POSTANOWIENIE

Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu, działając na podstawie przepisów art. 14 a § 1, § 3, § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), wobec postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu uchylającego postanowienie Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego, dotyczące odmowy wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego, po rozpatrzeniu wniosku, w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, postanawia uznać pogląd Podatnika, wyrażony w złożonym wniosku za prawidłowy.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 2 marca 2006 r. tut. organ podatkowy odmówił Podatnikowi udzielenia odpowiedzi na przedstawione w piśmie problemy, wskazując, iż Spółka nie spełnia warunków wskazanych w art. 14 a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Przedmiotowe postanowienie zostało zaskarżone przez Spółkę pismem z dnia 9 marca 2006 r. Postanowieniem nr z dnia 29 maja 2006 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uchylił zaskarżone postanowienie i orzekł, iż wniosek Podatnika spełnia wymogi określone w art. 14 a Ordynacji podatkowej, a zatem podlega rozpatrzeniu.

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, iż przedmiotem działalności Wnioskującej, w zakresie systemów parkingowych oraz systemów kontroli wejścia dla obiektów sportowych bądź parków rozrywki, jest:

- prowadzenie działalności importowo-eksportowej,

- prowadzenie działalności handlowej łącznie z usługami serwisowo - gwarancyjnymi.

Wnioskująca podała, iż nie jest firmą zarządzającą parkingami. Producentem sprzedawanych przez Spółkę systemów jest "firma-matka" z siedzibą w Niemczech. Podatnik informuje, iż usługa świadczona wobec klienta, przy użyciu przedmiotowych systemów parkingowych przedstawia się w następujący sposób:Kierowca wjeżdżający na parking zatrzymuje się przed rogatką. Po naciśnięciu przycisku w automatycznym podajniku wjazdowym otrzymuje bilet i wjeżdża na teren parkingu. Aby zapłacić bilet przed wyjazdem kierowca udaje się do kasy automatycznej. W przypadku, gdy klient nie uiści opłaty za postój, bądź o tym zapomni, będzie zmuszony do skorzystania z kasy ręcznej, która zazwyczaj umieszczana jest przy wyjeździe. W kasie ręcznej opłata jest pobierana przez pracownika obsługi. Sprzedaż większościowa odbywa się przy użyciu automatów, obsługiwanych bezpośrednio przez klienta, zaś jej ułamek za pomocą kas ręcznych, które nie są kasami rejestrującymi.

Zdaniem Wnioskującej, przepisy prawa podatkowego w zastosowaniu urządzeń parkingowych budzą wątpliwości. W związku z faktem, iż jak wskazał Podatnik, po dniu 31 marca 2006 r. do sprzedaży prowadzonej za pomocą systemów, wprowadzanych przez Niego do obrotu, przestanie obowiązywać zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania na podstawie art. 111 ust. 7 pkt 1 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z poz. 45 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2004 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. Nr 273, poz. 2706 z późn. zm.), Spółka prosi o wyjaśnienie zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego w odniesieniu do warunków technicznych jakim powinny odpowiadać kasy rejestrujące.

Wnioskująca wskazała na przepisy § 3 ust. 1 pkt 6 oraz § 6 w związku z § 4 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków stosowania tych kas przez podatników, wnosząc o wskazanie zakresu ich zastosowania. Ponadto, Podatnik zwrócił się potwierdzenie, iż kasa ręczna opisana we wniosku może stanowić część całego systemu parkingowego, wyposażonego w automaty do wydawania i pobierania biletów oraz automaty do przyjmowania należności.

Spółka wyraziła stanowisko, iż § 6 ww. rozporządzenia zakłada możliwość aby kopie dokumentów kasowych, o których mowa § 4 ust.1 pkt 3 przywoływanego rozporządzenia były sporządzane i przechowywane na informatycznych nośnikach informatycznych (drukowanie dokumentów tylko dla klientów oraz dokumentów dla obsługi znacznie zmniejszyłoby zużycie papieru, a co za tym idzie wydłużyłoby bezobsługowy czas pracy urządzenia).

Ponadto, Podatnik wyraził stanowisko, iż w przypadku kas automatycznych, jedyną osobą odczytującą wartość sprzedaży jest nabywca. Wprowadzenie dwóch wyświetlaczy (zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia) jest nadmiarem i dezorientuje klienta, który musi koncentrować się na jednym wyświetlaczu (monitorze graficznym) i menu głównym obsługi automatu. Monitor bezsprzecznie dostarcza kupującemu informacji o kwocie i wartości sprzedaży. Wobec powyższego, zasadnym i wystarczającym jest wprowadzenie jednego wyświetlacza.

Wnioskująca podnosi także, iż opisana we wniosku kasa ręczna jest częścią całego systemu parkingowego, wyposażonego w automaty do wydawania i pobierania biletów oraz automaty do przyjmowania należności. Jako nieodłączny element całego systemu, nie należy jej traktować jako odrębne urządzenie.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, stwierdza się co następuje;

Stosownie do art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 ze zm.), podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stosownie do § 4 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 108, poz. 948 ze zm.), kasy rejestrujące, z zastrzeżeniem ust. 2-5, muszą sporządzać równocześnie wydruki oryginałów i kopii paragonów dla każdej sprzedaży, wydruki raportów fiskalnych dobowych i raportów fiskalnych okresowych oraz mogą sporządzać faktury VAT i ich kopie.

Zgodnie natomiast z § 6 ust. 1 przywoływanego rozporządzenia, kopie dokumentów kasowych, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 3, mogą być sporządzane i przechowywane również na informatycznych nośnikach jednokrotnego trwałego zapisu, jeżeli:

1) zostały zapisane w określonym formacie, przy zastosowaniu urządzeń zewnętrznych, w czasie rzeczywistym równoległym z czasem ich wydruku przez kasę na taśmie papierowej, z tym że dla kas o zastosowaniu specjalnym sposób zapisywania przez te urządzenia zewnętrzne może zawierać inne rozwiązania dotyczące czasu zapisu, jeżeli zastosowane rozwiązania programowe zabezpieczą kontrolę kompletności tych zapisów, oraz

2) zawierają pełne dane zawarte w tych dokumentach, oraz

3) zawierają numer kontrolny.

Stosownie do § 6 ust. 2 ww. rozporządzenia, system sporządzania kopii i przechowywania dokumentów kasowych, o którym mowa w ust. 1, może być zastosowany przez podatników, którzy:

1) posiadają sprawne urządzenia do odtworzenia treści zawartych na tych nośnikach w postaci wydruków oraz

2) zgłoszą do naczelnika urzędu skarbowego numery ewidencyjne kas rejestrujących i datę rozpoczęcia stosowania systemu sporządzania kopii i przechowywania dokumentów kasowych, o którym mowa w ust. 1, oraz

3) w roku ubiegłym wydali więcej niż 100 tys. paragonów fiskalnych dokumentujących dokonaną przez nich sprzedaż.

Jak wynika z powyższych uregulowań, dopuszczalne jest zastosowanie kasy rejestrującej drukującej jedynie oryginały paragonów sprzedaży i dokonującej zapisu ich kopii na informatycznych nośnikach informacji, która spełnia warunki wskazane w powoływanym § 6 ww. rozporządzenia. Warunki powyższe spełnione muszą zostać łącznie.

Jeżeli zatem urządzenia wprowadzone do obrotu przez Wnioskującą spełnią łącznie powyższe wymagania, to ich stosowanie jako kas rejestrujących będzie dopuszczalne.

Odnosząc się do kwestii wyposażenia kasy fiskalnej w dwa wyświetlacze, wskazać należy, iż stosownie do § 3 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia, kasa rejestrująca, z zastrzeżeniem ust. 2, musi posiadać dwa wyświetlacze, z których jeden musi zapewniać łatwy odczyt wartości sprzedaży przez nabywcę; pojemność znakowa wyświetlacza nie może zawierać mniej miejsc znakowych niż wynosi łączna wartość sprzedaży wraz z kwotą podatku.

