Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty, działając na podstawie przepisów:

• art. 216, art. 217 i art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.),
• art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt. 28 ustawy z 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.)

uznaje za nieprawidłowe stanowisko "X" sp. z o.o. z siedzibą w Łodzi przy ul. Y, przedstawione w piśmie z dnia 17 maja 2006r, w zakresie uznania za koszt uzyskania przychodów w ramach reprezentacji i reklamy do wysokości 0,25% przychodu:

• kosztów poczęstunku klientów, w tym poczęstunku winem podczas spotkania jubileuszowego firmy,
• upominków wręczanych kooperantom Spółki, w ramach działalności promocyjnej, w tym również wysokogatunkowego unikatowego na rynku polskim wina.

"X" Sp. z o.o. z siedzibą w Łodzi, w dniu 17 maja 2006r. złożyła w tut. Organie podatkowym, w trybie art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej, wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jej indywidualnej sprawie. Z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego wynika, iż w bieżącym roku Jednostka obchodzi jubileusz 15 lat funkcjonowania na rynku usług doradczych. W okresie tym Spółka pomogła rozpocząć działalność szeregu klientom polskim i zagranicznym. Organizując Jubileusz Spółka oczekuje, że poniesione nakłady na reprezentację wzmocnią wizerunek firmy i zachęcą klientów do korzystania z jej usług oraz przyczynią się do zacieśnienia stosunków z klientami, wzmocnienia więzi współpracy lub jej odnowienia.

Zdaniem podatnika zarówno poczęstunek małą ilością wina jak i przekazanie upominków w postaci eleganckiego wina stanowi koszt reprezentacji i reklamy niepublicznej uznawany za koszty uzyskania przychodów do wysokości limitu ustanowionego przez ustawodawcę. Wydatki na reprezentację służą kształtowaniu wizerunku firmy oraz wiedzy o jej działaniu i usługach. Przez takie działanie Spółka kształtuje opinie o firmie wśród swoich kontrahentów, a także potencjalnych klientów.

Zdaniem Spółki bez znaczenia jest rodzaj przekazywanych w ramach reprezentacji upominków i poczęstunków zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów. Główną rolę odgrywa związek z przychodami i osiągnięty skutek promocyjny. Prawo podatkowe nie określa katalogu kosztów, które nie stanowią kosztu reprezentacji limitowanej, zatem każdy koszt, który będzie poniesiony w celu uzyskania przychodów i będzie wydatkiem na reprezentację może zostać zaliczony do kosztów uzyskania.

Odpowiadając na ww. pytanie Spółki - Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty, działając na podstawie przepisu art. art. 14a §1 Ordynacji podatkowej informuje, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku jest niezgodne z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1, który w pkt. 28 stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia "reklamy" czy "reprezentacji" nie określają również wydatków, które można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Posiłkując się wobec powyższego definicjami "reklamy" i "reprezentacji" przyjętymi w orzecznictwie można przyjąć, iż "reklama" to rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie czegoś, zalecanie czegoś, zaś "reprezentacja" to okazałość, wystawność, działanie zmierzające do stworzenia i utrwalenia jak najkorzystniejszego wizerunku firmy poprzez wystrój firmy, interesujące logo, tablice informacyjne czy sposób podejmowania interesantów i kontrahentów.

W związku z tak rozumianym pojęciem reprezentacji i reklamy należy stwierdzić, że nie każdy wydatek związany ze spotkaniami bądź wizytą kontrahentów może być zaliczony dla celów podatkowych do kosztów uzyskania przychodów. Praktyka związana z konsumpcją lub dawaniem alkoholu wypływająca z prawa zwyczajowego nie może stanowić podstawy dla wykładni przepisów prawa podatkowego.

Muszą to być wydatki, które służą kształtowaniu wizerunku firmy oraz wiedzy o jej działaniach i produktach, zachęcają do ich nabywania, albo przedmioty zwyczajowo wręczane jako upominki. Poprzez takie działania Spółka kształtuje opinie o firmie wśród swoich kontrahentów oraz potencjalnych klientów.

Zdaniem tut. Organu podatkowego przedmiotowe wydatki na alkohol nie spełniają ww. kryteriów, a ich negatywna ocena społeczna przesądza o tym, że nie można ich zaliczyć w koszty działalności.

Ponadto przepis art. 14 ust.1 pkt 2 ustawy z 26 października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002r. Nr 147, poz. 1231 ze zm.) stanowi, iż zabrania się sprzedaży, podawania i spożywania napojów alkoholowych na terenie zakładów pracy oraz miejsc zbiorowego żywienia pracowników. Mając powyższe na uwadze tut. organ podatkowy stwierdza, iż wydatki poniesione przez Spółkę na zakup wysokogatunkowego wina na organizację spotkania z klientami wraz z poczęstunkiem oraz przekazanie klientom upominków w postaci butelek unikatowego wina nie mają związku przyczynowo-skutkowego z uzyskanymi przychodami, a ich negatywna ocena przesądza, o tym, iż nie można ich zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego na dzień złożenia wniosku.

Pouczenie: Zgodnie z treścią art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1 nie jest wiążąca dla Podatnika. Jeżeli jednak Podatnik zastosował się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej jego zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja była niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu.

Interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla Podatnika i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w § 5.