W dniu 09.05.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
W złożonym wniosku strona przedstawiła stan faktyczny, z którego wynika, iż na podstawie umowy podpisanej z Niepublicznym Zakładem Opieki Zdrowotnej, świadczy ona usługi kompleksowej obsługi oraz zarządzania ww. zakładem. Przedmiotowe usługi (wg oświadczenia strony) można zakwalifikować pod symbolem PKWiU 74.14.22 i stanowią one podstawową działalność podatnika. Działalność ta, jak oświadcza strona, rozpoczęta została z dniem 01.04.2005 r.
Strona wskazała, iż zgodnie z art. 13 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochód z ww. działalności należy zakwalifikować jako dochód z działalności wykonywanej osobiście, który – zdaniem strony wnioskującej - winien być zwolniony z VAT na podstawie § 8 pkt 7 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. (Dz. U. z 2004 r., Nr 97 poz. 970 ze zm.).
Jednocześnie strona oświadczyła, iż dodatkowo zamierza rozpocząć świadczenie usług związanych z informatyką, zakwalifikowanych pod symbolem PKWiU 72.60.10, na rzecz innych podmiotów niż ww. Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej. Świadczenie przedmiotowych usług stanowić będzie działalność dodatkową podatnika, przynoszącą nieznaczne dochody. Zdaniem strony świadczenie tychże usług powinno, co do zasady, podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, z zastrzeżeniem jednak art. 113 ustawy o VAT, dotyczącego limitu obrotu. W opinii strony, do momentu przekroczenia wartości sprzedaży opodatkowanej wyrażonej w kwocie 10.000 euro, świadczenie przedmiotowych usług winno być zwolnione z podatku. Strona wnosi jednocześnie o podanie obowiązującej kwoty limitu, jeżeli działalność została rozpoczęta w dniu 01.04.2005 r.
W odpowiedzi na złożony wniosek Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał postanowienie, w którym stwierdził, że stanowisko prezentowane przez podatnika jest prawidłowe. Uzasadniając wydane w dniu 25.07.2005 r. postanowienie, organ podatkowy I instancji powołał przepisy mające zastosowanie do podatników rozpoczynających wykonywanie czynności określonych w art. 5 w trakcie roku podatkowego tj. art. 113 ust. 9 i 10 ustawy o VAT. Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził w wydanym postanowieniu, że podatnik rozpoczyna prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług zakwalifikowanych zgodnie z PKWiU pod symbolem 72.60.10 jako usługi związane z informatyką (pozostałe). W związku z tym, iż wskazane przez Stronę we wniosku usługi nie są wymienione w załącznikach do ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 27.04.2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.) jako opodatkowane stawką preferencyjną – zdaniem organu podatkowego I instancji - winny być one opodatkowane stawką podstawową 22%.
W odniesieniu do możliwości zwolnienia od podatku VAT wykonywanych usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej tj. zastosowania norm wynikających z treści art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług, Naczelnik Urzędu Skarbowego poinformował, że zgodnie z art. 113 ust. 9 wymienionej ustawy o VAT, podatnik rozpoczynający wykonywanie czynności określonych w art. 5 w trakcie roku podatkowego jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez podatnika wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, kwoty określonej w ust. 1 tj. 10.000 EURO, (za rok 2005 – kwota 43.800 zł). Ponadto organ podatkowy I instancji wskazał, że zgodnie z art. 113 ust. 10, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1 (10.000 euro) lub w ust. 8 (30-krotność prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usług), zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia kwoty określonej w ust. 1 lub w ust. 8, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę. Organ podatkowy I instancji wskazał również, że w przypadku gdy podatnik rozpoczął wykonywanie czynności opodatkowanych w trakcie miesiąca, to stosowną proporcję należy liczyć w dniach, zamiast w miesiącach.
Dyrektor Izby Skarbowej dokonując oceny interpretacji udzielonej przez organ podatkowy I instancji, w oparciu o materiał dowodowy zgromadzony w przedmiotowej sprawie i stan faktyczny przedstawiony przez Stronę, zważył co następuje:
Zgodnie z regulacją art. 14a ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa – organ podatkowy jest obowiązany udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, z kolei podatnik składający wniosek zobowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.
Stan faktyczny przedstawiony we wniosku powinien być konkretny i wyczerpujący.
W sytuacji, kiedy poszczególne elementy stanu faktycznego wzajemnie się wykluczają, lub opis stanu faktycznego jest nieprecyzyjny, organ podatkowy winien wezwać wnoszącego wniosek do usunięcia braków formalnych, tj. do wyraźnego określenia stanu faktycznego.
Odnosząc powyższe uregulowania do przedmiotowej sprawy, stwierdzić należy, iż konsekwencją braku precyzyjnego ustalenia istniejącego stanu faktycznego był brak możliwości dokonania właściwej interpretacji przepisów prawa podatkowego oraz nieprawidłowe uzasadnienie postanowienia wydanego w dniu 25.07.2005 r. przez organ podatkowy I instancji.
Naczelnik Urzędu Skarbowego powołał przepisy mające zastosowanie do podatników rozpoczynających wykonywanie czynności określonych w art. 5 w trakcie roku podatkowego tj. art. 113 ust. 9 i 10 ustawy o VAT. Organ przyjmując, że podatnik rozpocznie świadczenie usług informatycznych, nie uwzględnił natomiast faktu, iż podatnik świadczy już usługi zarządzania, bowiem z opisu stanu faktycznego dokonanego przez stronę wynika, iż od dnia 01.04.2005 r. aktualnie prowadzi działalność oznaczoną symbolem 74.14.22, a obecnie zamierza jedynie rozszerzyć przedmiot prowadzonej działalności o nowy rodzaj świadczonych usług oznaczonych symbolem 72.60.10.
Dyrektor Izby Skarbowej stwierdza zatem, iż w przedmiotowej sprawie prawidłowo udzielona odpowiedź powinna uwzględniać fakt, iż składający zapytanie prowadzi już działalność.
Do oceny możliwości skorzystania przez podatnika ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w roku bieżącym należy przyjąć wartość całej sprzedaży opodatkowanej, zarówno z tytułu świadczenia usług oznaczonych symbolem 74.14.22, jak i 72.60.10.
Ponadto ustalić należałoby rzeczywisty rodzaj wykonywanych przez podatnika czynności w celu stwierdzenia czy w rozpatrywanej sprawie w ogóle będzie mieć zastosowanie regulacja zawarta w art. 113 ust. 1 lub 9, w związku z ograniczeniem wynikającym z treści ust. 13 ustawy o VAT. Zgodnie z przepisem art. 113 ust. 13 ustawy o VAT możliwość skorzystania ze zwolnienia podmiotowego, nie obejmuje podatników świadczących usługi w zakresie doradztwa.
Jednakże w rozpatrywanej sprawie nie jest jednoznaczne czy podatnik świadczy usługi doradztwa, gdyż pod wskazanym symbolem PKWiU 74.14.22 znajdują się Usługi zarządzania pozostałe, a nie usługi doradztwa jak stwierdził organ podatkowy I instancji.
Zatem jeśli podatnik świadczyłby w istocie usługi doradztwa, to zgodnie z ograniczeniem wynikającym z art. 113 ust. 13, nie mógłby skorzystać ze zwolnienia podmiotowego.
W przeciwnym razie natomiast (gdyby podatnik nie świadczył usług doradztwa), do oceny możliwości skorzystania z prawa do zwolnienia od podatku VAT należy przyjąć łączną wartość sprzedaży opodatkowanej uzyskiwanej w związku ze świadczeniem przez podatnika usług różnego rodzaju.
W związku z faktem, iż opisane wyżej okoliczności nie mogą pozostać w sferze domysłów, lecz muszą zostać bezspornie wyjaśnione, Naczelnik Urzędu Skarbowego winien wystąpić do wnioskodawcy o wyraźne przedstawienie stanu faktycznego, poprzez precyzyjne określenie rodzaju wykonywanych usług. Następnie winien dokonać wykładni przepisów prawa podatkowego w oparciu o całość materiału dowodowego m. in. z uwzględnieniem Postanowienia z dnia 25.07.2005 r., wydanego przez organ I instancji dla tego samego podatnika w innej sprawie.
Dyrektor Izby Skarbowej, mając istotne wątpliwości co do kompletności przedstawionego stanu faktycznego, niewystarczającego do udzielenia odpowiedzi stwierdza, iż udzielona interpretacja nie może być przedmiotem merytorycznej oceny dokonywanej przez organ odwoławczy z urzędu (w trybie art. 14 § 5 pkt 2), zatem uznaje za zasadne uchylić przedmiotowe postanowienie. Nie mając bowiem możliwości zmiany postanowienia należało orzec jak w sentencji decyzji.