POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 4 w związku z art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 27.03.2006 r

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Na mocy dwóch umów pożyczek zawartych w dniu 26 maja 2004 r. oraz w dniu 23 listopada 2004 r., S spółka akcyjna uproszczona, z siedzibą we Francji udzieliła Spółce C Sp. z o.o. dwóch pożyczek w walucie obcej (EURO), na łączną kwotę 1.500.000 EURO. Zgodnie z zawartymi umowami, obie pożyczki zostały udzielone w EURO a ich spłata ma nastąpić również w EURO. Obie pożyczki zostały udzielone przez Spółkę S w celu częściowego sfinansowania prowadzonej przez Spółkę C inwestycji, polegającej na budowie budynku biurowego w Warszawie. W dniu 14 stycznia 2005 r. Spółka C dokonała częściowej spłaty zobowiązania wynikającego z ww. umów pożyczek (kwota spłaconego kapitału wynosiła 220.000 EURO). W dniu 20 października 2005 r., zostało zawarte porozumienie pomiędzy Spółką C, Spółką S oraz Spółką I Sp. z o.o., z siedzibą w Niemczech. Na mocy tego porozumienia Spółka S oraz Spółka C dokonały zmiany waluty (przewalutowania) pozostałej do spłacenia części otrzymanych pożyczek wraz z naliczonymi odsetkami. Przewalutowanie polegało na przeliczeniu kwoty kapitału oraz odsetek wyrażonych w EURO na kwoty wyrażone w PLN przy zastosowaniu kursu średniego EURO opublikowanego przez Narodowy Bank Polski w dniu zawarcia porozumienia, czyli w dniu 20 października 2005 r. Dokonanie przewalutowania spowodowało ujawnienie dodatnich różnic kursowych (kursy EURO z dnia otrzymania poszczególnych wpłat z tytułu pożyczek są wyższe niż kursy EURO z dnia przewalutowania). W efekcie, suma zobowiązań Spółki C wyrażona w złotych polskich po dokonaniu przewalutowania uległa zmniejszeniu w porównaniu do kwoty tych zobowiązań przeliczonych na walutę polską z dnia otrzymania poszczególnych wpłat z tytułu obu pożyczek.

Dokonanie przewalutowania spowodowało ujawnienie dodatnich różnic kursowych (kursy EURO z dnia otrzymania poszczególnych wpłat z tytułu pożyczek są wyższe niż kursy EURO z dnia przewalutowania). W efekcie, suma zobowiązań Spółki CIRRUS wyrażona w złotych polskich po dokonaniu przewalutowania uległa zmniejszeniu w porównaniu do kwoty tych zobowiązań przeliczonych na walutę polską z dnia otrzymania poszczególnych wpłat z tytułu obu pożyczek.

Ponadto, na mocy ww. porozumienia Spółka I wstąpiła w prawa i obowiązki Spółki S, które wynikają z zawartych umów pożyczek z dnia 26 maja 2004 r. oraz z dnia 23 listopada 2004 r.. W konsekwencji, na skutek zawartego porozumienia Spółka C jest zobowiązana do spłaty pożyczek w walucie polskiej wraz z odsetkami na rzecz Spółki I. Mając na uwadze powyższy stan faktyczny Spółka C jest zainteresowana uzyskaniem odpowiedzi na postawione pytania:

Czy zmiana waluty (przewalutowanie) zobowiązań z tytułu pożyczek zaciągniętych przez Spółkę w EURO na walutę polską powoduje wystąpienie różnic kursowych w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?Jeżeli odpowiedź na powyższe pytanie jest twierdząca, to czy różnice kursowe ujawnione przy przewalutowaniu zobowiązań z tytułu pożyczek mają wpływ na wartość początkową środka trwałego (powodują zmniejszenie lub zwiększenie jego wartości), jeżeli pożyczki zostały zaciągnięte na sfinansowanie budowy środka trwałego?

Zdaniem Spółki czynność polegająca na zmianie waluty w jakiej wyrażone jest zobowiązanie z tytułu zaciągniętych pożyczek z EURO na walutę polską nie powoduje wystąpienia różnic kursowych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r. , Nr 54, poz. 654 ze zm.).Mając na uwadze przepisy art. 12 ust. 1 , 2a i 3 oraz art. 15 ust. 1 ustawy Spółka uważa, że różnice kursowe zmniejszające lub zwiększające przychody lub koszty podatkowe mają charakter kasowy, co oznacza, że powstają wyłącznie w przypadku faktycznego transferu waluty, co w przedstawionym stanie faktycznym nie miało miejsca, gdyż Spółka nie dokonała transferu waluty w celu spłaty pożyczek. W konsekwencji przewalutowania Spółka będzie zobowiązana spłacić kwoty wyrażone w złotych polskich i w momencie spłaty rat kapitałowych oraz odsetkowych nie będą powstawały różnice kursowe na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto Spółka zauważa, iż w przedstawionym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 12 ustawy. W przypadku przewalutowania pożyczek zaciągniętych na cele inwestycyjne, w związku z brakiem faktycznej zapłaty w walucie, operacja ta nie powoduje zmniejszenia lub zwiększenia wartości początkowej środka trwałego, który jest finansowany przez pożyczki. W przypadku gdyby w omawianym stanie faktycznym doszło do spłaty zaciągniętych pożyczek w walucie obcej, wpływ na rozliczenie podatkowe Spółki miałby różnice kursowe ustalone od wartości pożyczek. Jednakże, w związku z art. 16 ust. 1 pkt 12 ustawy, powstałe różnice kursowe miałyby wpływ na wartość środka trwałego chyba, że spłata pożyczek nastąpiłaby po oddaniu środka trwałego do używania.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego po zapoznaniu się z przedstawionym stanem faktycznym zauważa co następuje:

W opinii tutejszego organu przedstawione stanowisko Podatnika jest prawidłowe gdyż przewalutowanie pożyczki nie wyczerpuje dyspozycji przepisów art. 12 ust. 1 pkt 1 ust.2 i ust. 3 oraz art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami są również różnice kursowe. Zaś art. 12 ust. 3 ustawy stanowi, że jeśli przychody wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, przychody te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodów, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał uzyskujący przychód, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia uzyskania przychodu. Jednocześnie, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża się o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego korzystał ponoszący koszt, oraz zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Powołane powyżej przepisy uznają prawo do obniżenia lub podwyższenia przychodów i kosztów uzyskania przychodów o różnice wynikające z różnych kursów walut, ogłaszanych przez NBP i bank, z którego usług korzysta osoba uzyskująca przychód lub ponosząca koszt, w dniu otrzymania należności i odpowiednio zapłaty zobowiązania. Przewalutowanie pożyczki jest związane z operacjami finansowymi, skutkującymi w kasowym ujęciu, utratą lub wzrostem wartości waluty w wyniku zmian kursów natomiast różnice kursowe powstają jedynie w przypadku płatności dokonywanych drogą faktycznych transferów pieniężnych. Rozliczenie podatkowe obejmuje jedynie różnice kursowe zrealizowane, co oznacza, że różnice kursowe z tytułu różnych kursów walut mogą być uwzględnione w przychodach (kosztach uzyskania przychodów) dopiero wówczas, gdy nastąpi faktyczna zapłata za sprzedany (nabyty) towar lub usługę.

Z chwilą przewalutowania pożyczki powstaje różnica pomiędzy wartością pożyczki udzielonej w walucie obcej, a wartością tej pożyczki wyrażonej w złotych polskich, która nie jest różnicą kursową w rozumieniu prawa podatkowego. Różnice kursowe w rozumieniu prawa podatkowego mogłyby powstać przy spłacie kredytu dewizowego, gdy wynik przeliczenia na złote byłby różny ze względu na wahania kursów walutowych w czasie. Sama czynność zmiany waluty, w której zostaje wyrażony kredyt, nie zmienia faktu, że kredyt pozostaje kredytem pomimo, że w wyniku przewalutowania mogą powstać różnice pomiędzy kwotą otrzymanego kredytu a kwotą kredytu do spłaty. Jednak różnice te nie są różnicami kursowymi w rozumieniu podatkowym.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie przewalutowanie pożyczki nie powoduje powstania różnic kursowych w rozumieniu prawa podatkowego.

Wątpliwości Spółki budzi również zastosowanie przepisu art. 16 ust. 1 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tutejszy organ zgadza się ze stanowiskiem Spółki, że przewalutowanie nie powoduje zmniejszenia lub zwiększenia wartości początkowej środka trwałego, który jest finansowany poprzez pożyczki. Jak wspomniano powyżej przy przewalutowaniu nie mamy do czynienia z różnicami kursowymi w rozumieniu prawa podatkowego w konsekwencji nie są to różnice, które będą zwiększały wartość środka trwałego.

Ewentualne zwiększenie wartości początkowej środka trwałego dotyczy wyłącznie różnic kursowych zrealizowanych, tj. dotyczących rat kredytu (pożyczki) zaciągniętego w walucie obcej i spłacanego w takiej samej walucie przed oddaniem środka trwałego. Natomiast różnice kursowe powstałe przy spłacie rat kredytu walutowego po oddaniu środka trwałego zwiększają lub zmniejszają koszty uzyskania przychodów.