D E C Y Z J A

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku działając na podstawie:

• art. 14 b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.);

w związku z rażącym naruszeniem prawa, zmienia z urzędu postanowienie Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku znak PV/443-349/IV/2005/JW z dnia 08 listopada 2005 r. w ten sposób, iż uznaje stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 05 sierpnia 2005 r. uzupełnionego pismem z dnia 08 września 2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie włączenia wartości cła zapłaconego przy odprawie celnej do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru od kontrahenta z kraju trzeciego, w sytuacji gdy odprawy celnej towaru sprowadzonego z Chin dokonuje agencja celna (działająca z upoważnienia i w imieniu Podatnika) w Hamburgu, a następnie towar jest przemieszczany do Polski - za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 05 sierpnia 2005r. Podatnik zwrócił się do Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji. Zapytanie dotyczyło zasadności włączenia wartości cła do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru, uprzednio importowanego z Chin, którego odprawy ostatecznej dokonano w Wolnym Porcie w Hamburgu, gdzie uiszczono cło. Na dokumencie odprawy celnej widnieje stawka VAT 0 %.

Odprawy celnej w Hamburgu dokonała agencja celna, która działała w imieniu i z upoważnienia Podatnika.

Pomimo, iż Podatnik dokonuje importu towarów, to bezpośrednio przy odprawie w Wolnym Porcie w Hamburgu nie płaci podatku VAT, a jedynie cło.

Importowane towary zostały objęte procedurą dopuszczenia do obrotu.

Według stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę wartość cła zapłaconego przy odprawie celnej towaru w Hamburgu winna zwiększyć wartość faktury wewnętrznej, wystawionej z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru.

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku postanowieniem znak PV/443-349/IV/2005/JW z dnia 08 listopada 2005r. uznał stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.

W uzasadnieniu Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku wskazał, iż zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

W ocenie Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku przemieszczenie, o którym mowa powyżej, ma być dokonywane przez podatnika podatku od wartości dodanej, a zatem przez podatnika, który prowadzi działalność w innym państwie członkowskim (z którego rozpoczyna się transport lub wysyłka), natomiast z treści złożonego wniosku nie wynika, aby Podatnik prowadził przedsiębiorstwo na terytorium Niemiec.

Wprawdzie poprzez dokonanie importu do innego państwa członkowskiego, polski podatnik staje się podatnikiem podatku od wartości dodanej z tytułu importu tych towarów, jednakże dalej przepis stanowi wyraźnie o przemieszczeniu towarów pozyskanych na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa.

Stąd też, zdaniem Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku, opisanej transakcji, polegającej na przemieszczeniu towarów pomiędzy państwami członkowskimi dokonanej wyłącznie przez polskiego podatnika (który nie jest podatnikiem podatku od wartości dodanej w innym państwie członkowskim), nie można uznać za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Mając powyższe na uwadze, Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdził, iż w przedmiotowej sprawie nie będą miały zastosowania przepisy art. 31 ustawy o VAT, dotyczące określenia podstawy opodatkowania w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku, biorąc pod uwagę przedstawiony w sprawie stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdza co następuje.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2. eksport towarów,
3. import towarów,
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Przemieszczenie towarów dokonywane przez Wnioskodawcę na terytorium Polski spełnia warunki powyższej definicji, gdyż towary są fizycznie wysyłane przez agencję celną działającą w Hamburgu w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy, pozostają one przez cały czas własnością Podatnika i są przemieszczane z innego państwa członkowskiego UE (Niemiec) na terytorium Polski. Ponadto Towary zostały zaimportowane w imieniu Wnioskodawcy do Niemiec w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa oraz mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika podatku od towarów i usług na terytorium kraju.

Biorąc powyższe pod uwagę, w przedmiotowej sprawie uznać należy, że przywiezienie do kraju towaru uprzednio zaimportowanego i dopuszczonego do obrotu na obszarze Unii Europejskiej (w Niemczech) będzie dla Spółki wewnątrzwspólnotowym nabyciem, co rodzi skutki w zakresie obowiązku rozliczenia w Polsce podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Zatem na podstawie przedstawionego przez Podatnika stanu faktycznego oraz powołanych powyżej przepisów prawa stwierdzić należy, iż przemieszczenie towarów (uprzednio zaimportowanych i odprawionych w Hamburgu) z Niemiec do Polski jest wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów i w związku z tym na podstawie art. 106 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług Podatnik ma obowiązek wystawienia faktury wewnętrznej i rozliczyć VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w Polsce.

Natomiast generalna zasada ustalania podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów została uregulowana przez ustawodawcę w art. 31 ustawy o VAT. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu jest to kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić.

Jednakże, stosownie do treści art. 31 ust. 2 ustawy o VAT, kwotę tą należy powiększyć o:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku;
2. wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.

W przypadku natomiast wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, które nie jest wykonywane za wynagrodzeniem, będąc zrównanym z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów za wynagrodzeniem ( w przypadku przemieszczania towarów należących do Podatnika w ramach jego przedsiębiorstwa), o którym mowa w art. 11 ustawy, podstawą opodatkowania jest cena nabycia tych towarów, a jeżeli cena nabycie nie istnieje, koszt ich wytworzenia. Także w tym przypadku podstawę opodatkowania podwyższa się o ewentualne podatki, cła, opłaty i inne należności płacone w związku z nabyciem towarów oraz wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia (art. 31 ust. 5).

Jak wynika z przedstawionego przez Podatnika stanu faktycznego w powiązaniu z powołanymi wyżej przepisami prawa transakcję polegającą na przemieszczeniu towarów z Niemiec do Polski, po uprzednim ich zaimportowaniu na terytorium Wspólnoty (Niemcy), mających służyć czynnościom wykonywanym przez Wnioskodawcę jako podatnika na terytorium kraju, zgodnie z art.11 ust. 1 ustawy o VAT należy traktować jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium Polski.

Zatem, wbrew stanowisku Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku, stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie będą miały zastosowanie przepisy art. 31 ustawy o podatku od towarów i usług, dotyczące określenia podstawy opodatkowania w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów, w szczególności art. 31 ust. 5 w związku z ust. 2 pkt 1, na podstawie których podstawa opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów obejmuje również cła płacone w związku z nabyciem towarów.

W świetle powyższego, w ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku, rozstrzygnięcie zawarte w przedmiotowym postanowieniu jest rażąco sprzeczne z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług. Takie działanie obliguje organ II instancji do podjęcia rozstrzygnięcia w oparciu o art. 14b § 5 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie bowiem z art. 14b § 2 w/w ustawy interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

W myśl art. 14b § 5 pkt 2 cyt. ustawy organ odwoławczy z urzędu w drodze decyzji zmienia albo uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli postanowienie rażąco narusza prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym także jeżeli niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów.