Postanowienie

Działając na podstawie art. 14a § 4 i art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu stwierdza, że stanowisko Spółki dotyczące stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych opisane w piśmie z dnia 18 maja 2006 r. jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 18 maja 2006 r., które do Kancelarii tutejszego Urzędu wpłynęło 25 maja 2006 r., Spółka zwróciła się z wnioskiem do Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w Jej indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Stan faktyczny przedstawiony we wniosku jest następujący:

Wnioskodawca jest producentem energii elektrycznej i energii cieplnej.Rozliczenie sprzedaży energii elektrycznej sprzedawanej przez Spółkę dokonywane jest w systemie dekadowym. Zgodnie z art. 12 ust. 3d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej za datę powstania przychodu należnego uważa się wynikający z faktury termin płatności, stąd przy dekadowym systemie fakturowania termin płatności za energię przypada na miesiąc sprzedaży energii albo na miesiąc bezpośrednio następujący po miesiącu sprzedaży energii.
Zaliczanie wydatków do kosztów uzyskania przychodów danego miesiąca odbywa się według następujących zasad:

• Ponoszone koszty Spółka dzieli na:
  - koszty stałe (zaliczane są tu koszty zakupu mazutu, wynagrodzeń, amortyzacji, koszty ogólne zarządu, pozostałe koszty finansowe i operacyjne),
  - koszty zmienne (należą do nich koszty zakupu paliwa, materiałów i chemikaliów do celów technologicznych, koszty transportu, opłaty za korzystanie ze środowiska, koszty zakupionej energii dla celów odsprzedaży, koszty opłat przesyłowych, podatek akcyzowy).
• Koszty stałe Spółka zalicza w całości do kosztów uzyskania przychodów w chwili ich poniesienia.
• Koszty zmienne zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów danego miesiąca w proporcji, odpowiadającej udziałowi przychodów zaliczonych do podatkowych przychodów danego miesiąca w wartości sprzedaży ogółem danego miesiąca.
  
  

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Spółka zwróciła się do organu podatkowego z pytaniem, czy zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych moment potrącenia kosztów stałych wytworzenia energii następuje w chwili ich poniesienia oraz, czy zasadne jest potrącanie kosztów zmiennych w określonym miesiącu w takiej proporcji, w jakiej pozostają przychody podatkowe danego miesiąca, do wartości sprzedaży ogółem w rozumieniu prawa bilansowego.

Zdaniem Spółki, koszty stałe zalicza się do kosztów podatkowych w momencie ich poniesienia natomiast koszty bezpośrednie (zmienne) wytworzenia energii należy potrącić w miesiącu, którego dotyczą, a ponieważ przychód podatkowy z tytułu sprzedaży energii powstaje w dwóch kolejnych miesiącach, to koszty te powinny być rozliczone współmiernie do wysokości przychodów podatkowych danego miesiąca.

Tutejszy organ podatkowy po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawia następujące stanowisko:

Stosownie do postanowień art. 7 ust. 1 ustawy z 15 lutego1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm. - zwanej dalej "ustawą"): "Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty (...)", a dochodem według ust. 2 tego artykułu jest: "nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą".
Z kolei według art. 15 ust. 1 ustawy "Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1".

Powołane wyżej przepisy jednoznacznie wskazują na związek, jaki w określonym przedziale czasowym powinien zachodzić między przychodami a kosztami podatkowymi wyrażający się w tym, że każdy koszt powinien być przyporządkowany określonemu przychodowi osiągniętemu w roku (okresie rozliczeniowym) potrącenia kosztów.

Zasady, kiedy koszty powinny być potrącone reguluje art. 15 ust. 4 ustawy. Przepis ten stanowi, że "Koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione".
Z powołanych wyżej przepisów wynika zatem, że dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, niezbędne jest rozpoznanie sposobu powiązania kosztów z przychodami. Koszty, które bezpośrednio można przypisać określonemu przychodowi podlegają uwzględnieniu w tym okresie podatkowym, w którym powstał przychód, natomiast koszty pośrednie, powinny być odnoszone w koszty podatkowe w momencie ich poniesienia.
Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, wydatki pośrednie ponoszone w związku z produkcją sprzedawanej energii elektrycznej i cieplnej zaliczane są przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, co jest prawidłowe w świetle przedstawionego wyżej stanu prawnego.
Z kolei koszty bezpośrednie są dzielone i zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu poniesienia kosztów i w miesiącu następnym, proporcjonalnie do wielkości przychodów podatkowych powstających zgodnie z zasadami określonymi w art. 12 ust. 3d pkt 1 ustawy. Ponieważ przepisy ustawy nie normują kwestii dotyczących podziału kosztów dotyczących przychodów podatkowych przypisywanych do różnych okresów stąd też brak jest podstaw do kwestionowania poprawności metody przyjętej przez Spółkę, w szczególności, iż w ocenie organu podatkowego jej stosowanie powoduje w miarę rzetelne przyporządkowanie kosztów uzyskania przychodów do poszczególnych okresów rozliczeniowych.

Wobec powyższego postanowiono jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja o zakresie stosowania prawa podatkowego ma zastosowanie wyłącznie w przedstawionym stanie faktycznym i w stanie prawnym obowiązującym na dzień jej wydania.
Zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Spółki, ale jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla Spółki do czasu jej zmiany lub uchylenia przez organ odwoławczy oraz do czasu zmiany przepisów prawnych.
Na podstawie art. 14a § 4, art. 236 § 2 pkt 1 i art. 223 § 1, w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt. 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2532 ze zm.), podania i załączniki do podań składane w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej podlegają opłacie skarbowej. Szczegółowy wykaz opłaty skarbowej zawiera załącznik do wyżej wymienionej ustawy. Zgodnie z poz. 1 części I tego załącznika, opłata skarbowa od podania wynosi 5 zł, natomiast zgodnie z poz. 2 opłata skarbowa od załącznika do podania wynosi 50 gr.