INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10.08.2012 r. (data wpływu 16.08.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie właściwej stawki podatku (pytanie nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16.08.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie właściwej stawki podatku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Działalność C. (dalej „Spółka”), największego operatora kin wielosalowych w Polsce, obejmuje przede wszystkim świadczenie usług wyświetlania/projekcji filmów. Spółka prowadzi również działalność gospodarczą w innych segmentach związanych z kinem, w tym w zakresie reklamy kinowej i sprzedaży towarów w barach kinowych. Sprzedaż dokonywana jest zarówno na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak również na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. W związku ze świadczeniem usług wyświetlania filmów, Spółka sprzedaje swoim klientom bilety uprawniające do obejrzenia danego filmu. Spółka wydaje również tzw. vouchery, które przed wybranym seansem mogą zostać przez klienta wymienione na bilety w kasie kina, uprawniające do obejrzenia wybranego przez klienta filmu. W myśl art. 19 ustawy z dnia 30 czerwca 2005r. o kinematografii (Dz.U. z 2005r., Nr 132, poz. 1111), Spółka, będąca podmiotem prowadzącym kina, dokonuje kwartalnych wpłat na rzecz Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej w wysokości 1,5% przychodu uzyskanego z tytułu wyświetlania filmów i reklam w kinie (przed podziałem z podmiotem prowadzącym dystrybucję). Spółka jest następcą prawnym spółki C (w dniu 30 września 2011 roku zostało zarejestrowane przekształcenie spółki C w spółkę komandytowo- akcyjną). Spółka jest czynnym podatnikiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym odpłatne świadczenie usługi wyświetlania filmów klientom Spółki po okazaniu biletów uprawniających do wstępu na dany seans filmowy (zakupionych bądź też otrzymanych w zamian za nabyty wcześniej voucher) podlega/podlegać będzie (w zaistniałym stanie faktycznym oraz w przyszłości) obniżonej stawce podatku VAT (obecnie 8%) jako usługa wymieniona w poz. 182 załącznika nr 3 do Ustawy VAT...
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym odpłatne świadczenie usługi wyświetlania filmów klientom Spółki po okazaniu biletów uprawniających do wstępu na dany seans filmowy (zakupionych bądź też otrzymanych w zamian za nabyty wcześniej voucher) podlega/podlegać będzie (w zaistniałym stanie faktycznym oraz w przyszłości) obniżonej stawce podatku VAT (obecnie 8%) jako usługa wymieniona w poz. 184 załącznika nr 3 do Ustawy VAT...
3. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym odpłatne świadczenie usługi wyświetlania filmów klientom Spółki po okazaniu biletów uprawniających do wstępu na dany seans filmowy (zakupionych bądź też otrzymanych w zamian za nabyty wcześniej voucher) podlega/podlegać będzie (w zaistniałym stanie faktycznym oraz w przyszłości) obniżonej stawce podatku VAT (obecnie 8%) jako usługa wymieniona w poz. 186 załącznika nr 3 do Ustawy VAT...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1)

W ocenie Spółki, odpłatne świadczenie usługi wyświetlania filmów klientom Spółki po okazaniu biletów uprawniających do wstępu na dany seans filmowy (zakupionych bądź też otrzymanych w zamian za nabyty wcześniej voucher) podlega/podlegać będzie (w zaistniałym stanie faktycznym oraz w przyszłości) obniżonej stawce podatku VAT (obecnie 8%) jako usługa wymieniona w poz. 182 załącznika nr 3 do Ustawy VAT.

Ad. 2)

W ocenie Spółki, odpłatne świadczenie usługi wyświetlania filmów klientom Spółki po okazaniu biletów uprawniających do wstępu na dany seans filmowy (zakupionych bądź też otrzymanych w zamian za nabyty wcześniej voucher) podlega/podlegać będzie (w zaistniałym stanie faktycznym oraz w przyszłości) obniżonej stawce podatku VAT (obecnie 8%) jako usługa wymieniona w poz. 184 załącznika nr 3 do Ustawy VAT.