Zgodnie natomiast z § 4 ust. 6 przywoływanego rozporządzenia, w przypadku gdy ze szczególnymi formami obrotu, sprzedaży określonych towarów, świadczeniem określonych usług lub potrzebą współpracy kasy z innymi urządzeniami niezbędnymi do stosowania w danej dziedzinie obrotu jest związana konieczność wprowadzenia szczególnych dostosowań o charakterze konstrukcyjnym, funkcjonalnym lub programowym, kasa o zastosowaniu specjalnym powinna spełniać kryteria, warunki techniczne i warunki stosowania kas równoważne dla tej dziedziny zastosowań z wymienionymi w ust. 1-5 oraz w § 3 ust. 1 i 2, a decyzja, o której mowa w § 7 ust. 1, powinna potwierdzać ich spełnienie dla określonego rodzaju zastosowań.

Przepis § 4 ust. 6 ww. rozporządzenia stwarza zatem możliwość wprowadzenia do obrotu kasy odbiegającej od warunków technicznych wskazanych m.in. w ust. 1 - 5 ww. rozporządzenia, w tym także odnoszących się do ilości wyświetlaczy, pod warunkiem zastosowania kryteriów, warunków technicznych i warunków stosowania kas równoważnych do wskazanych w ust. 1-5 oraz w § 3 ust. 1 i 2 oraz potwierdzenia tego faktu w decyzji, o spełnieniu wszystkich wymogów dotyczących warunków i kryteriów technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, wydanej przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych

Po spełnieniu powyższych warunków, Wnioskująca będzie zatem uprawniona do wprowadzenia do obrotu jako kas fiskalnych urządzeń, z jednym wyświetlaczem, zapewniającym łatwy odczyt wartości sprzedaży przez nabywcę.

Stosownie do § 2 ww. rozporządzenia, kasa rejestrująca jest urządzeniem samodzielnym lub może stanowić część składową systemu kasowego.

Dopuszczalne jest zatem użytkowanie, jako kasy rejestrującej również urządzeń stanowiących systemy kasowe złożone z więcej niż jednego samodzielnego urządzenia.

Uwzględniając powołane przepisy ww. rozporządzenia, stwierdzić należy, iż stwarzają one możliwość zastosowania jako kasy rejestrującej urządzeń o cechach opisanych we wniosku Podatnika, tj. drukujących kopie dokumentów kasowych, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 3 ww. rozporządzenia jedynie dla klientów oraz sporządzania i przechowywania ich kopii na informatycznych nośnikach jednokrotnego trwałego zapisu, oraz posiadających jeden wyświetlacz, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 6 przywoływanego rozporządzenia, jak również złożonych systemów kasowych.

Możliwość zastosowania takich urządzeń jako kasy rejestrującej, uzależnione jest od uzyskania decyzji ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Stosownie bowiem do § 5 ust 6 ww. rozporządzenia, podatnicy mogą stosować do ewidencji wyłącznie kasy lub system kasowy, które posiadają, z zastrzeżeniem ust. 7, decyzję ministra właściwego do spraw finansów publicznych, o której mowa w § 7 ust. 1.

Zgodnie zaś z § 7 ust. 1 przywoływanego rozporządzenia, producenci krajowi i importerzy kas rejestrujących są obowiązani przed wprowadzeniem ich do obrotu uzyskać decyzję ministra właściwego do spraw finansów publicznych o spełnieniu wszystkich wymogów dotyczących warunków i kryteriów technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące. W dalszych ustępach § 7 ww. rozporządzenia wskazane zostały warunki jakie spełnić musi podmiot ubiegający się o wydanie wskazanej decyzji.

Stosownie natomiast do § 7 ust. 5 ww. rozporządzenia, decyzję, o której mowa w ust. 1, wydaje się na okres 3 lat. Po upływie tego okresu może ona być wydana na następny okres 3 lat po złożeniu wniosku i przeprowadzeniu wszystkich badań testowych.

Na producencie (importerze) ciąży obowiązek uzyskania odpowiedniej decyzji ministra właściwego do spraw finansów publicznych, która jest warunkiem dopuszczenia jej do obrotu.

Uwzględniając powyższe, Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu, postanowił jak w sentencji.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Podatnika i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.