Naczelnik Urzędu Skarbowego w Krośnie, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), art. 22 ust. 1, art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku pana z dnia 9.05.2006 r. (data wpływu do Urzędu - 15.05.2006 r.), w sprawie udzielenia informacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego, stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.

Wnioskiem z dnia 9.05.2006 r. (data wpływu do Urzędu - 15.05.2006 r.) zwrócił się pan z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w zakresie dotyczącym kosztów uzyskania przychodu w przypadku diet zagranicznych. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że prowadzi pan działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności, której celem jest świadczenie usług kierowcy samochodem ciężarowym. Usługi te świadczy pan na podstawie umowy cywilnoprawnej podpisanej z firmą transportową jej samochodami ciężarowymi. Rozliczenie za świadczone usługi następuje poprzez wystawienie faktur VAT dla firmy transportowej, według pana wpisu do ewidencji działalności gospodarczej miejscem wykonywania działalności jest pana adres zamieszkania oraz teren całego kraju i poza granicami kraju. Twierdzi pan, że wyjeżdżając poza granicę kraju celem realizacji zleconego zadania - dostarczenia towaru do odbiorcy zagranicznego - może w koszty uzyskania swojej działalności gospodarczej zaliczyć koszty diet zagranicznych. Według pana wynika to z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Krośnie, po sprawdzeniu, że zostały spełnione warunki określone w art. 14a § 1 i § 2 wyżej powołanej ustawy - Ordynacja podatkowa, udziela poniższej interpretacji:

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Artykuł 23 ust. 1 cytowanej ustawy zawiera katalog wydatków nie uznawanych za koszt uzyskania przychodów. Brak zakwalifikowania jednak jakiegokolwiek wydatku do cytowanego art. 23 powołanej ustawy nie oznacza, iż każdy inny wydatek stanowić może koszt uzyskania przychodu. Dla uzyskania bowiem takiego uprawnienia wymagane jest wykazanie przez podatnika związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wydatkiem a przychodem w chwili jego poniesienia bądź w przyszłości. Z zapisu art. 23 ust. 1, pkt 52 cytowanej ustawy wynika, że wartość diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących nie stanowi kosztu uzyskania przychodów, ale tylko w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Wysokość diet przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowych określił Minister Pracy i Polityki Społecznej w rozporządzeniach:

1. z dnia 19.12.2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.),
2. z dnia 19.12.2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr236, poz. 1991 ze zm.).

Definicja podróży służbowej została zawarta w art. 77⁵ § 1 ustawy z dnia 26.06.1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). W świetle powyższego przepisu pojęcie podróży służbowej zostało określone jako wykonywanie zadań służbowych poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy. W przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług transportu samochodowego lub kierowania pojazdem brak jest uzasadnienia dla przyjęcia, iż wykonywanie przez te osoby zadań poza miejscowością podaną w zgłoszeniu o dokonanie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej wiąże się z odbyciem podróży służbowej. Wyjazdy należą do istoty tej działalności i jako takie nie są podróżami służbowymi stanowiąc czynności będące przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast istotą podróży służbowej jest wykonywanie zadań w miejscu innym niż stałe miejsce pracy, czyli opuszczenie stałego miejsca pracy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy pan usługi transportowe poza granicami kraju, a zatem stanowią one przedmiot działalności gospodarczej i przemieszczanie się w celu ich realizacji nie może być traktowane jako podróż służbowa. W związku z powyższym w przypadku prowadzonej przez pana działalności w zakresie wykonywanych usług transportowych brak jest uzasadnienia dla przyjęcia, iż świadcząc te usługi odbywa pan podróż służbową. W konsekwencji - w przedstawionym stanie faktycznym brak jest podstaw do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności wartości diet z tytułu tych podróży.