Ad. 3)

W ocenie Spółki, odpłatne świadczenie usługi wyświetlania filmów klientom Spółki po okazaniu biletów uprawniających do wstępu na dany seans filmowy (zakupionych bądź też otrzymanych w zamian za nabyty wcześniej voucher) podlega/podlegać będzie (w zaistniałym stanie faktycznym oraz w przyszłości) obniżonej stawce podatku VAT (obecnie 8%) jako usługa wymieniona w poz. 186 załącznika nr 3 do Ustawy VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

I. Uwagi ogólne

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 41 ust. 2 Ustawy VAT „Dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Natomiast zgodnie z art. 146a Ustawy VAT: ,,W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f (...) stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%”.

W załączniku nr 3 („Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7%”) do Ustawy VAT, ustawodawca, w pozycjach 182, 184 i 186 wskazał następujące usługi, do których świadczenia znajduje zastosowanie obniżona stawka VAT (zgodnie z wyżej wymienionymi przepisami obecnie 8%):

• 182 - „ Usługi kulturalne i rozrywkowe - wyłącznie w zakresie wstępu: 2) do obiektów kulturalnych”
• 184 - „ Usługi bibliotek, archiwów, muzeów oraz pozostałe usługi w zakresie kultury - wyłącznie w zakresie wstępu”
• 186 - „Pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu.
  
  

Co istotne, wykazane powyżej usługi opodatkowane powinny być stawką 8% VAT, bez względu na symbol PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług).

II. Ad. 1)

1. Usługi kulturalne w zakresie wstępu do obiektów kulturalnych

Zdaniem Spółki usługi wyświetlania filmów świadczone przez nią w kinach stanowią niewątpliwie usługi kulturalne w zakresie wstępu do obiektów kulturalnych. Teza ta znajduje swoje uzasadnienie zarówno w unormowaniach prawnych, faktycznych działaniach administracji państwowej jak i szeroko pojętym piśmiennictwie.

Ustawa z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz.U. z 2012 r., Nr 406, tekst jednolity) definiuje działalność kulturalną jako „tworzenie, upowszechnianie i ochronę kultury” (art. 1 tejże ustawy).

W myśl art. 2 ww. ustawy, „Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury”. Działalność kulturalna może być prowadzona przez osoby prawne, osoby fizyczne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, należy jednoznacznie stwierdzić, iż jej działalność prowadzona w kinach, tj. wyświetlanie/upowszechnianie filmów, stanowi działalność kulturalną.

Powyższa teza znajduje także swoje potwierdzenie w treści ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz.U. z 2005 r., Nr 132, poz. 1111; dalej jako „ustawa o kinematografii), na podstawie której - jak Spółka wskazała w opisie stanu faktycznego - Spółka jest zobowiązana do dokonywania wpłat na rzecz Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej w wysokości 1,5% przychodu uzyskanego z tytułu wyświetlania filmów i reklam w kinie (przed podziałem z podmiotem prowadzącym dystrybucję).

Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o kinematografii „Państwo sprawuje mecenat nad działalnością w dziedzinie kinematografii, jako części kultury narodowej, polegający w szczególności na wspieraniu produkcji i promocji filmu, upowszechnianiu kultury filmowej oraz ochronie dziedzictwa kulturalnego w dziedzinie filmu.” Natomiast ust. 2 niniejszego artykułu stanowi: „Kinematografia obejmuje twórczość filmową, produkcję filmów, usługi filmowe, dystrybucję i rozpowszechnianie filmów, w tym działalność kin, upowszechnianie kultury filmowej, promocję polskiej twórczości filmowej oraz gromadzenie, ochronę i upowszechnianie zasobów sztuki filmowej”.

Wyżej wymienione unormowania wyraźnie wskazują, iż dystrybucja i rozpowszechnianie filmów, w tym działalność kin są elementem kinematografii, która to z kolei jest ważną częścią kultury narodowej. Należy również podkreślić, że dokonując wpłat finansujących działalność Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej Spółka dodatkowo - niejako obok swojej głównej działalności polegającej na wyświetlaniu filmów, która sama w sobie związana jest z szerzeniem kultury - wpływa na upowszechnianie kultury w Polsce. Polski Instytut Sztuki Filmowej realizuje bowiem zadania z zakresu polityki państwa w dziedzinie kinematografii, w tym między innymi poprzez: (I) wspieranie działań mających na celu tworzenie warunków powszechnego dostępu do dorobku polskiej, europejskiej i światowej sztuki filmowej oraz (II) dofinansowywanie przedsięwzięć z zakresu przygotowywania projektów filmowych, produkcji filmów, dystrybucji filmów i rozpowszechniania filmów, promocji polskiej twórczości filmowej i upowszechniania kultury filmowej itd.

Zgodnie z ustawą o kinematografii (art. 5 pkt 3 ustawy o kinematografii), kino to „miejsce i zespół urządzeń technicznych służących do publicznego wyświetlania filmu”. Niewątpliwie więc - w świetle powyższych unormowań - kino służy do rozpowszechniania kultury oraz jest obiektem kulturalnym.

Należy również wskazać, iż w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) ; w grupie 126 („Ogólnodostępne obiekty kulturalne, budynki o charakterze edukacyjnym, budynki szpitali i zakładów opieki medycznej oraz budynki kultury fizycznej”), klasa 1261 („Ogólnodostępne obiekty kulturalne”), obok sal koncertowych, opery, teatrów, domów kultury itd. wymienione zostały również kina. PKOB jasno wskazuje więc, iż kina stanowią obiekty kulturalne.

Ponadto, zgodnie z definicją zamieszczoną w Wikipedii (Źródło: http://pl.wikipedia.org/wikipedia.org/wiki/Infrastruktura_spo%C5%82eczna) „obiekty kulturalne” to: „biblioteki, kina, teatry, opery”, co jednoznacznie potwierdza, iż kino jest obiektem kulturalnym.

Powyższe fakty jednoznacznie wskazujące na ścisły związek prowadzenia działalności kinowej z kulturą zostają także potwierdzone poprzez działania faktyczne administracji państwowej. Przykładowo, Zarząd Województwa Wielkopolskiego, jako instytucja zarządzająca Wielkopolskim Regionalnym Programem Operacyjnym na lata 2007-2013 ogłosił nabór wniosków na dofinansowanie projektów ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego dla działania oznaczonego symbolem 6.2 „Rozwój kultury i zachowanie dziedzictwa kulturowego”. W ramach Niniejszego działania, o dofinansowanie projektu mogą ubiegać się między innymi jednostki prowadzące działalność w zakresie kin bez względu na formę organizacyjną, które zainteresowane są zakupem niezbędnego wyposażenia i sprzętu w celu przystosowania kin i sal kinowych do przejścia na cyfrowy system projekcji filmów. Celem działania jest poprawa dostępności mieszkańców Wielkopolski do usług kultury poprzez inwestycje w infrastrukturę i poprawę warunków funkcjonowania instytucji kultury, a także ochrona i zachowanie dziedzictwa kulturowego. Z tego jednoznacznie wynika, że rozwój kultury rozpatrywany jest także w odniesieniu do rozwoju kin, co dodatkowo potwierdza stanowisko Spółki, że usługi przez nią świadczone mieszczą się w kategorii usług kulturalnych czy też usług związanych z kulturą. Ponadto, działalność kinowa traktowana jest jako działalność związana z kulturą w szeroko pojętym piśmiennictwie. Na przykład w artykule „Kino jako nośnik kultury masowej” autorstwa Kamila Piwowarskiego <Źródło: http://www.......> wskazana została doniosła rola kina we współczesnym świecie: „Nie ulega wątpliwości, że kino jest dziedziną kultury, a więc częścią tego, co Stefan Czarnowski nazwał całokształtem zobiektywizowanych elementów dorobku społecznego. Według Kroebera, kultura to społeczne zwyczaje, narzędzia i sposoby myślenia. W tym kontekście nie tylko kino, ale i film, jeśli to pojęcie tożsame jest z pojęciem dzieła filmowego, jest kulturą. (...) Film to przede wszystkim odbicie stosunków ekonomicznych i społecznych, których echa przetrwały zwłaszcza w kulturze popularnej. Nie da się ukryć, że film przynależy do kultury masowej, tym samym spełnia funkcje katalizatora rozwoju życia społecznego. Można powiedzieć, że żadna sztuka nie należy do kultury w tak dużym stopniu jak film. Teoria Kroebera, który twierdzi, że kultura jest częścią natury, człowiek - zwierzęciem społecznym, a jego byt społeczny i kulturalny stanowią jedność, koresponduje ze sposobem istnienia dzieła filmowego. Film, dużo silniej niż inne sztuki, jest związany z naturą. Zgodnie z tą teorią film jest bardziej naturalną niż inne dziedziny kultury. Obok pojęcia „kultura” (którym obejmuje filozofię, religię i sztukę) Kroeber wymienia pojęcie „cywilizacja”, na które składają się nauka i technika. Kino zaczyna się właśnie od techniki, cała jego historia jest historią techniki filmowej.”

Podsumowując, nie ulega wątpliwości, iż:

1. Kino jest formą organizacyjną działalności kulturalnej,
2. Dystrybucja i rozpowszechnianie filmów, w tym działalność kin są elementem kinematografii, która to z kolei jest ważną częścią kultury narodowej,
3. Kino jest obiektem kulturalnym,
4. Rozwój kin utożsamiany jest z rozwojem kultury, służy on ochronie i zachowaniu dziedzictwa narodowego,
5. Kino i film (czyli de facto wyświetlanie filmów w kinie) są nieodzownym elementem kultury i ważnymi elementami edukacji kulturalnej,
6. Wyświetlanie filmów w kinie zaspokaja potrzeby kulturalne.
   
   

Zdaniem Spółki, powyższe jednoznacznie potwierdza jej stanowisko, iż odpłatne świadczenie usług wyświetlania filmów ma charakter usług kulturalnych, świadczonych w obiekcie kulturalnym, o których mowa w poz. 182 załącznika nr 3 do Ustawy VAT. Usługi te świadczone są jednocześnie w zakresie wstępu, co Spółka udowadnia poniżej.

2. Usługi w zakresie wstępu

Jak Spółka wskazała w opisie stanu faktycznego, celem umożliwienia skorzystania z usługi polegającej na wyświetlaniu filmu, klienci zobowiązani są do nabycia biletu (w tym także poprzez wymianę uprzednio nabytego vouchera na bilet). Bilet - według wyżej przytaczanego już Słownika Języka Polskiego PWN (tom 1, str. 155) to „kartka z odpowiednim nadrukiem wydającej ją instytucji, będąca dowodem uiszczenia opłaty przez nabywcę, uprawniająca do określonej, zwykle jednorazowej usługi”. W rozpatrywanej sytuacji bilet wydany klientowi w kasie kina uprawnia go do wstępu na wybrany przez niego seans filmowy, czyli skorzystania z prawa do uczestniczenia w projekcji filmu.

Wstęp jest natomiast definiowany przez Słownik Języka Polskiego PWN (tom III, str. 717) jako „możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś; dostęp, przystęp, wejście”.

Biorąc powyższe pod uwagę, odpłatne świadczenie usług wyświetlania filmów jest świadczeniem usług realizowanym w zakresie wstępu, ponieważ bilet wydany klientowi umożliwia wejście do sali kinowej oraz daje prawo do uczestniczenia w wyświetlaniu wybranego przez klienta filmu. W związku z tym, spełnia ono dyspozycję usług świadczonych „wyłącznie w zakresie wstępu”, o których mowa w poz. 182 Załącznika nr 3 Ustawy VAT.

3. Podsumowanie

Biorąc powyższe pod uwagę, należy jednoznacznie stwierdzić, iż prawidłowe jest stanowisko Spółki, że odpłatne świadczenie usługi wyświetlania filmów klientom Spółki po okazaniu biletów uprawniających do wstępu na dany seans filmowy (zakupionych bądź też otrzymanych w zamian za nabyty wcześniej voucher) podlega (w zaistniałym stanie faktycznym oraz w przyszłości) obniżonej stawce podatku VAT (obecnie 8%) jako usługa wymieniona w poz. 182 załącznika nr 3 do ustawy VAT.

III. Ad. 2)

1. Pozostałe usługi w zakresie kultury - wyłącznie w zakresie wstępu

Jak Spółka wyczerpująco wykazała w uzasadnieniu do pytania 1 powyżej, odpłatne świadczenie usługi wyświetlania filmów klientom Spółki stanowi nieodzownie usługi w zakresie kultury, które są ponadto świadczone w zakresie wstępu. W związku z tym należy jednoznacznie stwierdzić, iż prawidłowe jest stanowisko Spółki, że odpłatne świadczenie usługi wyświetlania filmów klientom Spółki po okazaniu biletów uprawniających do wstępu na dany seans filmowy (zakupionych bądź też otrzymanych w zamian za nabyty wcześniej voucher) podlega (w zaistniałym stanie faktycznym oraz w przyszłości) obniżonej stawce podatku VAT (obecnie 8%) jako usługa wymieniona w poz. 184 załącznika nr 3 do ustawy VAT.

IV. Ad.3)

1. Usługi w zakresie rekreacji — wyłącznie w zakresie wstępu

Zgodnie z definicją przedstawioną w „Słownik Języka Polskiego PWN”, Wydawnictwo Naukowe PWN, pod red. prof. Mieczysława Szymczaka Warszawa 1998 r. (tom III, str. 37) rekreacja to „odpoczynek, wytchnienie, rozrywka”. Rozrywka natomiast jest definiowana (tom III, str. 108) jako „to co służy odprężeniu, odpoczynkowi, co uprzyjemnia czas, bawi, rozwesela; przyjemność połączona z wypoczynkiem, zabawa”.

Niewątpliwie obejrzenie filmu w kinie spełnia funkcję rekreacyjną oraz rozrywkową. Kino określane jest często jako tzw. „rekreacja szklanego ekranu”. Jest ono jedną ze znakomitych form spędzania wolnego czasu. Rekreacja poprzez oglądanie filmów rozwija naszą wiedzę o samym kinie, świecie, kulturze. Oczywiście, wybierając kinematografię, możemy zdecydować się na wyjście do kina lub oglądanie filmów w domu w telewizji lub na DVD. Faktyczną rekreacją jest jednak wyjście do kina, ponieważ wiąże się z samym wyjściem z domu. Dzięki wyjściu do kina nie musimy oglądać filmu w kawałkach, przerywanego przez reklamy, które wielokrotnie potrafią zepsuć nawet najlepszą atmosferę oglądania filmu w telewizji. Ponadto, w kinie możemy się całkowicie oddać wyświetlanemu obrazowi. Rekreacja w kinie nie wymaga również zaangażowania istotnych środków finansowych, dlatego też na całym świecie taka forma spędzania wolnego czasu, odpoczynku i regeneracji jest bardzo popularna. Jedną z funkcji rekreacji jest funkcja rozrywkowa (co znajduje swoje odzwierciedlenie także w definicji słownikowej „rekreacji”), charakteryzująca się dobrą zabawą, miłym spędzaniem czasu wolnego w odpowiednim towarzystwie. Film może być traktowany zarówno jako rodzaj sztuki, jak i jeden z działów przemysłu rozrywkowego, przy czym ścisłe rozgraniczenie filmów na „artystyczne” i „komercyjne” jest często bardzo trudne do przeprowadzenia, gdyż oba te elementy - czysto rozrywkowy i czysto artystyczny - w wielu produkcjach są z sobą przemieszane. Z uwagi na to, kino we współczesnym znaczeniu to nie tylko kultura, ale także rozrywka i rekreacja.

Biorąc pod uwagę powyższe, usługi wyświetlania filmów spełniają również funkcję rekreacyjną, do której referuje się poz. 186 załącznika numer 3 do Ustawy VAT. Ponadto, jak Spółka wykazała w uzasadnieniu jej stanowiska do pytania nr 1 powyżej (punkt II.2), powyższe usługi świadczone są w zakresie wstępu.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy jednoznacznie stwierdzić, iż prawidłowe jest stanowisko Spółki, że odpłatne świadczenie usługi wyświetlania filmów klientom Spółki po okazaniu biletów uprawniających do wstępu na dany seans filmowy (zakupionych bądź też otrzymanych w zamian za nabyty wcześniej voucher) podlega (w zaistniałym stanie faktycznym oraz w przyszłości) obniżonej stawce podatku VAT (obecnie 8%) jako usługa wymieniona w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o którym mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Załącznik nr 3 do ustawy o VAT zawiera zatem wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%.

W pozycji 182 załącznika wymienione zostały, bez względu na symbol PKWiU „Usługi kulturalne i rozrywkowe - wyłącznie w zakresie wstępu:

1. na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe,
2. do obiektów kulturalnych”.
   
   

Z powyższego wynika, iż opodatkowaniu stawką podatku VAT w wys. 8% podlegają m.in. usługi kulturalne w zakresie wstępu do obiektów kulturalnych.

Z wniosku wynika, iż działalność Spółki obejmuje przede wszystkim świadczenie usług wyświetlania/projekcji filmów. W związku ze świadczeniem usług wyświetlania filmów, Spółka sprzedaje swoim klientom bilety uprawniające do obejrzenia danego filmu. Spółka wydaje również tzw. vouchery, które przed wybranym seansem mogą zostać przez klienta wymienione na bilety w kasie kina, uprawniające do obejrzenia wybranego przez klienta filmu. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT.

Zdaniem Spółki, świadczone przez nią usługi podlegają opodatkowaniu według preferencyjnej stawki podatku jako usługi wymienione w ww. pozycji załącznika do ustawy o VAT.

Dla oceny, czy przedmiotowe usługi spełniają warunki do uznania ich za usługi, o których mowa w poz. 182 ww. załącznika należy wykazać, że są to usługi kulturalne, a także że są usługami w zakresie wstępu do obiektów kulturalnych.

Wskazana pozycja załącznika obejmuje usługi kulturalne i rozrywkowe bez względu na symbol PKWiU. Należy zatem stwierdzić, iż każda usługa z grupy usług sklasyfikowanych w PKWiU jako usługi „kulturalne i rozrywkowe” – po spełnieniu dodatkowych warunków określonych w poz. 182 załącznika – korzysta z preferencyjnej stawki podatku VAT.

W opinii tut. Organu, w kontekście ww. usług uznać należy, iż kino jest obiektem kulturalnym.

Zgodnie bowiem z art. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j. Dz.U. z 2012r. poz. 406) działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

W myśl art. 2 ww. ustawy, formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury.

Działalność kulturalną mogą prowadzić osoby prawne, osoby fizyczne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej.

Ponadto zasadne jest również odniesienie do ustawy z dnia 30 czerwca 2005r. o kinematografii (Dz.U. Nr 132, poz. 1111 ze zm.). Art. 3 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż państwo sprawuje mecenat nad działalnością w dziedzinie kinematografii, jako części kultury narodowej, polegający w szczególności na wspieraniu produkcji i promocji filmu, upowszechnianiu kultury filmowej oraz ochronie dziedzictwa kulturalnego w dziedzinie filmu.

Ponadto kinematografia obejmuje twórczość filmową, produkcję filmów, usługi filmowe, dystrybucję i rozpowszechnianie filmów, w tym działalność kin, upowszechnianie kultury filmowej, promocję polskiej twórczości filmowej oraz gromadzenie, ochronę i upowszechnianie zasobów sztuki filmowej (art. 3 ust. 2 ustawy).

Na podstawie powołanych wyżej przepisów zgodzić należy się ze stwierdzeniem, iż kinematografia jest częścią kultury narodowej. Elementem kinematografii jest dystrybucja i rozpowszechnianie filmów, w tym działalność kin. Zatem działalność kin w zakresie dystrybucji, wyświetlania i rozpowszechniania filmów niewątpliwie stanowi działalność kulturalną.

Ponadto trafnie wskazuje Spółka, iż kina sklasyfikowane zostały w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz.U. Nr 12, poz. 1316) - w grupie 126 („Ogólnodostępne obiekty kulturalne, budynki o charakterze edukacyjnym, budynki szpitali i zakładów opieki medycznej oraz budynki kultury fizycznej”), w klasie 1261 („Ogólnodostępne obiekty kulturalne”).

Uwzględniając powyższe okoliczności należy stwierdzić, że kino stanowi obiekt kulturalny, Spółka wykonuje zatem usługi związane z działalnością obiektów kulturalnych, a te z kolei są częścią usług kulturalnych i rozrywkowych, o których mowa w poz. 182 załącznika nr 3 do ustawy o VAT. Spełniona została więc pierwsza przesłanka pozwalająca uznać usługi Spółki za usługi, o których mowa w poz. 182 ww. załącznika – świadczone usługi stanowią „usługi kulturalne i rozrywkowe”.

Jak wcześniej wskazano kino jest obiektem kulturalnym, a ponadto z wniosku wynika, że Spółka sprzedaje swoim klientom bilety wstępu do kina, uprawniające do obejrzenia danego filmu. W przedmiotowej sprawie spełnione są zatem również pozostałe warunki pozwalające uznać usługi Spółki za usługi, o których mowa w poz. 182 ww. załącznika.

Podsumowując świadczone przez Spółkę usługi wyświetlania filmów po okazaniu biletów uprawniających do wstępu na dany seans filmowy są usługami, o których mowa w poz. 182 załącznika nr 3 do ustawy o VAT. Usługi te podlegają zatem do dnia 31 grudnia 2013r. opodatkowaniu podatkiem VAT według preferencyjnej stawki w wysokości 8% na podstawie art. 146a pkt 2 ustawy o VAT.

Stanowisko Spółki należało zatem uznać za prawidłowe.

Należy jednocześnie podkreślić, iż w przedmiotowej interpretacji stanowisko Wnioskodawcy uznane zostało za prawidłowe z uwagi na spełnienie przez świadczone usługi warunków, o których mowa w poz. 182 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, których dotyczyło pytanie nr 1 zadane we wniosku. Z uwagi na powyższe kwestia możliwości stosowania preferencyjnej stawki podatku na podstawie pozycji 184 i 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT nie była przedmiotem niniejszej interpretacji. Ponieważ świadczone przez Spółkę usługi są usługami, o których mowa w poz. 182 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, odpowiedź na pytania nr 2 i 3 zadane we wniosku stała się bezprzedmiotowa.

Ponadto, ponieważ złożony wniosek dotyczy jednego stanu faktycznego oraz jednego zdarzenia przyszłego opłata należna za wydanie interpretacji wynosi 80 zł. Wnioskodawca dokonał w dniu 10.08.2012r. opłaty za wydanie interpretacji w wys. 120 zł. W związku z powyższym kwota 40 zł stanowi nadpłatę i zostanie zwrócona na rachunek, z którego została dokonana, zgodnie z art. 14f ustawy Ordynacja podatkowa oraz z § 18 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 grudnia 2010 r. w sprawie sposobu prowadzenia gospodarki finansowej jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych ( Dz. U. z 2010 r. Nr 241 poz. 1616).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.