POSTANOWIENIE

Na podstawie art.216 § 1 w związku z art.14 a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz.U.z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn.zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Radzyniu Podlaskim postanawia uznać stanowisko Podatnika w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów przekazania środka trwałego po zakończeniu działalności gospodarczej na własne potrzeby zawarte w złożonym w dniu 07.07.2006 roku wniosku za prawidłowe z obowiązującym stanem prawnym.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 07.07.2006 r. Podatnik zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Radzyniu Podlaskim o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w odniesieniu do opodatkowania podatkiem od towarów i usług przekazania środka trwałego na własne potrzeby po zakończeniu prowadzenia działalności gospodarczej.

Przedstawiając stan faktyczny Podatnik poinformował, że z przyczyn ekonomiczno - finansowych z dniem 31.05.2006 r. zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej. Figurujący w ewidencji środków trwałych samochód przekazał na własne potrzeby. W momencie nabycia tego samochodu Podatnik dokonał obniżenia podatku należnego w podatku od towarów i usług o 50% podatku naliczonego zawartego w fakturze VAT. Przekazanie przedmiotowego samochodu na własne potrzeby Podatnik udokumentował fakturą wewnętrzną stosując zwolnienie od podatku VAT na podstawie art.43 ust.2 pkt 2 ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług oraz § 8 ust.1 pkt 45 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27.04.2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedstawiając swoje stanowisko w sprawie Podatnik uważa, że w opisanym wyżej stanie faktycznym nie jest obowiązany do sporządzenia korekt, o których mowa w art.91 ust.2 ustawy z 11.03.2004 r. o podatku VAT.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Radzyniu Podlaskim po przeanalizowaniu przedstawionego wyżej stanu faktycznego stwierdza co następuje:

W art.91 ust.2 ustawy z 11.03.2006 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.nr 54, poz.535 z późn.zm.) ustawodawca postanowił, że w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym, są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust.1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat a w przypadku nieruchomości – w ciągu 10 lat, licząc począwszy od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości – jednej dziesiątej, kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu.

W ust.3 powyższego przepisu zawarto zapis, że korekty tej dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty. Natomiast w ust.4 i 5 tego przepisu określono, że w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2 nastąpi sprzedaż towarów, o których mowa w ust.2, uważa się, że towary te są nadal używane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty, przy czym korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż.

Analiza przytoczonych wyżej przepisów wskazuje, że ustawodawca regulacją dotyczącą korekty podatku objął sprzedaż towarów i usług zaliczanych przez podatnika do środków trwałych. Ustawa nie zawiera zaś podobnych, czy też identycznych unormowań odnoszących się do podatników przekazujących po zakończeniu działalności gospodarczej środki trwałe na potrzeby własne. Przekazanie takie nie wyczerpuje też przymiotów sprzedaży zawartych w ustawowej definicji w art.2 ust.22 ustawy o podatku VAT.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, oraz nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Mając na uwadze powyższe postanowiono jak w sentencji.

Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art.236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej). Zażalenie wnosi się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Radzyniu Podlaskim.

W przypadku składania zażalenia należy dołączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 zł od zażalenia oraz 50 gr od każdego załącznika. Zażalenie winno odpowiadać warunkom określonym w art.222 Ordynacji podatkowej czyli powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.