POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 4 w związku z art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 13.03.2006 r. (wpłynęło do tut. urzędu 14.03.2006 r.)

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za prawidłowe.

UZASADNIENIE

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka w związku z zawieranymi umowami leasingu środków trwałych posiada wierzytelności od leasingobiorców. W miesiącu lutym 2006 r. Zarząd Spółki na wniosek Działu Windykacji podjął uchwałę NR 8/2006 o spisaniu należności od konkretnych leasingobiorców w ciężar rezerw. Wierzytelności te były uznane za przychody należne. Rezerwy na te należności Spółka utworzyła we wcześniejszych latach i zaliczyła do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Uchwała o spisaniu należności została podjęta na podstawie postanowień komorników sądowych o umorzeniu postępowania wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji. Część ww. postanowień komorników została sporządzona w roku 2005 a część w roku 2006.

Podatnik zwraca się z wnioskiem o potwierdzenie przedstawionych poniżej założeń dotyczących uznawania odpisanych wierzytelności nieściągalnych za koszt uzyskania przychodu.

Spółka stoi na stanowisku, iż zgodnie z art. 16 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) ma prawo na podstawie postanowień o nieściągalności, uznanych przez wierzycieli jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanych przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, zaliczyć spisane wierzytelności w koszty uzyskania przychodu. Wnioskodawca uważa, iż ma prawo w całości uznać spisane w miesiącu lutym 2006 r. wierzytelności w koszty uzyskania przychodów.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego po zapoznaniu się z przedstawionym stanem faktycznym zauważa co następuje:

Spółka powzięła wiadomość o bezskuteczności egzekucji w stosunku do swoich wierzytelności i zamierza zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z kolei art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a cyt. ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w art. 16 ust. 2. Zatem, podatnicy mogą zaliczać do kosztów podatkowych wierzytelności odpisane jako nieściągalne w przypadku, gdy zostały one zarachowane jako przychody należne, zaś ich nieściągalność została udokumentowana w określony sposób, oraz nie uległy one przedawnieniu.Natomiast z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wierzytelności Spółki zostały zarachowane jako przychody należne.

Zgodnie z art. 16 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za wierzytelności, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 25, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana: 1) postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo, 2) postanowieniem sądu o: a) oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, lub b) umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność wymieniona pod lit. a), lub c) ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo 3) protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.

Wymieniony katalog udokumentowania wierzytelności jako nieściągalnej jest katalogiem zamkniętym i w sposób bardzo precyzyjny określa rodzaj dokumentów które dokumentują nieściągalność wierzytelności aby takowa mogła być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Aby zatem można było zaliczyć nieściągalne wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów, muszą być one udokumentowane zgodnie z przepisem art. 16 ust.2 ustawy.

Normujący postępowanie egzekucyjne Kodeks postępowania cywilnego nie zna - jako odrębnego typu kategorii - postanowień o nieściągalności. Przyjmuje się jednak, że "postanowienie o nieściągalności" w rozumieniu przepisów podatkowych, to takie postanowienie, z którego treści w sposób jednoznaczny wynika, że dłużnik nie ma majątku, z którego mogłaby być egzekwowana wierzytelność. Stosowne postanowienie o nieściągalności musi być również uznane przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu. Sytuacja taka zachodzi wówczas, gdy wierzyciel istotnie zgadza się, że dłużnik nie ma majątku zdatnego do wyegzekwowania z niego wierzytelności i w związku z tym nie podejmuje dalszych kroków egzekucyjnych. Po spełnieniu wyżej przedstawionych przesłanek Spółka będzie mogła zaliczyć wierzytelności odpisane jako nieściągalne do kosztów uzyskania przychodów.

Jednakże zapytanie nie dotyczy merytorycznej zasadności uznania wierzytelności za nieściągalne w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 25 w związku z art. 16 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - dlatego zagadnienie to nie jest przedmiotem udzielonej interpretacji, lecz momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieściągalnych wierzytelności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają precyzyjnie momentu, w którym można zaliczyć nieściągalne wierzytelności i utworzone zgodnie z ww. przepisami rezerwy, do kosztów uzyskania przychodów. Generalnie o momencie zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów traktuje przepis art. 15 ust. 4 ustawy. Stosownie do powyższego przepisu koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe, w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Przy czym należy dodać, iż w tym wypadku kosztem uzyskania przychodów będzie wartość netto nieściągalnej wierzytelności z uwagi na to, iż podatek VAT należny nie jest przychodem należnym (art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy) a jednocześnie może być on kosztem uzyskania przychodów tylko w przypadkach określonych w art. 16 ust.1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - który nie ma zastosowania w przedstawionej sytuacji.