Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta lub marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Wnoszący zapytanie przedstawił stan faktyczny, z którego wynika, że zawarł ze Spółką z o. o. Y, umowę leasingu kapitałowego maszyn służących do produkcji karmy dla norek. Przedmiotem umowy jest siedem maszyn. Strony przyjęły za podstawę do ustalania opłat leasingowych kwotę 195.000 euro jako łączną wartość wszystkich siedmiu maszyn. Przyjęta przez strony wartość poszczególnych maszyn jest następująca:

1. Maszyna do rozdrabniania mięsa marki Petsmo - 1 szt., o wartości leasingowej 55.000 euro (w dniu zawarcia umowy równowartość w złotych tej kwoty wynosiła 208.439 zł),
2. 400 mm maszyna do mielenia mięsa typu wilk marki Rasmussen - 1 szt. o wartości leasingowej 25.000 euro (w dniu zawarcia umowy równowartość w złotych tej kwoty wynosiła 94.745 zł),
3. 400 mm maszyna do mielenia mięsa typu wilk marki Rasmussen - 1 szt. o wartości leasingowej 35.000 euro (w dniu zawarcia umowy równowartość w złotych tej kwoty wynosiła 132.643 zł),
4. 250 mm maszyny do rozdrabniania paszy typu homogenizer marki Wolfking - 2 szt. o wartości leasingowej 17.500 euro każda (w dniu zawarcia umowy równowartość w złotych tej kwoty wynosiła 66.321,50 zł),
5. mieszadła do karmy o pojemności 10.000 litrów marki Wolfking - 2 szt. o wartości leasingowej 22.500 euro każde (w dniu zawarcia umowy równowartość w złotych tej kwoty wynosiła 85.270,50zł).

Kwoty określone w euro zostały przeliczone według średniego kursu euro w Narodowym Banku Polskim obowiązującym w dniu zawarcia umowy.

Umowa została zawarta na okres 3 lat tj. od 01.05.2006 r. do 30.04.2009 r. Opłaty przyjęte w umowie, składają się z następujących części:

1. rat kapitałowych stanowiących podzieloną w czasie wyrażoną w złotych kwotę odpowiadającą przyjętej przez strony wartości przedmiotu leasingu - czyli kwoty 195.000 euro, która po podzieleniu przez 36 miesięcy daje kwotę 5.416,66 euro miesięcznie,
2. rat odsetkowych (prowizji finansującego) w wysokości 12 % od podzielonej w czasie równowartości przedmiotu leasingu, a mianowicie w miesięcznej wysokości stanowiącej wyrażoną w złotych równowartość kwoty 650 euro miesięcznie, raty te są płatne bezwarunkowo i zawsze łącznie - rata kapitałowa za każdy miesiąc powinna być płatna łącznie z ratą odsetkową za każdy miesiąc,
3. ewentualnie, w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat - odsetki za opóźnienie w wysokości 6 % w stosunku rocznym od nieuiszczonych w terminie rat.

Zatem łączna wysokość opłat ustalona w umowie przez strony wynosi co najmniej równowartość w złotych kwoty 218.399,76 euro (5416,66 euro + 650 euro miesięcznie = 6066,66 euro miesięcznie, co po pomnożeniu przez 36 miesięcy daje kwotę 218.399,76 euro). Maszyny te były wcześniej w ewidencji środków trwałych Spółki X. Wartość początkowa tych maszyn w ewidencji środków trwałych dla celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych przez tę Spółkę wynosi odpowiednio w przeliczeniu za złote polskie:

1. w odniesieniu do maszyny wymienionej w pozycji nr 1 - 5.350,23 zł,
2. w odniesieniu do maszyny wymienionej w pozycji nr 2 - 2.197,95 zł,
3. w odniesieniu do maszyny wymienionej w pozycji nr 3 - 72197,95 zł,
4. w odniesieniu do maszyny wymienionej w pozycji nr 4 po 19.140,06 zł każda,
5. w odniesieniu do maszyny wymienionej w pozycji nr 5 - po 83.144,51 zł każda.

Łączna wartość początkowa wszystkich środków trwałych wynosi zatem 354.315,25 zł.

Natomiast kwota dokonanych do tej pory przez Spółkę odpisów amortyzacyjnych wynosiła:

1. w odniesieniu do maszyny wymienionej w pozycji nr 1 - 2.496,80 zł,
2. w odniesieniu do maszyny wymienionej w pozycji nr 2 - 48.420,77 zł,
3. w odniesieniu do maszyny wymienionej w pozycji nr 3 - 48420,77 zł,
4. w odniesieniu do maszyny wymienionej w pozycji nr 4 - po 11.966,15 zł od każdej,
5. w odniesieniu do maszyny wymienionej w pozycji nr 5 - po 41.710,86 zł od każdej.

Zgodnie z § 9 ust. 1 umowy odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu leasingu dokonuje wyłącznie korzystający, czyli Spółka z o. o. Y. Strony nie są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ustawy.

Wobec powyższego Spółka stawia pytanie, czy jest zobowiązana do skorygowania kwot odpisów amortyzacyjnych, które sama wcześniej dokonywała od wartości początkowej maszyn będących przedmiotem umowy leasingu?

