POSTANOWIENIE

Na podstawie art.14a § 4 i art. 216 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60) - Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Mokotów po rozpatrzeniu wniosku z dnia 07.03.2006r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy podane we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

1. Stan faktyczny podany we wniosku wnioskodawcy jest następujący:

Podatnik prowadził do 30.11.2005r. wynajem lokali jako osoba fizyczna i rozliczał się miesięcznie z tytułu podatku dochodowego Pit-5. Od dnia 01.12.2005r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej, której jednym z zakresów stanowi wynajem nieruchomości, więc z dniem 01.12. 2005r. podatnik nie wynajmuje już lokali jako osoba fizyczna tylko z tytułu prowadzonej działalności.

Pytanie podatnika:

Czy można stosować dla potrzeb amortyzacji stawkę indywidualną i dokonać amortyzacji budynku , który ma ponad 50 lat w okresie nie krótszym niż 10 lat?

2. Stanowisko wnioskodawcy co do oceny stanu faktycznego:

W piśmie podatnik wyraża stanowisko, że lokal o którym mowa znajduje się w budynku, który ma ponad 50 lat i w momencie wprowadzenia lokalu mieszkalnego do ewidencji, dla potrzeb amortyzacji może przyjąć indywidualną stawkę amortyzacyjną, przy czym okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

3. Ocena prawna stanowiska wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym i prawnym:

Podatnicy , z zastrzeżeniem art.22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych , po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika , z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:- dla budynków ( lokali) i budowli - 10 lat , z wyjątkiem budynków wymienionych w rodzajach 103 i 109 Klasyfikacji , trwale związanych z gruntem , kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych oraz budynków zastępczych , dla których okres ten nie może być krótszy niż 36 m-cy ( art.22j ust.1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych t. jedn. Dz. U. z 2000r., Nr 14, poz. 176 ze zm.).Stosownie do treści art. 22 ust.3 powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym – środki trwałe , o których mowa w ust. 1 pkt 3 , uznaje się za:1)używane - jeżeli podatnik wykaże , że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 m-cy , lub 2)ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej.

Tak więc w świetle przytoczonych przepisów może Pan indywidualnie ustalić stawkę amortyzacyjną dla środka trwałego , po raz pierwszy wprowadzonego do ewidencji przy zachowaniu pozostałych warunków wymienionych w art. 22 j. Stosownie do treści art. 22g ust.12 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( t. jedn. Dz.U. z 2000, Nr 14, poz. 176 ze zm.) - w razie zmiany formy prawnej , a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów – wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji ( wykazie ) podmiotu o zmienionej formie prawnej , podzielonego albo połączonego. Przepis ust.12 ma zastosowanie , jeżeli z odrębnych przepisów wynika, że podmiot powstały w wyniku zmiany formy prawnej , podziału albo połączenia lub podmiot istniejący , do którego przeniesiono w wyniku wydzielenia część majątku podmiotu dzielonego , wstępuje we wszelkie prawa i obowiązki podmiotu o zmienionej formie prawnej , połączonego albo podzielonego. Ponadto z art. 22 i ust.1 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że - odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych , z zastrzeżeniem art. 22j-22ł , dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22 H, ust.1, pkt 1.

Lokal użytkowy i mieszkalny wprowadzony przez podatnika po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych oraz spełniający pozostałe wyżej wymienione warunki, może być amortyzowany przy zastosowaniu indywidualnej stawki amortyzacyjnej maksymalnie wynoszącej 10 % rocznie.Mając na uwadze powyższe oraz fakt, iż tut. organ podatkowy podziela w pełni stanowisko podatnika, należało orzec jak w sentencji.