Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź-Widzew uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione w złożonym wniosku nr DF-072/01/06/12400 z dnia 26.06.2006r.

W dniu 26.06.2006r. złożyliście Państwo wniosek nr DF-072/01/06/12400 o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Stan faktyczny przedstawiony we wniosku:W 1996r. została udzielona pomoc finansowa funkcjonariuszowi Zakładu Karnego na podstawie zarządzenia Nr 39/94 Ministra Sprawiedliwości z dnia 16 września 1994r. w sprawie określenia zasad przyznawania i wysokości pomocy finansowej na budownictwo mieszkaniowe funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. Urz. MS Nr 4 poz. 24). Pomoc finansowa co do zasady miała charakter zwrotny i podlegała zabezpieczeniu wekslem gwarancyjnym, który osoba uzyskująca pomoc składała w organie finansowym właściwej jednostki organizacyjnej więziennictwa. Weksel podlega zwrotowi w razie zwrócenia pomocy finansowej lub jej umorzenia w wysokości 1/15 kwoty tej pomocy za każdy rok służby. W 2006r. funkcjonariuszowi, który uzyskał pomoc mieszkaniową upływa 15 lat służby stałej i należy udzieloną pomoc mieszkaniową umorzyć.Uważacie Państwo, że do czasu gdy w/w pomoc finansowa ma charakter pożyczki, tj. do czasu jej ewentualnego umorzenia, kwota udzielonej pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Pomoc ta staje się przychodem w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w momencie jej umorzenia. Dopiero w tym okresie płatnik ma obowiązek wykazać kwotę umorzonej pożyczki jako dochód i pobrać zaliczkę na podatek dochodowy według zasad określonych w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie przedawnia się obowiązek podatkowy, pomimo upłynięcia 10 lat od chwili udzielenia pożyczki.

Zgodnie z powołanym wyżej zarządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 16 września 1994r. - osobami uprawnionymi do korzystania z pomocy finansowej są m.in. funkcjonariusze Służby Więziennej w służbie stałej (§ 2 pkt 1). Pomoc finansowa podlega zabezpieczeniu wekslem gwarancyjnym, który podlega zwrotowi w razie zwrócenie pomocy finansowej lub jej umorzenia (§ 10 ust. 1 i 2). Pomoc finansowa udzielona funkcjonariuszom, których okres służby wynosi co najmniej 15 lat - nie podlega zwrotowi (§ 12 ust. 1).Z powyższego wynika, iż pomoc finansowa przyznana osobom uprawnionym co do zasady miała charakter zwrotny (pożyczki) i jako taka w dniu jej otrzymania nie wywierała skutków podatkowych. Bezzwrotny charakter świadczenie miało jedynie w odniesieniu do otrzymujących je funkcjonariuszy, których okres służby stałej wynosił co najmniej 15 lat. Zarządzenie przewidywało konieczność zwrotu omawianego świadczenia w razie zwolnienia funkcjonariusza ze służby przed upływem tego okresu, udzielona pomoc finansowa podlega zwrotowi z zastosowaniem umorzenia w wysokości 1/15 kwoty tej pomocy za każdy rok służby.

Warunkiem otrzymania pomocy było złożenie przez funkcjonariusza zabezpieczenia w postaci weksla gwarancyjnego. W przypadku umorzenia pomocy finansowej (wywiązywania się funkcjonariusza z warunków określonych w zarządzeniu) wesel podlegał zwrotowi.A zatem świadczenie było bezzwrotne w przypadku upływu 15 lat stałej służby funkcjonariusza. Dlatego też przychód, w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powstaje w przypadku funkcjonariuszy z dniem przekroczenia 15 lat służby.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.W myśl art. 11 w/w ustawy - przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.Art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi - za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W świetle powyższego przychód ze stosunku służbowego, o którym mowa w art. 11 w zw. z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powstaje w dacie umorzenia pożyczki, ze względu na upływ 15-letniego okresu służby.Zakład Karny, jako płatnik jest obowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy i przekazania jej na rachunek właściwego urzędu skarbowego. Zgodnie z art. 31 w zw. z art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - płatnicy, są obowiązani obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od nich przychody ze stosunku służbowego. Kwoty pobranych zaliczek na podatek płatnicy przekazują w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby płatnika, gdy płatnik nie jest osobą fizyczną.

Należy jednak zauważyć, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje sytuację, w której zaliczenie do dochodu całej kwoty niepieniężnego świadczenia może spowodować, że zaliczka na podatek, byłaby niewspółmiernie wysoka w odniesieniu do uzyskanych przez podatnika, w danym miesiącu, świadczeń pieniężnych.Zgodnie z art. 32 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jak część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego.

Podkreśla się, że zgodnie z art. 70 § 1 ustawy Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.A więc w przedmiotowej sprawie zobowiązanie podatkowe powstanie dopiero w chwili umorzenia pomocy finansowej.

Zatem postanowiono, jak w sentencji.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.