Na tle takich okoliczności faktycznych Spółka formułuje stanowisko, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewidują w związku z oddaniem środków trwałych w leasing żadnej zmiany ani samej wartości początkowej środków trwałych, ani kwot dokonanych już odpisów amortyzacyjnych.

Naczelnik Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego w Szczecinie stwierdza, że przedstawione stanowisko jest zgodne z prawem.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie normy prawa podatkowego zawarte w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 3, art. 16g ust. 1 i 13, art. 16ł ust. 4 i 6, art. 17a pkt 1, 3 i 7, art. 17b ust. 1 oraz art 17f ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.).

Zastosowanie powołanych norm skutkuje dokonaniem oceny prawnej stanowiska podatnika, uzasadnionej w sposób następujący.

Na mocy art. 16a ust. 1 ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 3 ustawy amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 17a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający - zwane także środkami trwałymi.

Przy ustalaniu wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej należy uwzględnić treść przepisu art. 16g ustawy, który w postanowieniach ust. 1 stanowi, iż za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się:

• w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia,
• w razie częściowo odpłatnego nabycia, cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu określonego w art. 12 ust. 5a,
• w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia,
• w razie nabycia w drodze spadku darowizny lub w inny nieodpłatny sposób wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości,
• w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) w spółdzielni - ustaloną na dzień wniesienia wkładu lub udziału poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji (art. 16g ust. 13 ustawy).

Na mocy art. 16ł ust. 4 ustawy od środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, przekazanych do używania na podstawie innych umów niż wymienione w ust. 1, odpisów amortyzacyjnych od tych składników dokonują odpowiednio finansujący lub korzystający na zasadach określonych w art. 16h-16k i art. 16m, z uwzględnieniem przepisów rozdziału 4a.

Stosownie do art. 17a pkt 1 ustawy ilekroć w rozdziale 4a "Opodatkowanie stron umowy leasingu" jest mowa o umowie leasingu, to rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty,

W myśl art. 17a pkt 3 ustawy przez odpisy amortyzacyjne - w przypadku opodatkowania stron umowy leasingu - rozumie się odpisy amortyzacyjne dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Przepis art. 17a pkt 7 ustawy stanowi, że przez spłatę wartości początkowej rozumie się faktycznie otrzymaną przez finansującego w opłatach ustalonych w umowie leasingu równowartość wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, określoną zgodnie z art. 16g, w podstawowym okresie umowy leasingu; spłaty tej nie koryguje się o kwotę wypłaconą korzystającemu, o której mowa w art. 17d albo art. 17h.

Stosownie do art 17b ust. 1 ustawy opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

1. została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40 % normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
2. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

W myśl natomiast art. 17f ust. 1 ustawy do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

1. umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony,
2. suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
3. umowa zawiera postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy leasingu dokonuje korzystający.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, zawarta umowa leasingu spełnia warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy, w tym zawiera postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy leasingu dokonuje korzystający, spełniając również dyspozycję art. 17f ust. 1 ustawy. Jednocześnie wartość początkowa poszczególnych maszyn będących przedmiotem leasingu została określona w umowie. Ponadto Spółka do momentu oddania w leasing przedmiotowych maszyn sama dokonywała odpisów amortyzacyjnych maszyn jako używający, a po ich wydaniu, zgodnie z zawartą umową, odpisy te będą dokonywane przez korzystającego, czyli Spółkę Y.

Ponieważ wartość początkowa poszczególnych maszyn, stanowiących przedmiot podatkowej umowy leasingu, ustalana jest przez finansującego zgodnie z zasadami opisanymi w art. 16g ustawy, zatem to finansujący ustala wartość początkową z momentem oddania środków trwałych do odpłatnego używania korzystającemu.

Dodatkowo wskazuje się na przepis art. 16ł ust. 6 ustawy, w myśl którego jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający, a nastąpi zmiana, wygaśnięcie lub rozwiązanie umów, o których mowa w ust. 4 lub 5, i w związku z tym nie zostanie przeniesiona na korzystającego własność środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, właściciel przejmując te składniki majątku określa ich wartość początkową, zgodnie z art. 16g, przed zawarciem pierwszej umowy leasingu, pomniejszoną o spłatę wartości początkowej, o której mowa w art. 17a pkt 7, oraz o sumę dokonanych przez siebie odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Reasumując, w przypadku oddania w leasing finansowy używanych wcześniej maszyn, Spółka jako finansujący nie ma obowiązku zmiany ani wartości początkowej środków trwałych (określonej na dzień wprowadzenia ich do właściwej ewidencji) będących przedmiotem leasingu ani kwot dokonanych już odpisów amortyzacyjnych, o ile nie zajdzie sytuacja, o której stanowi art. 16ł ust. 6 ustawy.

Organ podatkowy nie ocenia prawidłowości dokonanego przez Spółkę wyliczenia opłat leasingowych i wartości początkowej przedmiotu leasingu, lecz ustosunkowuje się do zasady stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na postanowienie - zgodnie z art. 14a § 4 i art. 236 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia stronie, za pośrednictwem Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego.