POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wadowicach działając na podstawie przepisów art. 14a § 1 oraz § 4 i art. 216 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia 27.01.2006 r. (data wpływu 02.02.2006 r.) w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych - stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko nie jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Z wniosku z daty wpływu 02.02.2006 r. wynika, iż w 1995 r. małżonkowie w ramach wspólności majątkowej zakupili budynek w którym mieściły się 4 lokale mieszkalne zasiedlone lokatorami na podstawie przydziałów administracyjnych następnie rozpoczęli w nim remont. Nie mając perspektywy czasowej pozbycia się niechcianych lokatorów a tym samym zakończenia remontu i wyceny budynku przez biegłego od 2000 r. przedmiotowy budynek zaczęto amortyzować wg. uproszczonej metody ustalania wartości początkowej. W 2004 r. został opróżniony z lokatorów ostatni lokal co umożliwia dalszy remont budynku i sądzi , że go zakończy w 2006 r. Wnioskujący uzyskuje przychody z najmu opodatkowanego na zasadach ogólnych prowadzonego nie w ramach działalności gospodarczej. W wyniku przeprowadzonego remontu nie powstało nic nowego a jedynie została przywrócona sprawność techniczna i bezpieczeństwo dla użytkowników obiektu.
Administrowanie budynkiem, obsługa i eksploatacja kotłowni, remonty, bieżące naprawy pomieszczeń wymagają częstych dojazdów, dowozu materiałów i narzędzi z miejsca zamieszkania do miejsca wynajmowanego budynku. Posiadają samochody z homologacją producenta jako ciężarowe tj. Tarpan i Fiat Scudo, które są używane przez część roku do instalatorstwa elektrycznego wykonywanego jednoosobowo przez Pana ....... opodatkowanego w formie karty podatkowej oraz administrowania nieruchomością trwającą nieprzerwanie cały rok. W trakcie wykonywania instalatorstwa nie odliczają z najmu kosztów paliwa, zespołu komputerowego, materiałów eksploatacyjnych i biurowych a w przyszłości opłat za korzystanie z biura rachunkowego. W końcowej części stwierdzono, że zapytanie dotyczy budynku mieszkalnego wynajmowanego w przeważającej części na działalność gospodarczą, w trakcie jego remontu ale nie przekwalifikowanego jeszcze na tą działalność.
Wątpliwość Pana sprowadza się do wyjaśnienia kwestii:
Czy po zakończeniu remontu budynku można dokonać zmiany sposobu wyliczania amortyzacji, zmiany wartości początkowej środka trwałego opartej na wycenie biegłego, czy wydatki dotyczące remontu przeznaczonego do wynajmu pomieszczenia o powierzchni 27m2, które istniało po opróżnionym lokalu mieszkalnym, lecz nie nadawało się do użytku (zgnita podłoga, zagrzybione spękane ściany i strop, zużyta stolarka, uszkodzone, zużyte instalacje) można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w przypadku amortyzacji uproszczonej, faktycznej wartości początkowej, jaka powierzchnia pomieszczeń wspólnych budynku (kotłowni, podręcznego magarynku, korytarz, WC, klatki schodowej do obsługi administracyjnej) podlega amortyzacji oraz czy koszty dojazdu, przewozów materiałów, narzędzi, odpisów amortyzacyjnych od samochodu marki Fiat Scudo, jego ubezpieczenia, zestawu komputerowego, materiałów biurowych i eksploatacyjnych itp. można rozliczać proporcjonalnie do procentowego udziału przychodu z poszczególnych źródeł tj. z najmu wykonywanego poza działalnością gospodarczą i instalatorstwa elektrycznego opodatkowanego kartą podatkową.
Zdaniem podatnika:
1. Po zakończeniu remontu budynku może amortyzować go od faktycznej wartości ustalonej w oparciu o wycenę biegłego.
2. Wydatki dot. pomieszczenia o powierzchni 27 m2 poniesione na doprowadzenie pomieszczenia do sprawności technicznej tj. przywrócenie pierwotnego stanu pomieszczenia należy bezpośrednio zaliczyć w koszty,
3. W przypadku ustalenia wartości początkowej metodą uproszczoną należy uwzględnić pełną powierzchnię faktycznie wykorzystywanych metrów kwadratowych w przypadku pomieszczeń tzw. wspólnych oraz klatki schodowej a nie w sposób przewidziany do celów podatku od nieruchomości,
4. Gdy nie jest możliwe bezsporne prrypisanie kosztów do poszczególnego źródła to mogą rozliczać miesięcznie proporcjonalnie do procentowego udziału przychodu z poszczególnych źródeł w łącznym przychodzie.
Pytanie 1.
Zgodnie z uwagami szczegółowymi do Grupy I KŚT o zaliczeniu budynku (lokalu) do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje jego przeznaczenie oraz związana z tym konstrukcja i wyposażenie, a nie sposób użytkowania, który w praktyce bywa czasem niezgodny z przeznaczeniem. O zmianie pierwotnego przeznaczenia na stałe, decyduje każdorazowo wykonywanie odpowiednich robót budowlano-adaptacyjnych. W przypadku budynków (lokali) o różnym przeznaczeniu o zaliczaniu obiektu do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje głównie jego przeznaczenie.
Odnosząc się do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzam, iż podatnicy w oparciu o ustawę z dnia 26 lipca 1991 r. podatku dochodowego od osób firycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) mają wybór sposobu ustalenia wartości początkowej budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych tj.:
1. zgodnie z zasadami ogólnymi (art. 22g ust. 1-9, 11-22) tj. z uwzględnieniem sposobu nabycia środka trwałego.
2. według zasady szczególnej (uproszczonej) określonej w art. 22g ust. 10.
W myśl art. 22g ust. 10 tejże ustawy - podatnicy mogą ustalić wartość początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych: wynajmowanych, wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości. Zwrócić należy uwagę, że przepis art. 22g ust. 10 przy stosowaniu uproszczonej metody ustalania wartości początkowej, nakazuje uwzględnienie wyłącznie powierzchni wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej do celów własnej działalności gospodarczej.Ustawodawca w art. 22h ust. 2 wyżej cytowanej ustawy, określił zasadę, w myśl której podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Decyzję o wyborze danej metody obliczenia wartości początkowej nieruchomości należy podjąć przed rozpoczęciem amortyzacji i jeśli ktoś zdecyduje się na wybór jednej z tych metod musi ją stosować konsekwentnie przez cały okres amortyzacji, nie ma bowiem możliwości zmiany raz podjętej decyzji.
Oznacza to, iż w trakcie amortyzacji nie można dokonywać zmiany wartości początkowej środka trwałego ani sposobu wyliczenia amortyzacji. Zatem dokonana przez biegłego po zakończeniu remontu ewentualna wycena nieruchomości, nie wpłynie na wysokość odpisów amortyzacyjnych dla celów podatku dochodowego.
Analogiczne stanowisko zostało zawarte w Przeglądzie Podatku Dochodowego- GOFIN NR 22/04, 12/05, 4/06 oraz w SIP.
Zatem w/w stanowisko jest nieprawidłowe.
Pytanie 2.
Ustosunkowując się do zapytania dotyczącego przeprowadzonego remontu w pomieszczeniu o powierzchni 27 m2 należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 22 ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia prrychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Warunkiem uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy rzeczywiście poniesionym kosztem a uzyskanym przychodem. Użyty w art. 22 ust. 1 zwrot w "celu osiągnięcia przychodów" tej ustawy oznacza, iż nie wszystkie wydatki ponoszone przez wynajmującego stanowią koszt uzyskania przychodów - musi bowiem istnieć ścisły związek między ich poniesieniem a powstaniem lub zwiększeniem przychodu.
W myśl art. 23 ust. 1 pkt. 1 lit. c wyżej wymienionej ustawy podatkowej nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powiększają, wartość początkową środków trwałych, stanowiących podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.
Jednocześnie w myśl art. 22g ust. 17 cytowanej ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.
Z w/w przepisów wynika, iż ustawodawca nie wymienił w nim art. 22g. ust. 10 zatem nalezy stwierdzić, iż przepis ten dot. zwiększenia wartości początkowej o ulepszenia nie ma zastosowania w sytuacji, gdy wartość ta została ustalona w sposób uproszczony. Zatem kwestia ulepszenia środków trwałych ma zastosowanie tylko w stosunku do tych środków trwałych, których wartość początkowa nie została ustalona w sposób uproszczony. Zatem w przypadku zastosowania metody uproszczonej wydatki ponoszone na ulepszenie takiego środka trwałego będą bezpośrednim kosztem uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 1 updof jeżeli zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów z najmu.
Dodać należy, iż przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji remontu. Zgodnie z art. 3 pkt. 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jednolity Dz. U. z 2003 r. nr 207 poz. 2016 ze zm.)remontem jest wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Tak więc materiały budowlane użyte do wymiany zużytych elementów środka trwałego na nowe, wykonywane z nowocześniejszych materiałów, nie zmieniają charakteru wykonywanych prac. Na gruncie wyjaśnień resortu finansów oraz w oparciu o orzecznictwo sądowe wypracowany został powszechnie panujący pogląd, iż remont to prace budowlane nie służące ulepszeniu lecz zachowaniu w dotychczasowym stanie użytkowym tj. zmierzające do podtrzymania , odtworzenia pierwotnej zdolności użytko wej, przywrócenia (odtworzenia) pierwotnego stanu technicznego i użytkowego budynku wraz z wymianą zużytych składników technicznych, wyposażenia technicznego.
W świetle w/w przepisów nalery stwierdzić, iż wydatki poniesienie na w/w prace mające charakter remontowy nie podwyższają wartości użytkowej budynku a zatem mogą być w całości zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, bez względu na wielkość tych wydatków.
Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, iż poniesione wydatki miały charakter odtworzeniowy, bowiem jak twierdzi w jego wyniku przywrócono pierwotny stan pomieszczenia zatem mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
Czyli stanowisko w tym zakresie jest słuszne.
Pytanie 3
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wynajem nie jest dokonywany w ramach działalności gospodarczej a zatem stanowi odrębne źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt. 2 powołanej ustawy. W myśl art. 22a ust. 1 pkt. 2 ustawy o podatku dochodowym amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budynki oraz lokale będące odrębną własnością (...) maszyny, urządzenia i środki transportu (...) o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt. 1, zwane środkami trwałymi.
Skoro zatem nie prowadzi Pan działalności gospodarczej w zakresie wynajmu nieruchomości to nie jest możliwa w jego przypadku amortyzacja samochodu używanego do dojazdów do nieruchomości (w celu przewozu materiałów, narzędzi itp.) a w konsekwencji takżę zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych.
W sytuacji, kiedy podatnik nie zgłosił prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług najmu, co ma miejsce w omawianej sytuacji, nie przysługuje mu prawo do amortyzacji samochodu zagwarantowane przez ustawodawcę tylko dla podatników prowadzących działalność gospodarczą.
W przypadku osiągania przychodów z najmu budynku (lokalu) nie prowadzonego w ramach działalności gospodarczej kosztem uzyskania przychodów są udokumentowane kwoty wydatkowane (faktycznie poniesione) przez wynajmującego w związku z utrzymaniem przedmiotu najmu.
Przykładem takich wydatków mogą być:
- opłaty eksploatacyjne (za wodę, gaz, energię elektryczną, wywóz śmieci, utrzymanie czystości),
- wydatki na remonty służące zachowaniu środka trwałego w dotychczasowym stanie (w tym drobne remonty jeżeli z zawartej umowy wynika, że obciążają wynajmującego),
- składki na ubezpieczenie domu, lokalu, opłaty związane z obsługą prawną lub administrowaniem odpisy amortyzacyjne od wartości budynku (lokalu) przeznaczonego na wynajem,
- podatek od nieruchomości dot. wynajmowanego budynku (lokalu),
- dojazdy do wynajmowanego budynku, (lokalu) znajdującego się w innej miejscowości niż miejsce zamieszkania.

Powyższe wydatki stanowią koszt uzyskania przychodów wynajmującego pod warunkiem, że z umowy najmu wynika, iż to on zobowiązany jest do ich ponoszenia. Należy zauważyć, że poniesione koszty uzyskania przychodów winny być prawidłowo udokumentowane zatem wynajmujący powinien posiadać faktury, rachunki, umowy, paragony, pokwitowania, dowody wpłat lub inne dokumenty uznawane w świetle obowiązujacych przepisów za dokumenty księgowe.
Wydatki związane z dojazdami z miejsca zamieszkania do miejsca w którym znajduje się przedmiot najmu i z powrotem np. w celu przeprowadzenia remontu itd., stanowią koszt uzyskania przychodów w faktycznie udokumentowanej i poniesionej wysokości. Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, iż samochody FIAT Scudo, Tarpan wykorzystywane są też na inne potrzeby zatem trudno jest rozgraniczyć koszty eksploatacyjne związane z ich używaniem w tym zużycie paliwa przypadające na poszczególne cele. Tymczasem w omawianej sytuacji koszty mogą stanowić wydatki dot. eksploatacji samochodu poniesione z tytułu urywania na potrzeby najmu. Dlatego w tym przypadku najwłaściwszym wydaje się przyjęcie sposobu ich rozliczenia stosowanego przez przedsiębiorców wykorzystujących na potrzeby prowadzonej działalności samochody stanowiące ich prywatną własność. Sposób ten oparty jest na iloczynie przejechanych kilometrów oraz stawce za jeden kilometr przebiegu. Faktem jest, że wymóg prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie dotyczy podatników uzyskujących przychody z najmu prywatnego. Niemniej jej dobrowolne prowadzenie pozwoli na uprawdopodobnienie ponoszenia wielkości tego rodzaju wydatków w celu ustalenia ich związku z uzyskiwanymi przychodami z najmu.
