POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Nowa Huta działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa z dnia 29 sierpnia 1997 roku (Dz. U. Nr 8 poz. 60 z 2005 r.) po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia 03.03.2006 r. (uzupełnionego pismem dn. 17.03.2006 r.) w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko nie jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Z wniesionego w dn.03.03.2006 r. wniosku (uzupełnionego pismem dn. 17.03.2006 r.) wynika, że ma Pan na utrzymaniu dziecko o orzeczonej niepełnosprawności. Przyczyną niepełnosprawności syna jest nadpobudliwość psychoruchowa i opóźnienie rozwoju mowy. Nie posiada Pan samochodu osobowego.

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanym stanie faktycznym przysługuje prawo do dokonania odliczeń od dochodu kwoty 2.280,00 zł jako wydatku na cele rehabilitacyjne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniających do odliczeń od dochodu (w latach 2004-2005) na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) zawiera ust. 7a wyżej wymienionego artykułu, natomiast zasady i warunki dokonywania tych odliczeń - ust. 7b-7g.

Warunkiem odliczenia omawianych wydatków jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:
1) orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2) decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3) orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
W myśl art. 26 ust. 7c cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podstawą do odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne, poniesionych przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne, jest posiadanie dowodu poniesienia tych wydatków, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 7,8 i 14, tj. m. in. poniesionych na:
- opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł
- utrzymanie przez osoby niewidome, o których mowa wyżej, psa przewodnika, w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym 2005 kwoty określonej jak wyżej t. j -2.280,00 zł.
- używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub grupy II inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne do lat 16, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo - rehabilitacyjne -w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty określonej jak wyżej t. j - 2.280,00 zł. Pan samochodu nie posiada.
Za osobę zaliczoną do I grupy inwalidztwa należy rozumieć odpowiednio osobę, w stosunku do której, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:
- całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji, albo
- znaczny stopień niepełnosprawności.
Odnosząc powyższe uregulowania prawne do przedstawionego przez Pana stanu faktycznego stwierdzić należy, że:
Ulga podatkowa polegająca na odliczeniu od dochodu kwoty 2.280 zł z tytułu opłacenia przewodników osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa nie jest uzależniona od posiadania dowodów stwierdzających kwotę faktycznie poniesionych wydatków.
Jednakże, z uwagi na postanowienia art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem niezbędnym do skorzystania z omawianej ulgi jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek określonego (opisanego powyżej) dokumentu potwierdzającego stopień i rodzaj niepełnosprawności.
Odliczenie wydatków z tytułu opłacenia przewodników nie przysługuje każdej osobie zaliczonej do I grupy inwalidztwa, lecz tylko tej, której niepełnosprawność jest konsekwencją schorzeń narządu ruchu. Z przedłożonego orzeczenia o niepełnosprawności wynika, iż syn został zaliczony do osób niepełnosprawnych ze względu na naruszoną sprawność psychiczną i nie wymaga stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.
Wszystkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania, a co za tym idzie - mają wyjątkowy charakter.
W konsekwencji o prawie podatnika do konkretnej ulgi można mówić jedynie w sytuacji, gdy spełnione zostaną wszystkie warunki określone przez ustawodawcę.
W związku z powyższym nie może Pan skorzystać z odliczenia od podstawy opodatkowania w 2005 r. wydatków rehabilitacyjnych, w wysokości 2280,00 zł na opłacenie przewodnika niepełnosprawnego dziecka.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak w sentencji.

Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących,
- nie jest wiążąca dla podatnika/ płatnika/ inkasenta/ następcy prawnego podatnika/ osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

Pouczenie:
Na powyższe postanowienie zgodnie z art. 236 §2 ustawy Ordynacja podatkowa służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Prądnik w terminie siedmiu dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.