Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, w związku z wnioskiem z dnia 11.04.2006 r. (wpływ do tut. Urzędu 13.04.2006 r.),

postanawia

uznać stanowisko Podatnika, w zakresie w jakim dotyczy ono rozliczania współczynnika za rok 2005 w stosunku do środka trwałego, którego zaprzestano wykorzystywać, za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Stan faktyczny został przedstawiony we wniosku w sposób następujący: cyt. ,,Spółka w maju 2005 r. połączyła się z innym podmiotem gospodarczym. W związku z połączeniem podmiotów w miesiącu czerwcu zaprzestano wykorzystywania środka trwałego, który w podmiocie przejętym został zakupiony w roku 2004, a naliczony podatek VAT podlegał rozliczeniu proporcją. Spółka ma wątpliwości w jaki sposób dokonać rozliczenia współczynnika za rok 2005 w stosunku do tego środka.

Według Wnioskodawcy, cyt. ,,w odniesieniu do zaprzestania wykorzystywania środka trwałego w ciągu roku (...), naliczony podatek VAT przypadający do odliczenia winien zostać rozliczony proporcjonalnie do okresu wykorzystywania tego środka w ciągu roku".

Odnosząc się do opisanego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uzasadnia swoje stanowisko jak niżej.

W przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału), o których mowa w art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług /Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm./ - zwanej dalej ustawą VAT - korekta określona w art. 91 ust. 1-8 ww. ustawy jest dokonywana odpowiednio przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zakładu (oddziału) (art. 91 ust. 9 ustawy VAT). Z przepisu art. 91 ust. 7 ustawy VAT wynika, że w przypadku gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę (np. odliczenie w części), a następnie gdy zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi, przepisy art. 91 ust. 1-5 stosuje się odpowiednio. Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 powyższej ustawy, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9 ustawy VAT, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 ustawy VAT lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, dla zakończonego roku podatkowego. W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym, są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1 (a więc korekty rocznej, dokonanej na podstawie proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 ustawy VAT), podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat a w przypadku nieruchomości - w ciągu 10 lat, licząc począwszy od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości - jednej dziesiątej, kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu (art. 91 ust. 2 ustawy VAT). W myśl art. 90 ust. 3 ustawy VAT proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Korekty, o której mowa w art. 91 ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty (art. 91 ust. 3 ww. ustawy). Mając na uwadze, że korekta dokonywana jest za poszczególne lata podatkowe oraz, że nie ma możliwości liczenia proporcji ostatecznej dla części roku podatkowego, należy uznać, że niezależnie od tego, w którym momencie roku podatkowego następuje zmiana przeznaczenia środka trwałego, pozostałym okresem korekty są lata podatkowe. Ponadto w ust. 4 ww. artykułu ustawodawca postanowił, że w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów, o których mowa w ust. 2, uważa się, że towary te są nadal używane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty. Zgodnie z ust. 5 wyżej cytowanego artykułu, korekta po sprzedaży, o której mowa w ust. 4, powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Mając na uwadze fakt, że zgodnie z art. 91 ust. 2 podatnik nie ma możliwości liczenia proporcji ostatecznej dla części roku podatkowego, również w przypadku o którym mowa w ust. 4, niezależnie od tego w którym momencie roku podatkowego następuje zbycie, pozostałym okresem korekty są lata podatkowe. Jak wynika z powyższego ustawodawca nie przewidział możliwości dokonywania korekty ostatecznej proporcjonalnie do okresu wykorzystywania tego środka w ciągu roku - okres rozliczeniowy do korekty podatku naliczonego należy liczyć w latach. Ponadto Minister Finansów nie określił w drodze rozporządzenia (do czego jest upoważniony na mocy art. 91 ust. 11 ustawy VAT), innych niż wymienione w ust. 1-9, warunków dokonywania korekt związanych z odliczeniem kwoty podatku naliczonego.