W oparciu o prowadzoną ewidencję przebiegu związaną z dojazdami do miejsca w którym znajduje się wynajmowana nieruchomość będą mogli Państwo ustalić faktyczne ilościowe zużycie paliwa związane tylko z tym źródłem przychodu. Porównanie ilości przejechanych kilometrów wynikających z tej ewidencji do ogólnej ilości przebiegu pojazdu wynikającego ze stanów licznika pozwoli na odpowiednie zaliczenie w koszty pozostałych wydatków eksploatacyjnych w tym zapłaconych składek ubezpieczeniowych.
Zatem posiadanie dowodów dot. poniesienia określonych wydatków i prowadzenie ewidencji przebiegu oraz sporządzenie dowodu wewnętrznego w którym dokonano by wyliczenia kosztów zużycia paliwa w oparciu o dane wynikające z tej ewidencji z uwzględnieniem ceny jednostkowej 1 litra paliwa pozwoli na udowodnienie poniesienia faktycznych wydatków związanych z najmem. Podobnie można ustalić wydatki dot. pozostałych kosztów eksploatacyjnych przez wykazanie w dowodzie ich części przypadającej na najem obliczonej w wyniku porównania ilości przejechanych kilometrów ujętej w tej ewidencji do ogólnej ilości kilometrów przebiegu pojazdu wynikającego ze stanów licznika. Po zakończeniu roku podatkowego zaliczony w koszty procent tych wydatków winien być sprawdzony czy odpowiada stosownemu udziałowi przebiegu.
W myśl art. 22 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł z których dochód podlega opodatkowaniu oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł a nie jest możliwe ustalenie kosztów uryskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku w jakim pozostaje przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.
Zacytowany przepis art. 22 ust. 3 updof dotyczy podatników uzyskujących przychody ze źródeł z których dochód podlega opodatkowaniu oraz przychody z innych źródeł czyli nie podlegajecych opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Przedmiotowy przepis w niniejszej sprawie nie może mieć zastosowania bowiem jeden z małżonków - mąż uzyskuje przychody z dwóch źródeł tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej oraz najmu z których w obu przypadkach dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Nalery zauważyć, iż pojęcie przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym a obrotem w myśl ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54 poz. 535 ze zm.) nie jest pojęciem tożsamym. Stąd wykazywane wielkości w ewidencji sprzedary VAT nie maja w tej sytuacji znaczenia. Poza tym nie można wyliczać kosztów obojga małżonków z najmu w proporcji do ogólnego przychodu w którym mieści się działalność gospodarcza, indywidualna jednego z małżonków. Równocześnie stwierdzam, iż przy należytej staranności możliwe jest ustalenie kosztów dot. najmu np. w zakresie zużycia paliwa, materiałów eksploatacyjnych związanych z zespołem komputerowym, materiałow biurowych, opłat za korzystanie z biura rachunkowego.
Przedstawione w tej kwestii stanowisko jest nieprawidłowe.
Pytanie 4
Odnośnie powierzchni podlegającej amortyzacji stwierdzam, iż z w/w przepisów wynika że przy ustalaniu powierzchni użytkowej należy kierować się przepisami obowiązującymi w zakresie podatku od nieruchomości. W myśl art. 1a ust. 1 pkt. 5 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9 poz. 84 ze zm.) za powierzchnię użytkową budynku lub jego części uważa się powierzchnię mierzoną po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach, z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych; za kondygnację uważa się również garaże podziemne, piwnice, sutereny i poddasza użytkowe.
Natomiast w myśl art. 4 ust. 2 powierzchnię pomieszczeń lub ich części oraz część kondygnacji o wysokości w świetle od 1,40 m do 2,20 m zalicza się do powierzchni użytkowej budynku w 50%, a jeżeli wysokość jest mniejsza niż 1,40 m, powierzchnię tę pomija się.
Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, iż 30 m2 w budynku stanowia pomieszczenia wspólne tj. kotłownia, podręczny magazynek, korytarz, WC o powierzchni 22 m2 i wysokości do 2,20 m oraz klatka schodowa o powierzchni około 8 m2 zatem amortyzacji podlega tylko 50% powierzchni wspólnej (bez klatki schodowej) czyli 22 m2 x 50% tj. 11 m2.
Stanowisko Pana w tej części jest nieprawidłowe.
Powyższa interpretacja:
1. dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
2. nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.
Z posiadanych danych przez tutejszy organ podatkowy wynika, że w dacie wydania niniejszego postanowienia wobec Pana nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa, postępowanie przed sądem administracyjnym w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2005 r. i 2006 r.
Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Wadowicach w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia na podstawie art. 14a § 4, w związku z art. 236 § 2 pkt. 1 Ordynacji podatkowej.