytów bankowych.

W związku z powyższym spółka wystąpiła do Sądu o zniesienie współwłasności. Sąd zniósł współwłasność zasądzając spłatę kwoty 138.000 złotych na rzecz właścicieli garaży.

Obecnie, po założeniu księgi wieczystej zdecydowany jest Pan wraz ze wspólnikiem sprzedać tą nieruchomość, i zwraca się Pan z zapytaniem czy wydatki na spłatę współwłaścicieli stanowić będą koszty uzyskania przychodu.

Zdaniem Pana wydatki poniesione na spłatę współwłaścicieli stanowić będą koszt uzyskania przychodów. Zasądzoną przez Sąd spłatę należy zakwalifikować wyłącznie do wydatków poniesionych na nabycie prawa wieczystego użytkowania gruntów, które to wydatki zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są kosztem uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia. Uważa Pan, iż na spłatę przedmiotowych zobowiązań należy utworzyć rezerwę finansową.

W niniejszej sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa, ani postępowanie przed sądem administracyjnym.

Oceniając pod względem prawnym stanowisko Pana, w oparciu o przedstawiony stan faktyczny tutejszy organ podatkowy stwierdza, co następuje :

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztem uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 w/w ustawy.

Z powyższej regulacji wynika, iż aby wydatek stanowił koszt uzyskania przychodów powinny być spełnione następujące przesłanki :

• koszt został przez podatnika poniesiony,
• poniesienie koszu ma służyć osiągnięciu przychodu,
• koszt nie jest wymieniony w art. 23 w/w ustawy, tj. katalogu negatywnym - ustawowym wykazie kosztów nieuznanych za koszt uzyskania przychodu.

Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodu uzależniona jest od istnienia związku przyczynowo -skutkowego między danym wydatkiem a uzyskanym przychodem, pod warunkiem właściwego udokumentowania tego wydatku.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących środkami trwałymi, składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1,500 zł, wartościami materialnymi i prawnymi.

Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 lit a cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów.

Wydatki te będą kosztem w przypadku odpłatnego ich zbycia.

Zakres wydatków uznanych za " wydatki na nabycie" danego środka trwałego w tym gruntu, prawa wieczystego użytkowania gruntu wskazuje art. 22g ust. 1 pkt 1 i art. 22g ust. 3 cytowanej ustawy

Pierwszy z nich wskazuje, iż za wartość początkową środków trwałych uważa się cenę nabycia. Z kolei w drugim z powołanych przepisów ustawodawca określił, iż za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych opłat notarialnych, skarbowych i innych odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Z wyżej zacytowanego przepisu wynika, iż przy ustalaniu zakresu " wydatków na nabycie " danego środka trwałego, w tym gruntu, prawa wieczystego użytkowania gruntu, uwzględnić należy nie tylko cenę zapłaconą nabywcy, lecz także wszystkie koszty bezpośrednio związane z zakupem. Jednocześnie, użycie w tym przepisie przez ustawodawcę określenia " w szczególności" oznacza, że wymieniony w nim zakres wydatków związanych z zakupem jest wyliczeniem jedynie przykładowym. Tak więc do wydatków w tym przypadku ; zniesienia prawa współwłasności - podlegają zaliczeniu również inne, niewymienione w tym przepisie wydatki bezpośrednio związane z nabyciem.

Z tego też względu uznać należy, iż poniesione do momentu sprzedaży (uzyskania przychodu) przez spółkę należności za zniesienie współwłasności zwiększą wartość początkową prawa wieczystego użytkowania gruntu. Kosztem uzyskania będą one w momencie odpłatnego zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu.

Nie uważa sie za koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rezerw, jeżeli obowiązek ich tworzenia w ciężar kosztów nie wynika z odrębnych ustaw, nie są jednak kosztem uzyskania przychodów rezerwy utworzone zgodnie z ustawą o rachunkowości.

Ich istotą jest tworzenie w danym roku rezerwy na koszty mające związek z przychodami danego roku, które zostaną poniesione w latach następnych.

Z treści art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości (tekst jednolity Dz. U. z 2002 roku Nr 76, poz. 694 ze zm.) wynika, iż jednostki dokonują biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów w wysokości prawdopodobnych zobowiązań przypadających na bieżący okres sprawozdawczy, wynikający w szczególności;

1. ze świadczeń wykonanych na rzecz jednostki przez kontrahentów jednostki, a kwotę zobowiązania można oszacować w sposób wiarygodny,
2. z obowiązku wykonania, związanych z bieżącą działalnością, przyszłych świadczeń wobec nieznanych osób, których kwote można oszacować, mimo że data powstania zobowiązania nie jest jeszcze znana, w tym z tytułu napraw gwarancyjnych i rękojmi za sprzedane produkty długotrwałego użytku.

Powołany przepis wskazuje, że bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów obejmują kwoty zaliczone do kosztów bieżącego okresu, których pokrycie nastąpi w przyszłości. Polegają one na tworzeniu rezerwy na koszty przyszłych okresów.

Zatem kwoty zaliczone przez spółkę do biernych rozliczeń międzyokresowych stanowią rezerwę na poczet przyszłych kosztów, tym samym zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 22 - nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Wobec powyższego należności ponoszone przez spółkę (spłaty rat) na które zostanie utworzona rezerwa stanowić będą koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w momencie ich faktycznego poniesienia.

Zatem należy stwierdzić, iż stanowisko Pana w tej sprawie jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez stronę w rozpatrywanym wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia opisanych we wniosku zdarzeń.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Pana, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy.

Na niniejsze postanowienie, zgodnie z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej, Stronie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu.

Zażalenie wnosi się w terminie 7 dni od dnia otrzymania postanowienia.

Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.