Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie uznania za koszt uzyskania przychodu odsetek i prowizji od przejętych kredytów w oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku.

Pismem z dnia 20.03.2006 r. (data wpływu 24.03.2006 r.) Spółka wystąpiła z pytaniem:
Czy odsetki i prowizje płacone do banku od momentu przejęcia kredytów stanowią koszt uzyskania przychodu ?
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w 2004 r. aktem notarialnym została zawarta umowa sprzedaży pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką XXX Na mocy niniejszej umowy Spółka-wnioskodawca kupiła nieruchomości za cenę netto 18.000.000,00 zł (brutto 21.960.000,00 zł) i zobowiązana została do zapłaty za nabyte środki trwałe bezpośrednio do banku, w wyniku zaciągniętych w tym banku kredytów przez Spółkę XXX. Spłata kredytów następowała zgodnie z harmonogramem spłat umów kredytowych, a Wnioskodawca był ich poręczycielem. W celu ostatecznego rozliczenia transakcji nabycia nieruchomości w 2005 r. Wnioskodawca na mocy umowy przejęcia długu stał się stroną wszystkich umów kredytowych (dwóch wyrażonych w PLN, a dwóch w EUR).,Na dzień przejęcia długu zobowiązanie Wnioskodawcy wobec Spółki XXX z tytułu nabytych nieruchomości wynosiło 11.740.739,35 zł, natomiast wartość przejętych kredytów wraz z odsetkami naliczonymi na dzień 10.10.2005 r. (przeliczając kredyty w EUR wg kursu historycznego tj. z dnia uruchomienia kredytu ) wyniosła 15.487.813,50 zł. Dodatkowo zostało zawarte porozumienie pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką XXX na kompensatę pozostałego zobowiązania z tytułu nabycia nieruchomości oraz należności powstałej w skutek umowy przejęcia długu.
Wg stanowiska Spółki odsetki od kredytu płacone od momentu zawarcia umowy przejęcia długu powinny stanowić koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W przypadku braku możliwości zawarcia umowy przejęcia długu Wnioskodawca musiałby zaciągnąć kredyt na spłatę zobowiązania wobec Spółki XXX co również wiązałoby się z zapłatą odsetek i prowizji, a nieruchomości te są bezpośrednio wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej.

Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi informuje, że na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztem uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:
a) nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
b) nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
c) ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych
- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.
Stosownie do treści:

• art. 16 ust. 1 pkt 11 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów);
• art. 16 ust. 1 pkt 12 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji;
• art. 16g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia, za którą stosownie do ust. 3 tego artykułu uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca spłacał kredyty regulując w ten sposób zobowiązanie wobec Spółki XXX za nabyte nieruchomości, co oznacza że przejęte kredyty zostały przeznaczone na zakup środków trwałych.
W ocenie tutejszego organu podatkowego odsetki i prowizje od przejętych przez Spółkę kredytów naliczone do dnia przekazania tych środków trwałych do używania nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z art. 16 ust. 1 pkt 12, bowiem stosownie do art. 16g ust. 3 powiększać będą wartość początkową zakupionych nieruchomości. Natomiast odsetki i prowizje zapłacone do banku od dnia przyjęcia tych środków trwałych do używania w oparciu o art. 15 ust. 1 ww. ustawy stanowić będą koszty uzyskania przychodów Spółki. Uznając za nieprawidłowe stanowisko Spółki zaprezentowane we wniosku Spółki, tutejszy organ podatkowy orzekł jak w sentencji.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia. Interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia na podstawie art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej.