POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005 r. Dz.U. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w związku ze złożonym przez XXXXX XXXXXXX - NIP XXX-XXX-XX-XX w dniu 06 czerwca 2006 r. (uzupełnionym w dniu 04 lipca 2006 roku) wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczącego dokumentowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Mińsku Mazowieckim uznaje przedstawione we wniosku stanowisko - za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Dnia 06 czerwca 2006 roku wpłynął wniosek XXXXXXX XXXXXXXX- NIP XXX-XXX-XX-XX (uzupełnionym w dniu 04 lipca 2006 roku) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczącego dokumentowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Stan faktyczny zaprezentowany przez pytającego;

Wnioskujący jest odbiorcą tworzywa z firmy belgijskiej zidentyfikowanej jako podatnik VAT pod belgijskim numerem identyfikacyjnym. W transakcji brał udział pośrednik przekazujący zamówienia zidentyfikowany pod numerem polskim. Belgijski dostawca zafakturował dostawę na pośrednika a następnie wystawił CREDIT NOTE w dniu 02.05.2006 roku, która anulowała INVOICE (fakturę pierwotną) z 31.01.2006 roku. W ślad za tym dostawca belgijski wystosował DEBIT NOTE, w której wskazał jako odbiorcę firmę Wnioskującego. Dokonana w maju 2006 roku dostawa została, jak podaje Wnioskujący potwierdzona dokumentem o nazwie DEBIT NOTE. Faktury Wnioskujący nie otrzymał. Przedstawiając swoje stanowisko XXXXXXX XXXXXXXX uznaje, że posiadana CREDIT NOTE stanowi dowód dla rozliczenia podatku od towarów i usług.

Tutejszy organ podatkowy działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa ( tekst jednolity z 2005r. Dz.U. Nr 8, poz. 60 ze zm.) udziela pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie przedstawionej w w/w wniosku.

Zgodnie z definicją określoną art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - zwanej dalej ustawą o podatku od towarów usług - przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy.Stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług z wewnątrzwspólnotowym nabyciem mamy do czynienia tylko wtedy gdy:- nabywcą towarów jest polski podatnik podatku od towarów i usług, lub podatnik podatkuod wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika,- dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem podatku od towarów i usług, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Dla określenia więc czy dana czynność - której wynikiem jest przywóz towarów z innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej - powoduje zaistnienie konsekwencji właściwych dla wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, konieczne jest zweryfikowanie, czy dostawcą towarów jest podmiot wykonujący czynności podlegające opodatkowaniu (w praktyce podmiot zarejestrowany w dowolnym państwie członkowskim dla podatku VAT).Jeśli więc powyższe warunki zostaną spełnione przez obie strony uczestniczące w transakcji, to można uznać, iż wystąpiło wewnątrzwspólnotowe nabycie.

W ustawie o podatku od towarów i usług nie zostały określone warunki dokumentacyjne towarzyszące wewnątrzwspólnotowemu nabyciu towarów, z wyjątkiem obowiązku wystawienia faktury wewnętrznej zgodnie z art.106 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Należy podkreślić, że opisana we wniosku sytuacja faktyczna wymaga także oceny na gruncie prawa cywilnego i ewentualnego jej rozpoznania jako transakcji zakupu. Dowodami potwierdzającym prawo do rozporządzania towarem jak właściciel mogą być dokumenty jednoznacznie potwierdzające, że sprzedaż w rozumieniu art. 535 kodeksu cywilnego miała miejsce - przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Ocena zdarzenia na gruncie prawa cywilnego nie należy do właściwości rzeczowej organu podatkowego.

Zdaniem tutejszego organu podatkowego w świetle ustawy o podatku od towarów i usług - obowiązek podatkowy oraz prawo do podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów wynika z określonych stanów faktycznych spełniających warunki wymienione w art. 9 ustawy o podatku od towarów i usług.Dokument otrzymany od kontrahenta sam w sobie nie przesądza o obowiązku podatkowym i nie stanowi podstawy do rozliczenia VAT.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Stosownie do art.14b § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005r. Dz.U. Nr 8, poz. 60 ze zm.) interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na postanowienie niniejsze służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. - art. 14a § 4 oraz art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej.