POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Bielsku - Białej uznaje stanowisko Podatnika, przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2006 r. (uzupełnione dnia 31 sierpnia 2006r.) o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej opodatkowania dostawy zabudowanej nieruchomości, co do której nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dnia 11 sierpnia 2006r. w tut. urzędzie został złożony przez Pana "X", wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani postępowanie przez sądem administracyjnym. Pismem z dnia 31 sierpnia 2006 r. zostały wniesione dodatkowe wyjaśnienia.

Jak stanowi art. 14a § 1 cyt. w sentencji ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na podstawie umowy darowizny z dnia 20 kwietnia 1999r. Rep.AAA Podatnik otrzymał od ojca niezabudowaną parcelę o pow. 14 arów 46 m2. Na podstawie decyzji Prezydenta Miasta w Bielsku-Białej 1999 r. zatwierdzającej projekt budowlany uzyskał pozwolenie na budowę pawilonu handlowego przemysłowego 2 - segmentowego z częścią mieszkalną.

Jednakże już w trakcie załatwiania formalności związanych z uzyskaniem pozwolenia na budowę znacznie skomplikowała się sytuacja materialna Podatnika zmuszając go do skorygowania pierwotnych zamierzeń.

W związku z powyższym, pomimo posiadania pozwolenia na budowę 2 - segmentowego pawilonu handlowego przemysłowego z częścią mieszkalną, postanowił wybudować jedynie 1 segment tego budynku przeznaczając go w całości na zaspokojenie prywatnych potrzeb mieszkaniowych swojej rodziny.

Podatnik w okresie realizacji dla prywatnych celów inwestycji budowlanej prowadził do 31.08.2006r. indywidualną działalność gospodarczą. Z tego tytułu był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Opisaną inwestycję realizował dla celów prywatnych i ze środków prywatnych, bez jakiegokolwiek związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Ponoszone nakłady inwestycyjne nie były ujmowane w ewidencji - wykazie środków trwałych, nie stanowiły kosztu uzyskania przychodu (tym bardziej, że płacił ryczałt od przychodów ewidencjonowanych), a przede wszystkim nie odliczał podatku VAT naliczonego od tych nakładów, gdyż w opisanej sytuacji ponoszenia prywatnych nakładów dla celów osobistych prawo takie mu nie przysługiwało.

Podatnik zamierza sprzedać nieruchomość już po likwidacji prowadzonej działalności gospodarczej i po wyrejestrowaniu się jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, zatem w momencie sprzedaży nie będzie podatnikiem VAT, zaś sprzedawana nieruchomość będzie jego osobistą własnością zupełnie nie związaną w jakikolwiek sposób ze zlikwidowaną działalnością gospodarczą.

Podatnik oświadcza, że nigdy przedtem nie dokonywał sprzedaży nieruchomości, ani też nie planuje dokonywać dostawy innych nieruchomości w przyszłości. Przedmiotową nieruchomość zamierza sprzedać w całości jednemu nabywcy.

W związku z powyższym Podatnik zwraca się z zapytaniem czy w opisanej sytuacji sprzedaż - dostawa parceli otrzymanej w darowiźnie w roku 1999 wraz z rozpoczętą budową budynku usługowo-mieszkalnego realizowaną ze środków prywatnych poza prowadzoną działalnością gospodarczą jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, o ile sprzedaż nastąpi po likwidacji działalności gospodarczej i po wyrejestrowaniu się jako podatnik podatku od towarów i usług.

Zdaniem Podatnika dostawa opisanej nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako niezdefiniowana w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT gdyż czynność sprzedaży zostanie wykonana jednorazowo w okolicznościach wykluczających zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego tut. organ podatkowy stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Definicję towaru zawiera art. 2 pkt 6 ustawy, z którego wynika, że towarami są również budynki i budowle lub ich części, a także grunty. Aby dostawa nieruchomości podlegała opodatkowaniu, musi być, w świetle obowiązujących przepisów, dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług, wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizycznej, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Natomiast ust. 2 tego przepisu definiuje pojęcie działalności gospodarczej, która obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym również podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo, w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje także czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 21 kwietnia 2005r. w sprawie C-25/03, w którym to Trybunał stwierdził iż z art. 17 ust. 2 szóstej dyrektywy wynika, że w zakresie, w jakim podatnik, który występuje jako taki, używa dobra do celów transakcji opodatkowanych, jest on uprawniony do odliczenia należnego lub zapłaconego podatku VAT za dane dobro. Jeżeli przeciwnie dobro nie jest używane do celów działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu art. 4 tej dyrektywy, lecz podatnik używa go do prywatnego użytku, prawo do odliczenia w ogóle nie może powstać.

Okoliczność, że w danym przypadku zainteresowany używał do celów działalności gospodarczej jedynie części tego budynku, pozbawiona jest znaczenia.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem w przypadku używania dobra inwestycyjnego do celów zarówno zawodowych, jak i prywatnych, zainteresowany może na potrzeby podatku VAT dokonać wyboru i albo zaliczyć to dobro w całości do majątku swojego przedsiębiorstwa, bądź pozostawić całość w ramach majątku prywatnego, wyłączając je tym samym całkowicie z systemu podatku VAT, bądź też - jak to miało miejsce w przypadku rozpatrywanym przed sądem krajowym - zaliczyć je do majątku przedsiębiorstwa jedynie w zakresie wynikającym z rzeczywistego używania do celów zawodowych.

W tym ostatnim przypadku należy zatem uznać, że w granicach używania dobra do celów zawodowych dany podmiot występuje jako podatnik przy nabyciu lub budowie budynku, który w tej sytuacji powinien być uznawany za używany przez ten podmiot do celów jego transakcji opodatkowanych w rozumieniu art. 17 ust. 2 lit. a) VI Dyrektywy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Podatnik otrzymał w formie darowizny niezabudowaną nieruchomość, na której rozpoczął budowę budynku, który początkowo miał służyć w części do działalności gospodarczej a w części do celów prywatnych niezwiązanych z prowadzoną działalności. Jednakże po uzyskaniu pozwolenia na budowę przedmiotowej nieruchomości uległy zmianie pierwotne zamierzenia podatnika i doszło do wybudowania jedynie segmentu mieszkalnego od początku przeznaczonego do celów prywatnych. Wybudowana nieruchomość nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej, nie była amortyzowana jak również nie przysługiwało Podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego z uwagi na fakt pozostawania tej nieruchomości poza sferą działalności gospodarczej Wnioskującego.

Podatnik zamierza sprzedać przedmiotową nieruchomość po zakończeniu działalności gospodarczej. W przeszłości Podatnik nie dokonywał sprzedaży nieruchomości oraz nie planuje dokonywać dostawy innych nieruchomości

Mając na uwadze wyżej przedstawiony stan faktyczny i prawny, zdaniem tut. organu podatkowego dostawa przez Wnioskodawcę przedmiotowej zabudowanej nieruchomości po likwidacji działalności gospodarczej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ w tej transakcji wnioskodawca nie będzie występował jako podatnik podatku od towarów i usług wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT - transakcja zostanie dokonana jednorazowo poza zakresem prowadzonej działalności gospodarczej w okolicznościach niewskazujących na zamiar wykonywania tej czynności w sposób częstotliwy.

W związku z powyższym prawidłowe jest stanowisko Podatnika w podanym zakresie przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2006r., uzupełnionym dnia 31 sierpnia 2006r.

Zatem należało orzec jak w sentencji.

Niniejsze postanowienie zostało wydane z upoważnienia Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Bielsku - Białej w oparciu o art. 143 § 1 i § 2 pkt 1 cyt. w sentencji ustawy Ordynacja podatkowa.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania postanowienia (art. 14a § 2 cyt. Ordynacji podatkowej).

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 cyt. Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia wyłącznie w trybie art. 14b § 5 Ordynacji.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (adres do korespondencji: Izba Skarbowa w Katowicach Ośrodek Zamiejscowy w Bielsku - Białej, 43-300 Bielsko - Biała, ul. Traugutta 2a) w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 14 § 4 i art. 236 § 2 pkt 1 cyt. Ordynacji podatkowej). Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie. Zażalenie podlega opłacie skarbowej.